Kto i w jakich okolicznościach będzie uprawniony do skorzystania z ulgi mały zus plus

Osoby fizyczne rozpoczynające prowadzenie działalności gospodarczej mają do dyspozycji na początek 3 narzędzia obniżające wysokość obciążeń płaconych miesięcznie składkach ZUS.

Pierwsza z nich to ulga na start, przedsiębiorca opłaca wówczas przez 6 miesięcy wyłącznie składkę zdrowotną. Druga to znany dobrze ZUS preferencyjny gdzie, co miesiąc przedsiębiorca opłaca składki ZUS w wysokości nie mniejszej aniżeli 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Ostatnia to ulga mały ZUS, która od 1 lutego 2020r. została zaktualizowana i nazwana, jako ulga mały ZUS plus. W jaki sposób działa ta ulga? Na to i wiele innych pytań odpowiedziano w niniejszej publikacji.

Ulga mały ZUS plus

Począwszy od 1 lutego 2020r. będzie obowiązywał następca dotychczasowej ulgi mały ZUS, który przybierze nazwę mały ZUS plus. Ulga ta będzie przeznaczona dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, ale nie będzie dotyczyć wspólników spółek osobowych, którym pozostanie opłacanie składek w pełnej wysokości.

Ulga mały ZUS plus będzie dostępna dla osoby fizycznej, która rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej i rozpocznie korzystanie z 6 pełnych miesięcy ulgi na start opłacając wówczas tylko składkę zdrowotną, następnie skorzysta z pełnych 24 miesięcy podlegania pod obniżone, preferencyjne składki ZUS a po tym okresie będzie właśnie mógł wykorzystać zaktualizowaną ulgę mały ZUS plus.

Podstawowe warunki skorzystania z ulgi mały ZUS plus

Z ulgi mały ZUS plus skorzystają osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, wpisane do rejestru CEIDG (ewentualnie na podstawie przepisów szczególnych), których ubiegłoroczny przychód z prowadzenia danej działalności nie przekroczył sumy 120.000zł.

Kwota ta dotyczy, więc rocznego przychodu za poprzedni rok kalendarzowy prowadzenia działalności.

Jeżeli podatnik prowadził działalność niepełny rok, wówczas kwotę 120.000zł ustali w proporcji do dni prowadzenia działalności.

Przykład 1

Osoba fizyczna rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 1 sierpnia 2019r. Działalność ta została zamknięta jednak w ostatnim dniu grudnia 2019r. Jednak od marca 2020r. otwarto ponownie firmę. Kwotę graniczną przychodu należy ustalić wówczas w następujący sposób:

(120 000 : 365 dnia) x 153 dni = 50 301,37

Przy czym liczba 153 dni oznacza okres od 1 sierpnia 2019r. do 31 grudnia 2019r.

Okres skorzystania z ulgi mały ZUS plus

Ważnym czynnikiem korzystania z ulgi mały ZUS plus jest to, iż maksymalny okres czasu, w którym osoba fizyczna prowadząca działalność może wykorzystać daną ulgę to 5 lat. Natomiast maksymalny okres trwania samej ulgi to 3 lata.

Przedsiębiorca może wykorzystywać ulgę mały ZUS plus nieprzerwanie przez 3 lata, ale może też skorzystać przez pierwszy rok, następny rok bez ulgi, trzeci i czwarty rok z ulgą. Zatem możliwych konfiguracji związanych z ulgą będzie kilka. Nie może jednak potrwać to dłużej aniżeli 5 lat.

Ponadto przedsiębiorca, który korzysta w danym roku z ulgi mały ZUS plus, jeżeli w trakcie roku dokona wyrejestrowania z niej, to możliwość dalszego korzystania z niej przypadnie mu dopiero od początku kolejnego roku kalendarzowego.

Przykład 2

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wykorzystała okres 24 miesięcy opłacania składek ZUS w wysokości preferencyjnej. Następnie przerejestrowała się do ulgi mały ZUS plus od dnia 1 lutego 2020r.

Przykład 3

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wykorzystała okres 24 miesięcy opłacania składek ZUS w wysokości preferencyjnej. Następnie przerejestrowała się do ulgi mały ZUS plus od dnia 1 lutego 2020r. Jednak z dniem 1 października 2020r. zrezygnowała z korzystania w danym roku z tej ulgi.

Jeżeli będzie chciała ponownie z niej skorzystać to może to uczynić od 1 stycznia 2021r.

