Mały ZUS plus – z początkiem 2023r. wiele podmiotów straci prawo do ulgi

Opublikowano: 2022-11-25

Początek stycznia 2023 – obowiązek weryfikacji podstawowych warunków do korzystania z ulgi MZP

Szczegółowe regulacje w zakresie MZP unormowane zostały w art. 18c ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych. W celu ustalenia prawa do korzystania z ulgi w 2023r., płatnicy w pierwszej kolejności powinni zbadać, czy spełniają warunki do korzystania w MZP zapisane w powołanym powyżej artykule.

Warunkiem korzystania z MZP od stycznia 2023r. jest:

  1. spełnienie warunku przychodowego – przychody z działalności gospodarczej w 2022r. nie mogą być wyższe niż 120 000 zł (prowadzenie działalności przez część roku powoduje proporcjonalne obniżenie kwoty 120 000 zł),
  2. spełnienie warunku okresu prowadzenia działalności w 2022r, – z ulgi w 2023r. nie skorzystają przedsiębiorcy, którzy w 2022r. prowadzili pozarolniczą działalność gospodarczą przez mniej niż 60 dni kalendarzowych,
  3. spełnienie warunku limitu okresu korzystania z ulgi – z MZP można korzystać przez 36 miesięcy kalendarzowych w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Do powyższego limitu wlicza się jako pełny miesiąc, każdy miesiąc kalendarzowy, w którym płatnik korzystał z MZP lub prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą przez co najmniej jeden dzień kalendarzowy,
  4. spełnienie pozostałych warunków – istnieją jeszcze inne warunki, które wyłącznie sygnalizujemy bez ich szczegółowego analizowania. Z MZP nie skorzystają podmioty, które: w poprzednim roku były opodatkowane kartą podatkową przy jednoczesnym zwolnieniu z VAT; mające prawo do ZUSu preferencyjnego (kod 0570); wykonujące działalność dla byłego pracodawcy; wykonujące dodatkowo inną wymienioną w ustawie działalność gospodarczą np. jako twórca lub artysta, czy też w zakresie wolnego zawodu.

W dalszej części niniejszego wpisu skoncentrujemy się na pkt 3, tj. na okresie, w którym przedsiębiorcy mogą korzystać z MZP.

Koniec stycznia 2023r. będzie oznaczać dla kolejnych podmiotów zakończenie MZP

Ulga mały ZUS została wprowadzona z początkiem 2019r. Inaczej kształtowało się jednak kryterium przychodowe, bowiem pierwotnie zostało ustalone jako 30-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę. Korzystanie z ulgi w 2019r. było możliwe jeżeli przychody z działalności gospodarczej nie przekraczały w 2018r. kwoty 63 000 zł.

Ulga została zmodyfikowana od 1 lutego 2020r., gdzie wprowadzono próg przychodowy wynoszący 120 000 zł. Sprawiło to wówczas, że znacznie więcej podmiotów mogło skorzystać z MZP i w efekcie dokonało zgłoszenia ze skutkiem od 1 lutego 2020r. Co jednak istotne, trzyletni okres korzystania z ulgi dla tych podmiotów upływa z dniem 31 stycznia 2023r., jeżeli korzystały nieprzerwanie z MZP od 1 lutego 2020r.

Warto w tym miejscu dodatkowo podkreślić, że zawieszanie działalności, czy jej zamknięcie za pełne miesiące powoduje, że prawo do korzystania z ulgi ulega wydłużeniu. Sytuacja ta została zobrazowana na poniższym przykładzie.

Przykład 1

Pan Jacek zgłosił się do MZP z dniem 1 lutego 2020r. i korzysta nieprzerwanie z ulgi do 2022r. włącznie. Działalność gospodarczą jednak zawieszał w okresie czerwiec-sierpień 2021 oraz czerwiec-lipiec 2022 (w sumie przez 5 pełnych miesięcy kalendarzowych).

Pan Jacek nie musi wyrejestrowywać się z MZP z końcem stycznia 2023r., ponieważ zawieszał działalność gospodarczą i nie wykorzystał 36 miesięcy korzystania z ulgi w ciągu kolejnych ostatnich 60 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej.

