Opublikowane w

Oddanie w używanie samochodu do firmy drugiego małżonka – wspólność majątkowa

Opublikowano: 2023-09-22

Wspólność majątkowa to ustrój jaki panuje pomiędzy osobami, które zawarły związek małżeński (prawo cywilne).

Na czas kiedy ustrój ten występuje pomiędzy małżonkami mają miejsce określone skutki podatkowo – majątkowe u obu małżonków.

Jak w takim razie będzie wyglądać sytuacja w której jeden małżonek ze swojej działalności przekaże samochód do działalności drugiego małżonka. W czasie trwania wspólności majątkowej?

Wspólność majątkowa

Wspólność majątkowa to ustrój jaki panuje pomiędzy osobami, które zawarły związek małżeński (prawo cywilne).

Na czas kiedy ustrój ten występuje pomiędzy małżonkami mają miejsce określone skutki majątkowe u obu małżonków.

Zgodnie ze tym co mówi art. 31 ustawy z dnia 25.02.1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

ISTOTNE:

Co niezwykle ważne Do majątku wspólnego należą w szczególności:

  1. pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;
  2. dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków;
  3. środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;
  4. kwoty składek ZUS zewidencjonowanych na subkoncie.

W dalszej części a konkretnie w art. 36 ww. ustawy prawodawca wspomina, że oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Co więcej każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej.

Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

ISTOTNE:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Niemniej przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Nawiązując do powyższego – majątek nabyty w czasie trwania wspólności majątkowej staje się majątkiem obojga małżonków.

Wyjątkiem od tej reguły jest spisanie umowy podziału majątku.

Umowa użyczenia

Nawiązując do ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Ustrój wspólności majątkowej skutkuje tym, że nabyte w trakcie jej trwania składniki majątku stanowią wspólny majątek do którego prawo mają oboje małżonkowie. Wyjątek stanowi podział tego majątku.

Skoro majątek ten jest wspólny to pomimo użytkowania go w działalności jednego małżonka będzie on także stanowił majątek drugiego małżonka.

Nie występuje tutaj zatem żadne użyczenie wspólnego majątku. Małżonek przekazujący samochód będący środkiem trwałym w jego działalności nie dokonuje żadnej czynności użyczenia, darowania, sprzedania a jedynie przekazania drugiemu małżonkowi do używania w jego działalności.

Małżonek otrzymujący dany składnik majątku (jak i przekazujący) cały czas ma prawo do zarządu nad nim. Zatem przekazanie środka trwałego z działalności jednego małżonka do drugiego nie będzie skutkowało opodatkowaniem czy to podatkiem dochodowym od osób fizycznych PIT czy to podatkiem VAT.

Środek trwały

Składnik majątku który stanowi środek musi spełniać kilka cech:

  • został nabyty lub wytworzony przez podatnika,
  • jest własnością albo współwłasnością podatnika,
  • jest kompletny i zdatny do użytku w miesiącu przyjęcia go do używania w działalności,
  • jest użytkowany w działalności gospodarczej (bez użytku prywatnego poza wyjątkami),
  • okres użytkowania wynosi więcej niż 12 miesięcy.

Oddanie w używanie samochodu do firmy drugiego małżonka

Wiele razy małżonkowie pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa mają potrzebę przekazania samochodu do działalności drugiego małżonka.

Jeżeli samochód został nabyty po zaistnieniu wspólności majątkowej to przy braku umów o podział majątku stanowi on wspólny majątek.

ISTOTNE:

Na mocy art. 22g ust. 12 oraz 13 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 zwanej dalej ustawą o PIT) w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów –> wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki.

Powyższe stosuje się gdy nastąpiła zmiana działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Przykład 1

Małżonkowie prowadzą odrębne działalności gospodarcze oraz posiadają wspólność majątkową. Oboje kupili samochody osobowe w trakcie trwania wspólności majątkowej.

W lipcu 2023. żona postanowiła przekazać swojemu mężowi swój samochód osobowy, który stanowi w jej działalności środek trwały. Jest on ponad połowę zamortyzowany. Wartość początkowa samochodu to 50.000 zł. Zamortyzowano do tej pory 30.000 zł.

Mąż otrzymał od żony:

  1. dokument zakupu,
  2. ewidencję środków trwałych.

Mąż kontynuuje amortyzację otrzymanego samochodu osobowego. Zatem przyjmuje tę samą wartość początkową co żona, te same odpisy amortyzacyjne, tę samą metodę amortyzacji.

Przykład 2

Małżonkowie prowadzą odrębne działalności gospodarcze oraz posiadają wspólność majątkową. Oboje kupili samochody osobowe w trakcie trwania wspólności majątkowej jak i przed zawarciem małżeństwa. Żona posiada jeden samochód, który nabyła przed zaistnieniem wspólności majątkowej.

W lipcu 2023r. chciałaby go przekazać mężowi do jego działalności gospodarczej. Samochód nie był wcześniej używany w żadnej działalności ani nie był amortyzowany. Wartość jego to 25.000 zł.

Żona musi przemyśleć w jakiej formie przekaże mężowi danych samochód, który nie stanowi wspólności majątkowej a jedynie jej własność. Może to być użyczenie albo darowizna.

W przypadku darowizny małżonek będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości określonej na umowie darowizny albo na dokumencie kupna pojazdu jeżeli przy otrzymaniu tego samochodu nie skorzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn (nie chodzi tu o kwotę wolną).

W przypadku użyczenie małżonek będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości określonej w umowie użyczenia.

ISTOTNE:

Na mocy art. 22g ust. 11 ustawy o PIT w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Przykład 3

Małżonkowie prowadzą odrębne działalności gospodarcze oraz posiadają wspólność majątkową. Oboje kupili samochody osobowe w trakcie trwania wspólności majątkowej. Jeden z samochodów osobowych o wartości 45.000 zł ma być użytkowany w obu działalnościach.