Przykład 4

Osoba fizyczna prowadzi od 10 lat działalność gospodarczą. Dawno wykorzystała okres 24 miesięcy opłacania składek ZUS w wysokości preferencyjnej. Aktualnie w 2020r. nie spełniania warunków do poprzedniej wersji ulgi mały ZUS jednak do nowej jej wersji już ma prawo.

Czy może, zatem zarejestrować się do nowej ulgi w trakcie roku?

Tak. Osoba fizyczna, która spełni wymogi nowej wersji ulgi mały ZUS będzie mogła zarejestrować się do niej w ciągu 7 dni licząc od dnia zaistnienia zmiany, czyli w tym przypadku od 1 lutego 2020r. (dzień, od którego obowiązuje ulga mały ZUS plus).

Osoby fizyczne i płatnicy, którzy nie będą mogli zarejestrować się do ulgi mały ZUS plus

Prawodawca przewidział kilka przypadków, w których osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarcza będzie pozbawiona możliwości zarejestrowania się do ulgi mały ZUS plus. Zatem z ulgi tej nie skorzystają osoby, które:

  1. Prowadziły działalność gospodarczą w poprzednim roku krócej niż 60 dni,
  2. Wypełniają warunki dla podleganiu pod preferencyjne składki ZUS (24 miesiące),
  3. W ubiegłym roku korzystały z formy opodatkowania kartą podatkową z jednoczesnym zwolnieniem z podatku VAT,
  4. Wykorzystały już poprzednia wersję ulgi mały ZUS przez okres 3 lat w okresie 5 ostatnich lat,
  5. Prowadzą działalność gospodarczą jako wspólnicy spółek osobowych (opłacających składki ZUS jedynie w pełnej wysokości),
  6. Świadczyły lub świadczą usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tożsame z czynnościami jakie wykonywały dla swojego byłego, aktualnego pracodawcy.

Słowo o tym czym jest graniczna kwota ubiegłorocznego przychodu 120.000zł

Ustawodawca ustalił, iż z ulgi mały ZUS plus będą mogły skorzystać jedynie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą (CEIDG), których:

  1. Roczny przychód za poprzedni rok z tytułu prowadzonej działalności przez cały ten rok wyniesie nie więcej niż 120.000zł,
  2. Przychód za poprzedni rok z tytułu prowadzenia działalności przez część ubiegłego roku wyniesie kwotę ustaloną w proporcji do liczby dni prowadzonej działalności.

Kwota przychodu nie większa niż 120.000zł (uprawniająca do skorzystania z ulgi mały ZUS plus) oznacza maksymalny, roczny przychód z działalności gospodarczej wyrażony w kwocie netto czyli bez podatku VAT.

Co bardzo ważne, przychód ubiegłoroczny maksymalnie 120.000zł nie powinien zawierać składek ZUS ubezpieczenia społecznego przedsiębiorcy oraz osoby współpracującej z nim, jeżeli przedsiębiorca wybrał wariant ujmowania tych składek bezpośrednio w koszty firmy (bez odliczenia ich od dochodu).

Jak funkcjonuje ulga mały ZUS plus

Ulga mały ZUS plus działa w taki sposób, iż wysokość składek ZUS (konkretnie podstawa ZUS do obliczenia tych składek) zależna jest od wysokości ubiegłorocznego dochodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że limit wysokości przychodu 120.000zł jest jedynie miernikiem ustawowego warunku.

Natomiast wysokość składek ZUS z uwzględnieniem ulgi oblicza się korzystając z osiągniętego w poprzednim roku dochodu z działalności gospodarczej.

Podstawę ZUS do obliczenia wysokości składek ZUS na potrzeby skorzystania z ulgi mały ZUS plus należy ustalić mnożąc:

  1. Obliczony miesięczny dochód z działalności gospodarczy przez
  2. Ustawowy współczynnik 0,5.

Z kolei miesięczny dochód z działalności gospodarczy ubezpieczony obliczy mnożąc:

  1. Wynik z podzielenia ubiegłorocznego dochodu przez liczbę dni prowadzenia działalności w poprzednim roku,
  2. Przez liczbę 30.

Przykład 5

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą przez cały poprzedni rok uzyskała dochód w wysokości 51.500zł.