Badając okres korzystania z ulgi na dzień 1 lutego 2023r. stwierdzić można, że Pan Jacek korzystał z ulgi jedynie przez 31 miesięcy, stąd realnie może opłacać składki w ramach MZP do 30 czerwca 2023r., czyli dodatkowo przez 5 miesięcy.

Utrata prawa do MZP wymaga złożenia odpowiednich dokumentów do ZUS

Przedsiębiorcy, którzy utracą prawo do MZP z dniem 1 stycznia 2023r. lub 1 lutego 2023r. będą zobligowani do złożenia odpowiednich dokumentów do ZUS w różnych terminach, uzależnionych od momentu utraty prawa do ulgi.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, jeżeli zmiana w zakresie zgłoszenia do MZP ma miejsce w styczniu danego roku, wówczas wyrejestrowanie z kodem 0590 i zgłoszenia z kodem 0510 należy dokonać w terminie do końca stycznia. W pozostałych przypadkach dokumenty te należy złożyć w terminie 7 dni.

W praktyce więc przedsiębiorcy, którzy utracą prawo do MZP z dniem 1 stycznia 2023r., zobowiązani będą do złożenia dokumentów zgłoszeniowych (ZWUA i ZUA) do 31 stycznia 2023r. Z kolei przedsiębiorcy, którzy utracą prawo do MZP z dniem 1 lutego 2023r., zobowiązani będą do złożenia dokumentów zgłoszeniowych do 8 lutego 2023r.

Przestrzeganie powyższych terminów ma w szczególności wpływ na podleganie pod dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Złożenie zgłoszenia po upływie wskazanych powyżej terminów, spowoduje, że przedsiębiorca będzie objęty dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym dopiero od dnia złożenia zgłoszenia, zamiast od dnia wskazanego we wniosku.

Kiedy przedsiębiorca może ponownie zgłosić się do MZP, jeżeli z początkiem 2023 roku utraci prawo do ulgi?

Warunek stosowania ulgi MZP wymaga każdorazowo przeanalizowania kryterium korzystania z MZP przez 36 miesięcy w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W praktyce, jeżeli przedsiębiorca utracił prawo do ulgi z dniem 1 stycznia 2023r. z powodu wyczerpania okresu 36 miesięcy, będzie mógł ponownie zgłosić się do MZP dopiero z dniem 1 stycznia 2026r.

Jeżeli 1 stycznia 2026r. przeanalizujemy ostatnie 60 miesięcy prowadzenia działalności, czyli 5 lat wówczas okazuje się, że przez 24 miesiące (tj. rok 2021 i 2022) w ciągu ostatnich 60 miesięcy (tj. lata 2021-2025) przedsiębiorca korzystał z ulgi. Może więc ponownie opłacać składki w oparciu o dochód z działalności gospodarczej w ramach ulgi MZP dopiero od 1 stycznia 2026r.

Autor: Łukasz Kluczyński

Od kiedy zaczną obowiązywać faktury ustrukturyzowane? Gdzie będzie można je wystawiać?

Opublikowano: 2022-11-18

Nowe narzędzie weryfikacyjne Fiskusa w postaci faktur ustrukturyzowanych jest aktualnie dobrowolnie stosowane przez przedsiębiorców.

Końcówka roku 2021 a dokładnie od października podatnicy mogli dobrowolnie rozpocząć wystawiać faktury ustrukturyzowane za pośrednictwem KSF.

W ostatnim czasie nastąpiła jednak istotna zmiana w zakresie obowiązku wystawiania faktur w KSEF.

Czym jest KSEF a czym faktura ustrukturyzowana?

Jak mówi art. 2 pkt 32a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 zwanej dalej ustawą o VAT) faktura ustrukturyzowana to faktura wystawiona przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur wraz z przydzielonym numerem identyfikującym tę fakturę w tym systemie.