Żona może używać tego samochodu w swojej działalności i będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej 22.500 zł.

Mąż także może używać ten sam samochód w swojej działalności i może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej 22.500 zł.

Zatem oboje będą mogli ujmować w koszty amortyzacji po połowie (udziale w samochodzie).

Co natomiast z wydatkami dotyczącymi eksploatacji samochodu – środka trwałego używanego w obu działalnościach?

Jeżeli chodzi o wydatki na remont, naprawę, paliwo, opłaty autostradowe parkingowe to:

  • każdy z małżonków, który ponosi dany wydatek ujmuje w swoich księgach w kosztach 75% + 50% niedoliczonego VAT z faktury dokumentującej dany wydatek.

Z kolei gdy mowa o polisie ubezpieczeniowej OC, AC dotyczącej tego samochodu to jeżeli daną polisę opłacają po 50% to będą mogli ująć w koszty u siebie po 50%.

Jeżeli jednak jeden z małżonków opłaca 100% to on ujmie w swoich kosztach 100% wartości tej polisy.

Należy podkreślić, iż w tym przykładzie jest mowa o samochodzie osobowym będącym środkiem trwałym, który jest wprowadzony na stan środków trwałych w obu działalnościach.

Opublikowane w

Księgowanie kosztów na podstawie skanów faktur papierowych – czy jest zgodne z prawem?

Opublikowano: 2023-09-15

Obieg i archiwizacja dokumentów to jeden z bardziej kosztownych aspektów prowadzenia przedsiębiorstwa, zwłaszcza na dużą skalę. Papierowe dokumenty bardzo często są skanowane i przechowywane w formie elektronicznej. W niniejszym wpisie przeanalizujemy kwestię przechowywania dokumentów w formie skanów oraz sprawdzimy, czy dają one prawo do rozpoznania kosztu/odliczenia VATu nawet w sytuacji zniszczenia lub zagubienia oryginałów.

Nieprecyzyjne przepisy i niejednolite orzecznictwo

Zasady przechowywania dokumentacji podatkowej są nieprecyzyjne, a ponadto zostały zasadniczo uregulowane w dwóch ustawach tj. w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. ordynacja podatkowa oraz w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT).

Zgodnie z:

  • art. 86 ustawy ordynacja podatkowa, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych, przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej,
  • art. 112 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto w kolejnym art. 112a zapisano, iż podatnicy przechowują wystawione i otrzymane dokumenty w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Analizując przytoczone wyżej regulacje, stwierdzić można, że w zasadniczej części są spójne, ponieważ zobowiązują podatników do przechowywania dokumentów do momentu przedawnienia zobowiązań podatkowych i jednocześnie nie zabraniają ich archiwizacji w formie elektronicznej.

W praktyce nieprecyzyjne przepisy i rozumienie pojęcia „przechowywanie dokumentów” stały się przedmiotem sporów pomiędzy podatnikami, a fiskusem. Finał tych sporów niejednokrotnie kończył się w sądach administracyjnych, a sama procedura wydania interpretacji trwała często kilka lat.

Sądy niejednokrotnie „zmuszały” fiskusa do wydania interpretacji

Przykładem spornej sytuacji pomiędzy podatnikiem, a fiskusem jest wniosek o interpretację indywidualną, który został wystosowany do organu w kwietniu 2019 roku. Podatnik wnioskował o zaaprobowanie stanu faktycznego, w którym zamierza zrezygnować z papierowej formy archiwizowania dokumentów na rzecz elektronicznej formy ich przechowywania. Zapytał fiskusa, czy elektroniczne skany faktur będą stanowić podstawę do rozpoznania podatkowych kosztów uzyskania przychodów na gruncie podatku CIT. Podatnik szczegółowo opisał proces elektronicznej archiwizacji dokumentów, który spełniał wskazane wyżej wymogi ustawowe m.in. w zakresie integralności, czytelności i autentyczności pochodzenia.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Zdaniem organu interpretacja nie rozstrzygałaby o skutkach podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego, lecz byłaby oceną materiału dowodowego. Sprawą zajmował się WSA, który uchylił postanowienie Dyrektora KIS, jednak ten wniósł skargę kasacyjną. NSA również uznał działanie Dyrektora KIS za niezgodne z prawem i po upływie czterech lat, tj. 27 marca 2023r., organ wydał korzystną dla podatnika interpretację sygn. 0111-KDIB1-2.4010.166.2019.9.DP.

Sądy administracyjne wielokrotnie stawały po stronie podatników i „wymuszały” na KIS wydanie interpretacji w przedmiocie możliwości przechowywania dokumentów w formie elektronicznej. Doprowadziło to do ujednolicenia linii orzeczniczej w tym zakresie, a tym samym ułatwiło uzyskanie interpretacji w analogicznych stanach faktycznych.

Zagubienie/zniszczenie dokumentów – przykład korzystnej interpretacji na gruncie podatku VAT

Przykładem korzystnej dla podatnika interpretacji indywidualnej jest interpretacja wydana dnia 5 maja 2022r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 113-KDIPT1-2.4012.99.2022.2.AJB. Podatnik zadał pytanie, czy zagubienie/zniszczenie oryginałów dokumentów stoi na przeszkodzie w odliczeniu podatku VAT, podczas gdy będzie dysponować skanami tych faktur przechowywanymi w formie elektronicznej przy jednoczesnym spełnieniu wymogów ustawowych.

Organ wydał korzystną dla podatnika interpretację konkludując sprawę w następujący sposób „Analizując okoliczności sprawy na tle przedstawionych przepisów prawa wskazać należy, że w przypadku gdy Państwu obiektywnie na podstawie przepisów ustawy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, sposób przechowywania (przechowywanie w formie elektronicznej) faktur nie ma/nie będzie miało wpływu na prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego.”