W pierwszej kolejności należy ustalić miesięczny dochód a zatem:

(51.500zł / 365 ) x 30 = 4.232,88zł

W drugiej kolejności należy ustalić podstawę, od której będzie obliczać się niższe składki ZUS:

4.232,88zł x 0,5 = 2.116,44zł

Zatem widać wyraźnie, że składki ZUS będą obliczane od podstawy 2.116,44zł zamiast 3.136,20zł co z pewnością spowoduje uzyskanie większych oszczędności u osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

W przypadku działalności gospodarczej, dla której formą opodatkowania jest karta podatkowa albo ryczałt ewidencyjny, kwotę ubiegłorocznego dochodu ustala się w przypadku:

  1. Karty podatkowej, jako wysokość sprzedaży za poprzedni rok podlegającej opodatkowaniu VAT, ale bez kwoty podatku VAT pomnożonej przez ustawowy współczynnik 0,5,
  2. Ryczałtu ewidencjonowanego, jako wysokość przychodu za poprzedni rok pomnożonej przez ustawowy współczynnik 0,5.

Opublikowano: 2020-01-28

Pozostałe problemy w zakresie zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 2020r.

Stawka 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów obwarowana jest spełnieniem przez podatnika dokonującego tej dostawy wielu warunków formalnych. Nowy 2020r. przyniesienie kolejne zmiany w zakresie dokumentowania przebiegu transakcji WDT a więc dodaniu nowego rodzaju dokumentacji udowadniającej wywóz towarów poza terytorium RP
i otrzymanie ich w państwie UE odbiorcy. Co natomiast z dotychczas akceptowanymi przez fiskusa dokumentami?

Warunki dokumentacyjne zastosowania stawki 0% dla WDT do końca 2019r.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowody dokumentacyjne stanowiące wypełnienie jednego z kilku warunków pozwalających zastosować stawkę 0% dla WDT stanowią dowody podstawowe oraz dowody uzupełniające. Istota tych dowodów ma się sprowadzać do potwierdzenia wywozu towarów (stanowiących przedmiot danej transakcji WDT) z Polski do państwa unijnego odbiorcy tych towarów oraz potwierdzenia przez niego rzeczywistego odbioru tych towarów.

Do podstawowych dowodów zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT należą dokumenty:

  1. Przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  2. Typu specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie faktycznego wywozu i dostarczenia towarów do państwa unijnego odbiorcy, wówczas podatnik ma prawo posiłkować się dodatkowymi dowodami dokumentacyjnymi, do których prawodawca zalicza dokumenty typu:

  1. Wszelka korespondencja handlowa z nabywcą czy to w formie papierowej czy elektronicznej, w tym jego zamówienia,
  2. Ubezpieczenie, koszty frachtu,
  3. Dowody zapłaty za towar poza dostawami o nieodpłatnym charakterze lub gdy zobowiązanie jest realizowane w innej formie (podatnik jednak winien posiadać wtedy dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania),
  4. Dowody przyjęcia przez nabywcę w jego państwie członkowskim innym niż Polska towaru będącego przedmiotem danej transakcji WDT.

Podatnicy powinni jednak pamiętać, że nie jest to zamknięty katalog dowodów a w poszczególnych przypadkach dowodami mogą być również inne dokumenty lub np. materiały wideo.

Jeżeli towar stanowiący przedmiot transakcji WDT wywozi sprzedawca albo nabywca za pomocą własnego środka transportu to oprócz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku podatnik, który w ten sposób wywozi towar powinien jeszcze posiadać pisemne oświadczenie składające się z poniższych elementów:

  1. Imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów,
  2. Adres, pod który są przewożone towary, w przypadku, gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy,
  3. Określenie towarów i ich ilości,
  4. Potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
  5. Rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Warunki dokumentacyjne zastosowania stawki 0% dla WDT od stycznia 2020r.

Z uwagi na brak uchwalenia polskiego projektu ustawy dostosowującej polskie przepisy do przepisów Dyrektywy Rady UE 2018/1910 z 4 grudnia 2018r. oraz Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 w zakresie zmian niektórych warunków dla transakcji zagranicznych polscy podatnicy będą zobowiązani od stycznia 2020r. stosować uwarunkowania dla uwzględnienia stawki 0% WDT wynikające z Dyrektywy zmieniającej Rady UE 2018/1910 z 4 grudnia 2018r. oraz Rozporządzenia wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 ale tylko wtedy, kiedy zdecydują się na skorzystanie z wprowadzonego tymi przepisami uznania domniemania dostarczenia towarów. W takim wypadku będą zobowiązani do skompletowania niżej wymienionych dowodów dokumentacyjnych.