Zatem faktura ustrukturyzowana jest fakturą w postaci elektronicznej, występuje w domyślnym dla tego systemu wzorze, posiada swój niepowtarzalny numer oraz funkcjonuje wyłącznie w systemie KSEF.

ISTOTNE:

Fakturę ustrukturyzowaną sprzedawca może za pomocą KSEF wysłać do odbiorcy pod warunkiem, że odbiorca wcześniej zaakceptował otrzymywanie faktur ustrukturyzowanych.

ISTOTNE:

Noty korygujące nie będą mogły być wystawiane w systemie KSEF.

Czym natomiast jest KSEF?

Krajowy System e-Faktur popularnie zwany KSEF to elektroniczny system administrowany i udostępniany przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (KAS).

Odbiorcą systemu są podatnicy prowadzący w różnych formach działalność gospodarczą, którzy są zobligowani do wystawiania faktur i są czynnymi podatnikami VAT jak i zwolnionymi podatnikami z VAT.

System KSEF pełni kilka istotnych ról a mianowicie:

  1. pełni funkcję archiwizacyjną a więc jest bazą danych wszystkich faktur wystawianych za jego pośrednictwem, a więc będzie umożliwiał też podgląd już wcześniej wystawionych faktur,
  2. oferuje możliwość wystawiania faktur ale także udostępnione są wtyczki do wystawiania faktur za pomocą programów księgowych, którymi firmy dysponują,
  3. KSEF to nie tylko wystawiania faktury ustrukturyzowanej według jednolitego dla wszystkich wzoru ale także jej odbieranie,
  4. system KSEF monitoruje wysyłkę i odbiór każdej faktury nadając jej jednorazowy numer identyfikacyjny dzięki temu dokładnie jest wiadome kiedy fakturę otrzymał odbiorca,
  5. wystawca faktury korygującej także będzie dokładnie wiedział kiedy odbiorca otrzymał korektę,
  6. KSEF stwarza integralne środowisko w którym funkcjonują sprzedawcy i odbiorcy, którzy wystawiają i odbierają faktury ustrukturyzowane ale posiadają też inne narzędzia wspomagające zarządzanie tymi fakturami.

ISTOTNE:

Rozpoczęcie wystawiania faktur ustrukturyzowanych wymaga uprzedniego wysłania zawiadomienia do urzędu skarbowego. (jednoosobowe działalności, w których nikomu nie udzielono upoważnienia do wystawiania faktur ustrukturyzowanych są zwolnione z tego wymogu).

ISTOTNE:

Wystawianie faktur ustrukturyzowanych przez KSEF to także kilka profitów uzyskiwanych przez podatników. Najbardziej znaczącym jest szybszy zwrot podatku VAT do maksymalnie 40 dni. Jednakże należy spełnić wiele warunków.

Jeszcze inny to brak wymogu przesłania do urzędu skarbowego faktury dokumentującej sprzedaż nowego środka transportu (lub jej danych) na rzecz innego podatnika z UE.

Oprócz powyższego podatnik wystawiający faktury korygujące ustrukturyzowane nie musi gromadzić dokumentacji uzasadniającej uzgodnienie warunków obniżenia podstawy opodatkowania.

Kiedy faktury ustrukturyzowane będą obligatoryjne?

Faktury ustrukturyzowane miały być obowiązkowe od stycznia 2023r. Ustawodawca (Rada UE) na skutek znacznych innych zmian w prawie podatkowym i związanych z nimi problemów podatników z zastosowaniem licznych zmian zdecydował o zmianie terminu wejścia w życie obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych.

Nowy termin od którego wystawiania faktur ustrukturyzowanych za pośrednictwem KSEF będzie obowiązkowe do 1 stycznia 2024r.

ISTOTNE:

Obowiązkowe wystawianie faktur ustrukturyzowanych sprzedaży obejmie wszystkich, którzy wystawiają faktury od 1 stycznia 2024r.

ISTOTNE:

Do 31 grudnia 2023r. wystawianie faktur ustrukturyzowanych sprzedaży jest dobrowolne.

Można przetestować wystawianie faktur ustrukturyzowanych

KSEF stanowi platformę do wystawiania i otrzymywania faktur ustrukturyzowanych drogą elektroniczną.