Czy można zatem bez ryzyka przechowywać dokumenty w formie skanów i zrezygnować z archiwizacji dokumentów papierowych?

Kwestia przechowywania dokumentacji w formie skanów nie jest oczywista, a interpretacja indywidualna chroni wyłącznie wnioskodawcę. Zważając jednak na korzystne orzecznictwo sądów oraz najnowsze interpretacje fiskusa, stwierdzić można iż zagadnienie to zostało już rozstrzygnięte, a tym samym istnieje aprobata dla rezygnacji z papierowych dokumentów na rzecz ich elektronicznych skanów. Warto jednak rozważyć wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji we własnej sprawie, tym bardziej, że forma przechowywania dokumentacji elektronicznej wymaga spełnienia dodatkowych warunków w postaci zapewnienia integralności, czytelności i autentyczności pochodzenia dokumentów. W skrajnym przypadku niedopatrzenia na tym gruncie mogłyby doprowadzić do podważenia materiału dowodowego.

Kończąc rozważania na tym gruncie warto wspomnieć, iż problematyka dokumentacji papierowej zostanie zasadniczo rozwiązana wraz z wprowadzeniem Krajowego Systemu e-Faktur (KSEF). Z pewnością niejednokrotnie poruszymy kwestie związane z KSEF na naszym blogu.

Autor- Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Kiedy następuje przedawnienie zobowiązania względem kontrahenta i jakie rodzi skutki podatkowe

Opublikowano: 2023-09-08

Przedawnienie zobowiązania wobec kontrahenta z tytułu niezapłaconej faktury to nierzadkie zjawisko. W zależności od rodzaju zobowiązania – istnieją różne terminy przedawnień.

Jak wygląda przedawnienie odnośnie zobowiązań względem kontrahenta wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej?

Na co należy zwrócić szczególną uwagę? Na te i wiele innych wątpliwości odpowiedziano w niniejszej publikacji.

Podstawowe kwestie dotyczące przedawnień zobowiązania wobec kontrahenta

Zasady dotyczące przedawnień zobowiązań reguluje ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 zwana dalej ustawą KC).

W art. 118 ustawy KC prawodawca mówi, iż w sytuacji gdy przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi:

  1. 6 lat,
  2. dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Należy zaznaczyć, iż koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Co więcej terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną.

Istotne:

Jednakże pamiętając o art. 554 ustawy KC roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem 2 lat.

Co z tego wynika?

Jeżeli przedsiębiorca (wierzyciel) posiada należności – niezapłacone faktury wówczas dla niego termin przedawnienia tych należności upływa po 3 latach.

Jeżeli natomiast przedsiębiorca (dłużnik) posiada zobowiązanie – niezapłacone faktury wobec kontrahenta wówczas dla niego termin przedawnienia tych zobowiązań upływa po 2 latach.

Skutki podatkowe przedawnienia zobowiązań w PIT i w ryczałcie

Jak mówi art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 zwanej dalej ustawą o PIT) przychodem z działalności gospodarczej jest także wartość:

  1. umorzonych lub przedawnionych zobowiązań,
  2. zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Istotne:

Przychodem z działalności gospodarczej nie są kwoty umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem restrukturyzacyjnym lub postępowaniem upadłościowym.

Przykład 1

Czynny podatnik VAT stosuje ryczałt jako formę podatkową prowadzonej działalności. Opłaca zaliczki na zryczałtowany podatek dochodowy – w okresach miesięcznych.

Podatnik posiada niezapłaconą fakturę wobec kontrahenta na kwotę 10.000 zł netto. Termin jej płatności to 30.04.2020r.

Termin przedawnienia upłynął 31 grudnia 2022r.

W styczniu 2023r. zobowiązanie było już przedawnione. Podatnik powinien w tym miesiącu ująć kwotę 10.000 zł jako przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem. Nie ma znaczenia, iż w ryczałcie nie księguje się kosztów uzyskania przychodów.

Stawka ryczałtu dla przedawnionego zobowiązania z tytułu faktury wynosi 3% z kwoty 10.000 zł.

Przykład 2

Czynny podatnik VAT stosuje skalę podatkową jako formę podatkową prowadzonej działalności. Opłaca miesięczne zaliczki na podatek dochodowy.

Podatnik posiada niezapłaconą fakturę wobec kontrahenta na kwotę 5.000 zł netto. Termin jej płatności to 30.06.2020r.

Termin przedawnienia upłynął 31 grudnia 2022r.

W styczniu 2023r. zobowiązanie było już przedawnione. Podatnik powinien w tym miesiącu ująć kwotę 5.000 zł jako pozostały przychód w PKPiR (kol. 8) i opodatkować tak jak dochód z działalności gospodarczej.

Opublikowane w

Amortyzacja jednorazowa do 100.000 zł to nie to samo co amortyzacja do 50.000 EUR

Opublikowano: 2023-09-01

Warunki skorzystania z jednorazowej amortyzacji środków trwałych do 100.000 zł rocznie różnią się istotnie od warunków dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego do 50.000 EUR rocznie.

Nie należy tych typów amortyzacji użytkować w pełni zamiennie. Gdzie tkwią różnice?

Jednorazowa amortyzacja fabrycznie nowych środków trwałych do 100.000 zł rocznie

Jednorazowa amortyzacja fabrycznie nowych środków trwałych obejmuje niektóre rodzaje środków trwałych.

Istotne:

Fabrycznie nowy środek trwały to składnik majątku, który wcześniej nie był w ogóle używany przez żadnego podatnika.

Limit rocznej amortyzacji tego typu to 100.000 zł rocznie i jest to limit przypadający łącznie na środki trwałe.

Limit 100.000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

Grupy środków trwałych (KŚT) które obejmuje ten typ amortyzacji przedstawiono w tabeli.