Natomiast nadal po 31 grudnia 2019r. polscy podatnicy realizujący transakcje WDT będą mogli posiłkować się dowodami dokumentacyjnymi przedstawionymi, powyżej, które wciąż obowiązują i będą obowiązywać dla zachowania możliwości uwzględnienia stawki 0% dla danej transakcji WDT. Dlatego też podatnicy, którzy nie wypełnią nowych warunków domniemania uznania wywozu i dostarczenia towarów do państwa unijnego nabywcy, będą mogli na podstawie stosowanych aktualnie dowodów dokumentacyjnych udowodnić, iż towar faktycznie opuścił terytorium RP a odbiór tych towarów w swoim kraju potwierdził unijny odbiorca. Zatem nie utracą prawa do zastosowania stawki 0% VAT dla przeprowadzanej transakcji WDT.

Podatnik korzysta z domniemania dostarczenia towarów od 2020r.

W sytuacji, gdy od nowego roku polski sprzedawca w ramach realizowania transakcji WDT będzie chciał wypełnić warunki domniemania wywozu i dostarczenia towarów do państwa unijnego odbiorcy dla zachowania stawki 0% VAT dla WDT wówczas w poniższych przypadkach (art. 45a Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4.12.2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011):

  1. Sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu, co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów z działu I, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych z działu I, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami z działu II, potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy,
  2. Sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
    • pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów, takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia, nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy, ilość i rodzaj towarów, datę i miejsce przybycia towarów, w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu, oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy, oraz
    • co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów z działu I które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów z działu I, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami z działu II, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Oprócz powyższego nabywca ma obowiązek przekazać sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w punkcie 2a do 10-tego dnia miesiąca następnego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Dowody dokumentacyjne z podziałem na grupy:

Grupa I :

  • dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów

Grupa II :

  • polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów,
  • dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia,
  • poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Opublikowano: 2020-01-13

Wątpliwości w ramach uwzględnienia stawki 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od nowego roku 2020

1 stycznia 2020r. wszystkie kraje członkowskie mają obowiązek wprowadzić do obowiązującego, krajowego prawa przepisy Dyrektywy Rady UE 2018/1910 z 4 grudnia 2018r. zmieniającej aktualnie obowiązującą Dyrektywę 2006/112/WE z 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Jedne z tych zmian dotyczą rozszerzenia w niektórych sytuacjach warunków koniecznych do skorzystania przez sprzedawcę ze stawki VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Problemów i zapytań w tym zakresie jest bardzo wiele jednak podatnicy winni pamiętać, że nadal podstawowymi przepisami wiążącymi podatnika w zakresie spełnienia warunków dla stawki 0% dla WDT są przepisy polskiej ustawy o VAT.

Co to jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotową dostawą towarów dla polskiego podatnika sprzedawcy (zwaną dalej WDT) będzie wywóz towarów z terytorium Polski do innego kraju Wspólnoty UE skutkiem, którego będzie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

To jednak nie jest wszystko. WDT będzie miała miejsce w przypadku, gdy nabywca będzie osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zarejestrowaną na potrzeby podatku VAT w kraju innym niż Polska kraju członkowskim a ponadto posiadająca status podatnika VAT-UE natomiast zarejestrowania do transakcji unijnych dokonał również kraj członkowski inny niż Polska, (czyli zarejestrowanego na potrzeby dokonywania transakcji pomiędzy kontrahentami z UE).

Wystąpienie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wiąże się ze spełnieniem wielu warunków

Nabywcą w transakcji WDT może być także osoba prawna prowadzącą działalność gospodarczą, ale niezarejestrowana na potrzeby podatku VAT w innym niż Polska kraju członkowskim jednakże posiadająca status podatnika VAT-UE natomiast zarejestrowania do transakcji unijnych dokonał również kraj członkowski inny niż Polska.

Nabywcami mogą być również czynni podatnicy VAT oraz osoby prawne nie będą ce podatnikami VAT, którzy prowadzą działalność poza terytorium RP a towar, którymi handlują są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą.

Co ciekawe w przypadku sprzedaży przez polskiego czynnego podatnika VAT (VAT-UE) nowych środków transportu do transakcji WDT może dojść także nawet wtedy, gdy nabywcą jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności i niebędącą podatnikiem VAT i posiada adres zamieszkania poza terytorium RP.

Przemieszczenie własnych towarów (wytworzonych, wydobytych, nabytych w ramach WNT, importu towarów) przez polskiego czynnego podatnika VAT lub na jego rzecz także uznaje się za transakcje WDT, jeżeli odbywa się ono z terytorium RP na terytorium innego niż RP państwa członkowskiego UE oraz w wykonaniu działalności gospodarczej.