KSEF umożliwili przetestowanie wystawiania faktur ustrukturyzowanych na podstawie anonimowych danych.

Wystawiane faktury w fazie testowej jak informuje KSEF nie wejdą w ogóle do obiegu prawnego.

KSEF w poniższym linku umożliwia testowanie faktur ustrukturyzowanych.

Więcej informacji w poniższym linku.

https://ksef-test.mf.gov.pl/

Brak numeru NIP na fakturze zakupu usługi od kontrahenta zagranicznego

Opublikowano: 2022-11-10

Polscy przedsiębiorcy niejednokrotnie nabywają usługi od zagranicznych firm. Podmioty te niekiedy wystawiają faktury z brakami formalnymi.

Jednym z takich braków jest brak numeru NIP-UE.

W jaki sposób powinien w tej sytuacji polski przedsiębiorca powinien rozpoznać zakup usługi od kontrahenta zagranicznego.

Czym jest import usług

Import usług to nic innego jak zakup usługi od kontrahenta zagranicznego a dokładnie od firmy, która może być podatnikiem VAT i VAT-UE ale może być tylko podatnikiem VAT (bez VAT-UE) a może być podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą i jednocześnie nie być VAT-owcem.

Import usług to zakup usług tylko od kontrahentów prowadzących działalność na terytorium poza Polską.

Identyfikacja importu usług i podatników uczestniczących w transakcji

Polski podatnik VAT jest zobowiązany rozpoznać (zaksięgować) zakup usługi od unijnego kontrahenta (firmy z UE) jako import usług jeżeli zostaną spełnione warunki zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 zwanej dalej ustawą o VAT):

  1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP,
  2. miejsce świadczenia usługi to terytorium RP,
  3. usługobiorcą jest:
  • podatnik VAT czyli osoba fizyczna lub osoba prawna niebędąca podatnikiem VAT, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania jako podatnik VAT-UE,
  • w pozostałych przypadkach – podatnik VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem VAT, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania jako podatnik VAT-UE.

Określenie podatnika nabywcę i podatnika sprzedawcę

Na potrzeby importu usług należy sprawdzić czy polski nabywca usług spełnia poniższe warunki:

  1. jest podatnikiem (osobą fizyczną albo jednostką organizacyjną bez osobowości prawnej) wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności,
  2. osobę prawną niebędącą podatnikiem wymienionym w punkcie 1, która jest podatnikiem VAT albo jest zobowiązana do rejestracji do celów podatku VAT,
  3. podatnikiem, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu VAT dostawy towarów lub świadczenia usług.

Obowiązek ustalenia miejsca świadczenia

Dla właściwego opodatkowania importu usług należy w drugiej kolejności rozpoznać tzw. miejsce świadczenia.

Ogólna zasada mówi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada:

  1. siedzibę działalności gospodarczej albo
  2. stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, albo
  3. stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zatem poza pewnymi wyjątkami np. usługi związane z nieruchomościami, usługi restauracyjne i cateringowe, usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu, usługi telekomunikacyjne, usług nadawcze i usług elektroniczne i kilkoma innymi usługami – polski przedsiębiorca nabywca usług od kontrahenta zagranicznego jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT za sprzedawcę w zakresie importu usług.

Zagraniczny sprzedawcę z kolei w ramach sprzedaży usługi rozpoznanej jako import usług przez polskiego przedsiębiorcę wystawia fakturę sprzedaży za wykonaną usługę ze stawkę VAT – NP oraz z adnotacją – „reverse charge” – odwrotne obciążenie czyli, że do rozliczenia VAT zobowiązany jest nabywca.

ISTOTNE:

Polski przedsiębiorca nabywający usługę od kontrahenta zagranicznego rozpozna import usług jeżeli sam prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT lub jest zwolniony z VAT a sprzedawca usług przynajmniej prowadzi działalność gospodarczą poza granicami RP.