Grupy środków trwałych podlegających amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych
GRUPA OPIS
3 KOTŁY I MASZYNY ENERGETYCZNE
4 MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY OGÓLNEGO ZASTOSOWANIA
5 MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY SPECJALISTYCZNE
6 URZĄDZENIA TECHNICZNE
8 NARZĘDZIA, PRZYRZĄDY, RUCHOMOŚCI I WYPOSAŻENIE, GDZIE INDZIEJ NIESKLASYFIKOWANE

Co ważne wszystkie grupy podatników mogą stosować ten typ amortyzacji.

Amortyzację jednorazową w przypadku nabycia fabrycznie nowego środka trwałego podatnik stosuje w roku podatkowym, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Oczywiście do wartości łącznej rocznie dla wszystkich środków trwałych 100.000 zł.

Istotne:

Należy podkreślić, iż jednorazową amortyzację fabrycznie nowych środków trwałych nie można stosować gdy:

  1. wartość początkowa jednego środka trwałego nabytego w roku podatkowym, wynosi poniżej 10.000 zł lub
  2. łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10.000 zł (albo poniżej), ale wartość początkowa każdego z nich nie przekracza 3.500 zł.

Przykład 1

Czynny podatnik VAT nabył fabrycznie nowy samochód ciężarowy (KŚT 742) o wartości 650.000 zł. Jednakże nie może skorzystać z jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych z uwagi na to, że ten typ amortyzacji nie obejmuje środków transportu.

Przykład 2

Czynny podatnik VAT nabył fabrycznie nowego laptopa (stację graficzną – KŚT 487) o wartości 15.000 zł netto. Podatnik może skorzystać z jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych.

Przykład 3

Podatnik zwolniony podmiotowo z VAT nabył fabrycznie nowy aparat fotograficzny (KŚT 669) do swojej działalności reklamowej. Wartość aparatu to 15.000 zł brutto. Podatnik może skorzystać z jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych.

Przykład 4

Podatnik zwolniony podmiotowo z VAT nabył fabrycznie nowy komplet mebli biurowych (KŚT 809) do swojej działalności. Wartość kompletu to suma 12.500 zł brutto. Podatnik może skorzystać z jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych.

Przykład 5

Czynny podatnik VAT nabył fabrycznie nową klimatyzację przenośną (KŚT 652) do swojej działalności pośrednika handlowego. Wartość klimatyzacji to 4.100 zł netto. Podatnik nie może skorzystać z jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych z uwagi na wartość klimatyzacji poniżej 10.000zł.

Warto podkreślić, iż korzystnie jest wykorzystywać limit amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych do 100.000 zł w pierwszej kolejności (jeśli to możliwe) a dopiero w drugiej kolejności z amortyzacji do 50.000 EUR.

Amortyzacja fabrycznie nowych środków trwałych do 100.000 zł obejmuje tylko nowe środki trwałe.

Amortyzacja środków trwałych do 50.000 EUR obejmuje nowe i używane środki trwałe.

Amortyzacja środków trwałych do 50.000 EUR rocznie

Zupełnie odmienny typem od poprzedniego rodzaju amortyzacji jest amortyzacja środków trwałych do 50.000 EUR rocznie.

Limit ten po przeliczeniu na polskie złote wynosi 241.000 zł rocznie.

Wartość początkowa środka trwałego, który ma być amortyzowany jednorazowo musi opiewać na kwotę wyższą niż 10.000 zł.

Amortyzacja ta dotyczy zarówno nowych jak i używanych środków trwałych dla poniżej zaprezentowanych grup.

Grupy środków trwałych podlegających amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych
GRUPA OPIS
3 KOTŁY I MASZYNY ENERGETYCZNE
4 MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY OGÓLNEGO ZASTOSOWANIA
5 MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY SPECJALISTYCZNE
6 URZĄDZENIA TECHNICZNE
7 ŚRODKI TRANSPORTU Z WYŁĄCZENIEM SAMOCHODÓW OSOBOWYCH
8 NARZĘDZIA, PRZYRZĄDY, RUCHOMOŚCI I WYPOSAŻENIE, GDZIE INDZIEJ NIESKLASYFIKOWANE

Istotne:

Z amortyzacji do 50.000 EUR mogą jednak skorzystać jedynie podatnicy rozpoczynający działalność (w roku rozpoczęcia działalności) oraz mali podatnicy PIT.

Mały podatnik PIT do podatnik, którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym sumy 2.000.000 euro czyli:

  1. 9.188.000 zł dla roku 2022,
  2. 9.654.000 zł dla roku 2023.

Powyższe limity dotyczą też przedsiębiorstwa w spadku (które także może być małym podatnikiem PIT) w odniesieniu do przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy.

Amortyzację jednorazową do 50.000 EUR podatnik stosuje w stosunku do nabytego środka trwałego w roku podatkowym, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Oczywiście do wartości łącznej rocznie dla wszystkich środków trwałych 50.000 EUR.

Przykład 1

Czynny podatnik VAT nabył w roku 2023 używany samochód ciężarowy o wartości 351.000 zł oraz nową koparko-ładowarkę o wartości 180.000 zł.

Podatnik w roku 2023 zamortyzuje:

  1. nową koparko-ładowarkę (KŚT 580) do wartości limitu 100.000 zł a od stycznia 2024r. od pozostałej wartości 80.000 zł będzie kontynuował amortyzację metodą liniową według stawki 20% rocznie,
  2. używany samochód ciężarowy (KŚT 742) do wartości limitu 241.000 zł natomiast od stycznia 2024r. od pozostałej wartości 110.000 zł będzie kontynuował amortyzację metodą liniową według stawki 20% rocznie,

Istotne:

Zastosowanie jednorazowego odpisu amortyzacji do 50.000 EUR podatnicy mogą ująć w koszty firmy nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Jeżeli część środka trwałego zostanie zamortyzowany jednorazowo a część nie (z uwagi na przekroczenie limitu) to od nowego roku podatnik stosuje amortyzację rozłożoną w czasie (metodą liniową lud ustalaną za pomocą podwyższonych stawek amortyzacyjnych).