Warunki zastosowania stawki 0% VAT dla WDT

Zgodnie z obowiązującym art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

  1. Podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
  2. Podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
  3. Podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany, jako podatnik VAT UE.

Od 2020r. polscy podatnicy będą zobowiązani do stosowania nowych przepisów dotyczących transakcji WDT a konkretnie w zakresie realizacji prawa do zastosowania stawki 0% dla przeprowadzanej transakcji WDT ale tylko w sytuacji, gdy zdecydują się na skorzystanie z nowej zasady tzw. domniemania.

Powyższe jest skutkiem wprowadzenia przepisów Dyrektywy Rady UE 2018/1910 z 4 grudnia 2018r. zmieniającej aktualnie obowiązującą Dyrektywę 2006/112/WE z 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi. W polskim systemie prawnym wciąż czeka na implementacje projekt ustawy z 11 czerwca 2019r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy dostosowujący polskie przepisy ustawy o VAT do wymogów unijnych.

Przez wiele lat aż do końca grudnia 2019r. wcześniej wyszczególnione warunki dla stawki 0% VAT dla WDT posiadały charakter formalny tak, więc w sytuacji, gdy nie były spełnione polski podatnik sprzedawca mógł jeszcze przed organem podatkowym udowodnić, iż faktycznie miała miejsce transakcja WDT skutkiem, której rzeczywiście nastąpił wywóz towarów poza terytorium RP i dostarczenie ich do kraju nabywcy unijnego innego niż terytorium RP.

Od nowego 2020 roku te warunki zmienią jedynie charakter z formalnych na warunki o charakterze materialnym. W praktyce będzie to dla podatników oznaczało, że niespełnienie choćby jednego z nich będzie pozbawiało prawa do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT.

Jednakże podatnik nadal będzie miał prawo (w przypadku nie wypełnienia jednego z warunków materialnych) udowodnić przed organem podatkowym, iż transakcja WDT naprawdę się odbyła a zatem nastąpił wywóz z terytorium RP a unijny odbiorca odebrał w swoim kraju dane towary.

Niemniej podatnicy dokonujący transakcje WDT dla możliwości uwzględnienia stawki 0% VAT dla tych transakcji będą musieli baczniej pilnować takich elementów jak:

  1. Posiadanie przez sprzedawcę statusu podatnika VAT-UE,
  2. Wykazanie w rejestrach VAT jak i w deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej VAT-UE prawidłowej wartości transakcji WDT zrealizowanej na rzecz każdego kontrahenta unijnego,
  3. Uzyskanie i wykazanie w informacji podsumowującej prawidłowego i ważnego numeru NIP odbiorcy unijnego, który jest zarejestrowany na potrzeby transakcji unijnych (weryfikacja w systemie VIES),
  4. Dysponowaniem przed złożeniem deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowym dokumentacją potwierdzającą:
  • faktyczny wywóz towarów z terytorium RP,
  • odbiór towaru w państwie unijnego nabywcy.

Zatem zmiana w charakterze dotychczasowych warunków formalnych na materialne może skutkować, (ale nie musi) zwiększoną czujnością organów podatkowych, co do kontroli ich spełnienia. Może to również pociągnąć za sobą bardziej restrykcyjną analizę przez organy podatkowe wypełnienia warunków dla możliwości uwzględnienia stawki 0% dla transakcji WDT w zakresie ważności i prawidłowości formalnej numeru identyfikacji VAT nabywcy oraz złożenia prawidłowej informacji podsumowującej VAT-UE a ponadto posiadanie odpowiedniej dokumentacji.

Końcowo należy podkreślić, iż w kwestii ostatecznego kształtu zapisów polskiego projektu ustawy dostosowawczej do realizacji przepisów Dyrektywy Rady UE 2018/1910 z 4 grudnia 2018r. oraz Rozporządzenia wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 niestety nadal trzeba poczekać do jej uchwalenia. Zatem na dzień dzisiejszy polscy podatnicy w obliczu braku uchwalenia ww. projektu ustawy o VAT, powinni stosować od 2020r. przepisy Dyrektywy Rady UE 2018/1910 z 4 grudnia 2018r. wraz z Rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. jeżeli zdecydują się na skorzystanie z domniemania dostarczenia towarów stanowiących przedmiot transakcji WDT. Co to oznacza dokładnie? O tym w kolejnej części publikacji na temat problemów związanych z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Opublikowano: 2020-01-07