ISTOTNE:

W przypadku gdy kontrahent zagraniczny na fakturze nie ujmie numeru NIP-UE albo nie posiada w ogóle – nie zarejestrował się jako unijny podatnik VAT-UE, polski przedsiębiorca – nabywca usług ma obowiązek rozpoznać import usług jeżeli zachowane są wyżej wymienione warunki.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna wydana 13.04.2022 r. przez Dyrektora KIS o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.20.2022.2.RM ale i inne interpretacje wydane w przeszłości przez Dyrektora KIS.

Rejestracja importu usług w VAT

Polski podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą który ma obowiązek rozpoznać i ująć import usług w pierwszej kolejności ujmuje go w ewidencji VAT – JPK_V7 w rejestrze sprzedaży w dacie zakończenia usługi i z opcją VAT sprzedaży – import usług.

Jeżeli zakup usługi następuje na cele prowadzonej działalności gospodarczej polski przedsiębiorca ma prawo odliczyć podatek VAT wykazany w ewidencji VAT sprzedaży VAT – JPK-V7:

  1. w miesiącu rozliczenia importu usług,
  2. w ciągu trzech kolejnych okresach rozliczeniowych.

Roczne rozliczenie składki zdrowotnej – zasady i sposób ustalenia nadpłaty/niedopłaty

Opublikowano: 2022-11-04

Rok 2022, to pierwszy okres, za który przedsiębiorcy opłacali składki na ubezpieczenie zdrowotne, kalkulowane w oparciu o przychody/dochody z działalności gospodarczej. Opłacanie składek zdrowotnych w trakcie roku, to tylko jedna strona przysłowiowego medalu, bowiem dodatkowym obowiązkiem dla płatników jest roczne rozliczenie składki zdrowotnej. W niniejszym wpisie przybliżamy zasady i sposób rocznego rozliczenia składki zdrowotnej.

Na czym polega roczne rozliczenie składki zdrowotnej?

Przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nakazują obliczać składkę zdrowotną w ujęciu rocznym. W zależności od formy opodatkowania, kalkulowana jest ona w oparciu o przychody lub dochody z działalności gospodarczej. Przedsiębiorca jednak nie opłaca składki zdrowotnej raz w roku, lecz musi dokonywać miesięcznych wpłat, analogicznie jak w przypadku zaliczek na podatek dochodowy. Opłacanie miesięcznej składki zdrowotnej można potraktować jako swoistą zaliczkę na roczną składkę zdrowotną.

Za każdy miesiąc podlegania pod ubezpieczenie zdrowotne, przedsiębiorca opłaca składkę zdrowotną kalkulowaną w oparciu o:

  1. przychody ubiegłoroczne w przypadku przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Roczne rozliczenie składki zdrowotnej będzie polegać na porównaniu przychodów z danego roku podatkowego ze składkami, które przedsiębiorca opłacił w oparciu o prognozę z ubiegłego roku.,
  2. przychody bieżące w przypadku przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Roczne rozliczenie składki zdrowotnej będzie polegać na porównaniu przychodów z danego roku podatkowego ze składkami, które przedsiębiorca opłacił w oparciu o przychody z bieżącego roku,
  3. dochody z działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców opodatkowanych na zasadach ogólnych (skala podatkowa lub podatek liniowy). Roczne rozliczenie składki zdrowotnej będzie polegać na porównaniu składek opłacanych w trakcie roku z rzeczywistą składką zdrowotną skalkulowaną w oparciu o ostateczny roczny dochód przedsiębiorcy skorygowany m.in. o różnicę remanentową.