Istotne:

Warto podkreślić, iż jednorazowa amortyzacja do 50.000 EUR rocznie jest zaliczana do pomocy de minimis natomiast amortyzacja fabrycznie nowych środków trwałych do 100.000 zł już nie. Jest to ważne w kontekście korzystania w ciągu 3 lat z innej pomocy de minimis np. preferencyjnych pożyczek, dofinansowań, dotacji, subwencji i innych.

Państwo może udzielić jednemu podmiotowi pomocy de minimis przez 3 lata na sumę nie większą niż 200.000 EUR.

Opublikowane w

KSeF 2024 – główne założenia rewolucji w fakturowaniu

Opublikowano: 2023-08-25

W sierpniu 2023 roku Prezydent podpisał ustawę dotyczącą obowiązku stosowania faktur ustrukturyzowanych w ramach Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF). Zmieni się niemal wszystko, począwszy od sposobu emitowania faktur, a na ich odbieraniu i doręczaniu kończąc. Co za tym idzie (za pewnymi wyjątkami) całkowicie znikną z obrotu faktury papierowe, a ich miejsce zastąpią tzw. faktury ustrukturyzowane. Jakie zmiany jeszcze czekają podatników, oraz kto i kiedy musi się na nie przygotować? – o tym poniżej.

Czym jest KSeF i od kiedy należy go obowiązkowo stosować?

Obowiązek stosowania KSeF zgodnie z podpisaną przez Prezydenta ustawą z dnia 16 czerwca 2023r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1598) obejmie podatników VAT czynnych z dniem 1 lipca 2024r., natomiast podatników VAT zwolnionych z dniem 1 stycznia 2025r.

Obowiązek ten polegać będzie na konieczności wystawiania tzw. faktur ustrukturyzowanych, czyli faktur wystawionych przy użyciu KSeF, który jest systemem teleinformatycznym. System ten służy nie tylko wystawieniu faktur. Dodatkowo KSeF umożliwia odbieranie faktur ustrukturyzowanych (czyli faktur w formie elektronicznego pliku XML) oraz ich przechowywanie, a także nadawanie, zmianę lub odbieranie uprawnień do korzystania z systemu. Inaczej rzecz ujmując wystawienie faktury ustrukturyzowanej polegać będzie na wyemitowaniu jej np. za pośrednictwem dotychczasowego systemu księgowego i wysyłce do KSeF analogicznie jak wysłanie pliku JPK. Faktura trafi do KSeF, gdzie nabywca za pośrednictwem systemu będzie mógł taką fakturę pobrać.

Choć podatnicy VAT zwolnieni będą zobligowani do wystawiania faktur ustrukturyzowanych dopiero od 1 stycznia 2025r., realnie będą korzystać z KSeF od 1 lipca 2024 roku w związku z koniecznością odbierania faktur emitowanych przez kontrahentów. Na marginesie dodać należy, że KSeF został już uruchomiony z początkiem 2022 roku, jednak funkcjonuje do tej pory na zasadnie dobrowolności. Przed 1 lipca 2024 roku sprzedawca może (nie musi) wystawiać faktur ustrukturyzowanych, z kolei nabywa może (nie musi) godzić się na przyjmowanie takich faktur. Z dniem 1 lipca 2024 roku obowiązek stosowania KSeF oznacza konieczność wystawiania faktur ustrukturyzowanych, natomiast kupujący nie ma wyboru i musi taką fakturę ustrukturyzowaną przyjąć.

Stosowanie KSeF oznacza niemal całkowitą likwidację tzw. faktur papierowych (poza pewnymi wyjątkami które przedstawimy poniżej). Zniknie proceder „podmieniania faktur”, bowiem faktura przesłana do KSeF będzie mogła zostać zmieniona jednie w trybie korekty. Ponadto zlikwidowana zostanie możliwość wystawiania not korygujących. Nie będzie także możliwości wstecznego wystawiania faktur. Zgodnie bowiem z art. 106na ustawy o VAT fakturę ustrukturyzowaną uznaje się za wystawioną w dniu jej przesłania do KSeF.

Jak w praktyce będzie wyglądać obieg dokumentów w związku z obowiązkiem stosowania KSeF?

Obligatoryjne stosowanie KSeF oznacza, że systemy finansowo-księgowe podatników będą skoordynowane z KSeF, tzn. wystawione faktury będą przesyłane do KSeF za pośrednictwem programu komputerowego. Każda faktura będzie posiadała numer identyfikujący dany dokument, a na okoliczność przyjęcia do KSeF każda faktura otrzyma UPO (urzędowe poświadczenie odbioru).

Z kolei dostęp do faktur będzie możliwy również tylko i wyłącznie przez KSeF. Dostęp ten będzie posiadać wyłącznie sam podatnik lub inne osoby upoważnione np. biuro rachunkowe, czy bezpośredni pracownicy przedsiębiorcy. W przypadku podatników niebędących osobami fizycznymi (np. spółki z o.o.), podmiot ten będzie zobligowany do wskazania osoby fizycznej upoważnionej do korzystania z KSeF w imieniu podmiotu. Wskazywanie osób upoważnionych do korzystania z KSeF tj. nadanie uprawnień oraz ich odbieranie umożliwia dokument ZAW-FA lub kwalifikowana pieczęć elektroniczna.

Dostosowanie narzędzi informatycznych do nowej rzeczywistości to pierwsza kwestia, jednak w szczególności większe podmioty muszą przygotować się na rewolucję w obiegu dokumentów np. w rozliczeniach z pracownikami, weryfikacji dokumentów pod kątem formalnym i merytorycznym, czy wreszcie sposobem ich ewidencjonowania (księgowania w systemie). W tym miejscu należy podkreślić, że KSeF niesie ze sobą zarówno aspekty pozytywne (m.in. faktury nie będą się gubić), ale też negatywne – do KSeF mogą wpływać przez pomyłkę (lub nie, np. wyłudzenia) faktury nie dotyczące danego przedsiębiorstwa.

Kiedy wystawianie faktur za pośrednictwem KSeF nie jest obowiązkowe? Kto nie musi korzystać z systemu?

Zgodnie z art. 106ga ust. 2 obowiązek wystawiania faktur za pośrednictwem KSeF nie dotyczy:

  • podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.Zagraniczne podmioty nie będą więc zobligowane do korzystania z KSeF, jednak polski podmiot wystawiający fakturę np. dla niemieckiego podmiotu w ramach WDT musi wystawić fakturę ustrukturyzowaną za pośrednictwem KSeF. Z kolei faktury emitowane przez zagranicznych kontrahentów będą nadal otrzymywane i księgowane na dotychczasowych zasadach,
  • podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju, który posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności nie uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług, dla których wystawiono fakturę.
  • podatnika korzystającego z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 7, 7a i 9 ustawy o VAT, dokumentujących czynności rozliczane w tych procedurach (procedura nieunijna dla podmiotów zagranicznych, międzynarodowy okazjonalnych przewóz drogowy osób, szczególna procedura dotycząca sprzedaży na odległość towarów importowanych),
  • faktur wystawianych na rzecz nabywcy towarów lub usług będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej,
  • przypadków odpowiednio udokumentowanych dostaw towarów lub świadczenia usług, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 106s, tj. odrębnych rozporządzeń ws wystawiania faktur w których znajdują się odstępstwa od standardowych reguł np. paragon za autostradę będzie w dalszym ciągu uznawany za fakturę bez obowiązku przesyłania jej do KSeF.

Inne problemy związane z obowiązkiem stosowania KSeF

W kolejnych wpisach naszego bloga zaprezentujemy pozostałe istotne z punktu widzenia przedsiębiorców zagadnienia związane z obowiązkiem stosowania KSeF. Przyjrzymy się m.in. kwestii związanej z wystawianiem faktur w okresie awarii KSeF, modyfikacji przepisów na gruncie wystawiania faktur korygujących, czy też zagadnieniu wykonywania przelewów za faktury ustrukturyzowane. Poruszymy także kwestie sankcji za niedostosowanie się do nowych regulacji związanych z funkcjonowaniem KSeF.

Autor- Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Otrzymanie wpłaty od klienta przed wystawieniem faktury niekiedy będzie opodatkowane PIT

Opublikowano: 2023-08-18

Otrzymanie wpłaty całości należności za niesprzedany jeszcze towar lub nie wykonaną jeszcze usługę pojawia się nieraz w codzienności prowadzonej działalności gospodarczej.

Niekiedy otrzymanie przez sprzedawcę wpłaty całości należności jest pierwszym momentem, pierwszym zdarzeniem zaistniałym w danej transakcji. Po tej wpłacie sprzedawca wydaje towar lub wykonuje usługę albo wystawia fakturę.

Czy otrzymanie takiej zapłaty będzie już skutkować obowiązkiem opodatkowania jej podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przychód z działalności gospodarczej

Jednym ze źródeł przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT) jest przychód z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Ustawa z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 zwana dalej ustawą o PIT) w art. 14 ust. 1 za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

PRZYCHÓD Z DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ
Czynność Kategoria
Określenie przychodu Kwoty należne choćby nie zostały faktycznie otrzymane.
Pomniejszenie przychodu o wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Pomniejszenie przychodu U czynnych podatników VAT dokonujących sprzedaży opodatkowanej VAT o VAT należny z tej sprzedaży.

ISTOTNE:

Przedsiębiorcy stosujący skalę podatkową, podatek liniowy albo ryczałt jako formę opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej opodatkują (rozpoznają) przychód z działalności w tych samych momentach.

ISTOTNE:

Przedsiębiorcy stosujący kartę podatkową jako formę opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej nie opodatkowują rzeczywistego uzyskanego przychodu a stosują stałą stawkę podatku w zależności od rodzaju prowadzonej działalności, liczby mieszkańców miasta w którym prowadzą działalność oraz liczby pracowników jaką zatrudniają.

Kiedy należy opodatkować przychód z działalności gospodarczej?

Podatnicy stosujący ryczałt, skalę albo podatek liniowy jako formę opodatkowania prowadzonej działalności rozpoznają moment opodatkowania według tych samych reguł.

Dzień (miesiąc rozliczeniowy) powstania przychodu z działalności to:

  1. dzień wydania rzeczy (towaru), lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, zbycia prawa majątkowego nie później niż dzień:
  1. wystawienia faktury albo
  2. uregulowania należności.

Dzień w którym przedsiębiorca będzie musiał opodatkować uzyskany przychód z działalności gospodarczej zależy od tego jedno z trzech zdarzeń wystąpi jako pierwsze.

Jeżeli sprzedawca najpierw wystawi fakturę a potem wyda towar i uzyska zapłatę to dzień opodatkowania przychodu z działalności gospodarczej będzie dzień (miesiąc) wystawienia faktury.

W sytuacji gdy sprzedawca najpierw wyda towar lub wykona usługę a potem wystawi fakturę i uzyska zapłatę to dzień opodatkowania przychodu z działalności gospodarczej będzie dzień wydania towaru lub wykonania usługi.