W 2022r. przedsiębiorca nie zwiększa dochodu dla celów składki zdrowotnej, jeżeli remanent końcowy będzie wyższy od remanentu początkowego. W odniesieniu do sprzedaży środków trwałych, dochód stanowiący podstawę składki zdrowotnej nie jest powiększany o odpisy amortyzacyjne dokonane przed 01.01.2022r. Dokonując więc rozliczenia składki zdrowotnej za 2022r. należy wziąć dodatkowo pod uwagę niniejsze przepisy przejściowe. Obliczając składkę zdrowotną warto również pamiętać, iż dla celów obliczania składki zdrowotnej nie uwzględnia się przychodów i kosztów w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

Roczne rozliczenie składki zdrowotnej na przykładach

Kontynuując rozważania z poprzedniego podrozdziału posłużymy się praktycznymi przykładami, które pomogą zobrazować ideę rocznego rozliczenia składki zdrowotnej. Na poniższych przykładach przeanalizujemy dwa przypadki dla dwóch odrębnych form opodatkowania:

  • ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, gdzie opłacone składki za rok kalendarzowy zostaną skonfrontowane z wyliczoną roczną składką zdrowotną w oparciu o faktycznie osiągnięte przychody (poniżej przykład 1),
  • opodatkowanie na zasadach ogólnych, gdzie opłacone składki za rok składkowy zostaną skonfrontowane z wyliczoną roczną składką zdrowotną w oparciu o faktyczny dochód z działalności gospodarczej z uwzględnieniem m.in. różnic remanentowych (poniżej przykład 2).

Przykład 1

Pan Andrzej opłacał w 2022 roku składki zdrowotne w oparciu o przychody z roku 2021 wynoszące 320 000 zł (miesięczna składka 1007,81 zł, roczna składka 12 x 1007,81 zł = 12 093,72 zł).

Pan Andrzej osiągnął ostatecznie w 2022r. przychody wynoszące 280 000 zł, co oznacza, że roczna składka wynosi 559,89 zł x 12 = 6 718,68zł )

Panu Andrzejowi przysługuje więc nadpłata w kwocie 5 375,04 zł).

Przykład 2

Pan Błażej opłacał w 2022 roku składki zdrowotne w oparciu o dochody z działalności gospodarczej wynoszące 230 000 zł (zapłacił składkę w wysokości 11 270 zł – podatek linowy: składka wynosi 4,9% dochodu).

Pan Błażej do rocznego rozliczenia składki zdrowotnej uwzględnił dochód wynoszący 210 000 zł, ponieważ sprzedał w 2022 roku maszynę za 30 000 zł, której amortyzacja przed 01.01.2022r. wynosiła 20 000 zł.

Ostateczna składka zdrowotna za 2022 rok wyniesie więc 4,9% x 210 000 zł = 10 290 zł.

Panu Błażejowi przysługuje więc nadpłata w kwocie 980 zł.

Podsumowując: roczne rozliczenie składki zdrowotnej nastąpi w oparciu o rzeczywiście osiągnięte w danym roku podatkowym przychody lub dochody, które pomniejsza się o zapłacone składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub odliczone od dochodu. Dodatkowo należy uwzględnić korzystne dla płatników przepisy przejściowe.

Kiedy i jaki dokument złożyć, aby rozliczyć składkę zdrowotną za dany rok?

Roczne rozliczenie składki zdrowotnej dokonuje się w dokumencie rozliczeniowym składanym za miesiąc, w którym upływa termin złożenia zeznania podatkowego (począwszy od 2023r. termin składania zeznań, w tym PIT-28 upływa 30 kwietnia). W praktyce więc roczne rozliczenie składki zdrowotnej dokonane zostanie w deklaracji za kwiecień, składanej do 20 maja.

Zwrot nadpłaty następuje na podstawie na podstawie wniosku przygotowanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na profilu informacyjnym utworzonym w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych po złożeniu rozliczenia rocznego przez płatnika składek. Wniosek składany jest wyłącznie w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie teleinformatycznym.

Wniosek może być złożony do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w bieżącym roku, w terminie miesiąca od upływu terminu do złożenia zeznania podatkowego za rok poprzedni. Wniosek złożony po terminie pozostawia się bez rozpoznania.

Podsumowując należy podkreślić, że roczne rozliczenie wymaga wyekspediowania dwóch odrębnych dokumentów: pierwszy, którym jest roczne rozliczenie składki na dokumencie rozliczeniowym (DRA/RCA) oraz drugi, którym jest wniosek elektroniczny o zwrot nadpłaty (w przypadku wystąpienia nadpłaty).

Autor: Łukasz Kluczyński