W przypadku gdy sprzedawca najpierw otrzyma całość zapłaty za towar lub usługę a następnie wystawi fakturę bądź wyda towar lub wykona usługę to dzień opodatkowania przychodu z działalności gospodarczej to będzie dzień otrzymania całości zapłaty za towar lub usługę.

ISTOTNE:

Zaliczki, przedpłaty i wszystkie wpłaty o tym charakterze nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych u sprzedawcy.

Natomiast otrzymanie przez sprzedawcę całości zapłaty należności za towar lub usługę przed fakturę i wydaniem towaru lub wykonania usługi podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

ISTOTNE:

Należy podkreślić, że gdy strony ustalą rozliczenie usługi w okresach cyklicznych (co miesiąc, kwartał, rok) wówczas datą powstania przychodu będzie ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przykład 1

Czynny podatnik VAT stosuje ryczałt jako formę podatkową prowadzonej działalności. Opłaca zaliczki na zryczałtowany podatek dochodowy – w okresach miesięcznych.

Podatnik wycenił swoją usługę na kwotę 3.500 zł netto. Klient zapłacił dnia 29.06.2023r. od razu całość należności za tę usługę.

Podatnik wykonał daną usługę dnia 05.07.2023r. i w tym samym dniu wystawił fakturę sprzedaży

Obowiązek opodatkowania przychodu z działalności wystąpi w dniu otrzymania należności a więc w dniu 29.06.2023r. a zatem jeszcze w czerwcu 2023r. bowiem uregulowanie należności zaistniało jako pierwsze z trzech ww. zdarzeń.

Przykład 2

Czynny podatnik VAT stosuje skalę podatkową jako formę opodatkowania prowadzonej działalności. Podatnik wystawił fakturę sprzedaży dnia 03.07.2023r. na kwotę 5.000 zł netto. Usługę wykonał dnia 13.07.2023r. Zapłatę za tę usługę otrzymał dnia 20.07.2023r.

Obowiązek opodatkowania przychodu z działalności wystąpi w dniu wystawienia faktury a więc dnia 03.07.2023r.

Przykład 3

Czynny podatnik VAT stosuje podatek liniowy jako formę podatkową prowadzonej działalności. Podatnik wycenił swoją usługę na kwotę 1.500 zł netto. Klient zapłacił dnia 01.07.2023r. od razu całość należności za tę usługę.

Podatnik wykonał daną usługę dnia 03.07.2023r. i w tym samym dniu wystawił fakturę sprzedaży

Obowiązek opodatkowania przychodu z działalności wystąpi w dniu otrzymania należności a więc w dniu 01.07.2023r.

ISTOTNE:

Końcowo warto wspomnieć, iż w praktyce gospodarczej wiele razy mogą wystąpić tzw. zaliczki 100%.

W takiej sytuacji sprzedawcy nie wiedzą jak postąpić. Czy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też nie.

Należy podkreślić, iż gdy sprzedawca otrzyma 100% zaliczkę, która nie będzie miała charakteru ostatecznej zapłaty wówczas nie będzie miał obowiązku opodatkowania takiej zaliczki podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też nie.

Opublikowane w

SLIM VAT 3 – przegląd najważniejszych zmian cz. 2. Ważne zmiany związane z obowiązkiem przesyłania KPiR, ewidencji przychodów oraz ewidencji środków trwałych w formie JPK

Opublikowano: 2023-08-11

Pierwsza część wpisu, mającego na celu omówienie zmian implementowanych przez SLIM VAT 3 poruszała zagadnienia z zakresu przeliczania walut obcych na gruncie faktur korygujących, podwyższeniu limitu dla małego podatnika oraz zmian proceduralnych związanych z wydawaniem wiążących informacji stawkowych. Niniejszy wpis traktuje o kolejnych nowościach na gruncie prawa podatkowego wynikających ze SLIM VAT 3. Poniżej poruszymy zagadnienia dot. zmian w przyszłych obowiązkach na gruncie raportowania ksiąg/KPiR/ewidencji przychodów i ewidencji środków trwałych w formie struktury logicznej JPK, a także uproszczonych zasadach w rozliczaniu WNT. Przybliżymy również nowości związane z obliczaniem proporcji VAT. Poniżej prezentujemy kluczowe zmiany!

Ważne zmiany związane z obowiązkiem przesyłania KPiR, ewidencji przychodów oraz ewidencji środków trwałych w formie JPK

Ustawa z dnia 26 maja 2023r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023r. poz. 1059), zwana potocznie SLIM VAT 3, modyfikuje nie tylko przepisy ustawy o VAT. W tym samym akcie prawnym ustawodawca dokonał korzystnych zmian w przepisach, które jeszcze nie zostały zastosowane w praktyce. Mowa tutaj o obowiązku przesyłania ksiąg, KPiR, ewidencji przychodów oraz ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych w formie JPK.

Po pierwsze odroczono nowy obowiązek o rok, tzn. podmioty rozliczające podatek VAT, zobowiązane będą do przesyłania powyższych ewidencji dopiero za 2026 rok. Pozostałe podmioty obowiązek ten będą realizować rok później. Po drugie ustawodawca zrezygnował z obowiązku comiesięcznego przesyłania tych ewidencji do organu podatkowego. W świetle nowych regulacji wystarczające będzie jednokrotne przesłanie JPK dot. ksiąg po zakończeniu roku w terminie złożenia zeznania podatkowego.

Zmiany te z pewnością należy uznać za bardzo pozytywne zarówno dla samych przedsiębiorców, jaki i działów księgowych, które prowadzą ich rozliczenia podatkowe.

Uchylenie przepisu uzależniającego odliczenie VAT od otrzymania faktury przy WNT

SLIM VAT 3 uchyla przepis (art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT), który uzależnił odliczenie VAT przy WNT od obowiązku posiadania faktury. Likwidacja tego przepisu jest korzystną zmianą dla podatników, którzy opodatkowywali WNT bez posiadania dokumentu zakupu.

Do tej pory brak faktury dokumentującej WNT pozbawiał przedsiębiorców prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dopiero późniejsze otrzymanie faktury dawało legitymację do „odzyskania” podatku naliczonego co jednak wymagało wstecznego korygowania zamkniętych już rozliczeń. Nowe zasady dają możliwość odliczenia VAT przy WNT, nawet w przypadku, gdy podatnik nie otrzymał faktury zakupu.

Korzystne zmiany w zakresie stosowania proporcji VAT

Przedsiębiorcy dokonujący jednocześnie sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej zobligowani są do stosowania współczynnika VAT na potrzeby odliczania podatku naliczonego związanego z zakupami o charakterze „mieszanym” tj. takich których jednoznacznie nie da się przyporządkować do sprzedaży opodatkowanej lub nie podlegającej opodatkowaniu.

SLIM VAT 3 uprościł kilka zasad związanych z obliczaniem i stosowaniem współczynnika:

  • zawiadomienie naczelnika US o przyjętej prognozie zamiast protokołu. Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł dotychczas zobligowani byli uzgodnić prognozę współczynnika w formie protokołu z naczelnikiem US. Po zmianach wystarczy jednostronne zawiadomienie wystosowane przez podatnika w terminie do 25-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta proporcja została zastosowana po raz pierwszy, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji JPK,
  • zwiększenie kwoty podatku VAT, uprawniającej do przyjęcia proporcji „wstępnej” wynoszącej 100%. Chodzi o podatników świadczących usługi niepodlegające opodatkowaniu w niewielkim zakresie. W przypadku, gdy proporcja przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10 000 zł (wcześniej 500 zł), podatnik ma prawo przyjąć, że proporcja ta wynosi 100%, a tym samym nie jest zobligowany do stosowania wstępnej proporcji przez cały rok. Omawiana kwestia została zobrazowana na poniższym przykładzie,
  • uproszczenie rocznej korekty podatku naliczonego. W przypadku gdy różnica pomiędzy proporcją prognozowaną, a ostateczną nie przekracza dwóch punktów procentowych, podatnik ma prawo nie dokonywać korekty rocznej. Jeżeli jednak proporcja dla zakończonego roku jest mniejsza niż proporcja wstępna, brak obowiązku stosowania korekty rocznej stosuje się pod warunkiem że: 1) kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu wynikająca z różnicy między ustalonymi proporcjami oraz 2) korekta roczna w zakresie środków trwałych i wartości nie materialnych i prawnych z wyłączeniem korekty środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, nie przekracza łącznie kwoty 10 000 zł.

Przykład 1

Pan Leszek handluje artykułami BHP oraz incydentalnie świadczy usługi szkoleniowe z zakresu BHP zwolnione przedmiotowo z podatku VAT. W 2023 roku osiągnął całkowity obrót wynoszący 5 200 000 zł, z czego działalność zwolniona 60 000 zł, działalność opodatkowana 5 140 000 zł.

Proporcja VAT wynosi w zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej 99% (5 140 000 / 5 200 000). VAT niepodlegający odliczeniu wynikający z zastosowania tej proporcji wynosi 2 400 zł. W świetle:

  • dotychczasowych regulacji, Pan Leszek byłby zobligowany do stosowania w 2024 roku proporcji 99%, ponieważ kwota nieodliczonego podatku wynikająca z zastosowania tej proporcji przekroczyła 500 zł,
  • nowych regulacji, Pan Leszek ma prawo przyjąć, że proporcja wynosi 100%, a tym samym nie jest zobowiązany do stosowania proporcji.

Uelastycznienie sankcji w VAT za wykryte w toku kontroli nieprawidłowości skutkujące m.in. zaniżeniem zobowiązania podatkowego

Kolejną pozytywną zmianą zaimplementowaną przez SLIM VAT 3 jest nadanie organom podatkowym uprawnienia do nakładania uznaniowych kar za nieprawidłowości w rozliczaniu podatku VAT.

Przed zmianami sankcje za zaniżenie zobowiązania podatkowego były określone „sztywno” i wynosiły 30% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego, albo 20% lub 15% w przypadku dokonania korekt i wpłacenia zobowiązania podatkowego.

Po zmianach progi te są stawkami maksymalnymi, bowiem przepisy posługują się terminem „do 30%”, „do 20%”, czy „do 15%”. Dodatkowo w ustawie zapisano kryteria, którymi organ zobligowany jest kierować się ustalając dodatkowe zobowiązanie podatkowe.

Autor- Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Faktura bez NIP a odliczenia podatku VAT

Opublikowano: 2023-08-04

Wielokrotnie zdarza się, iż nabywca otrzymuje fakturę z różnego rodzaju brakami formalnymi.

Jednym z takich braków jest brak numeru NIP nabywcy na fakturze zakupu towaru lub usługi, przeznaczonych na cele działalności gospodarczej.

Czy po otrzymaniu faktury z brakiem numeru NIP nabywca może odliczyć podatek VAT?

Obowiązkowe elementy faktury sprzedaży

Zgodnie z tym co mówi art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 zwanej dalej ustawą o VAT) faktura powinna zawierać szereg obowiązkowych elementów aby spełniać ustawowe wymogi czyli być dokumentem formalnie poprawnym względem obowiązków i rozliczeń w podatku VAT.

Nawiązując do art. 106e ust. 1 ustawy o VAT – obowiązkowe elementy faktury zaprezentowano w poniższej tabeli.

OBOWIĄZKOWE ELEMENTY FAKTURY
Lp. Kategoria
1. Data wystawienia
2. Numer faktury, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę
3. Imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy
4. Numer identyfikacyjny – NIP sprzedawcy
5. Numer identyfikacyjny – NIP nabywcy
6. Data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub data otrzymania zapłaty o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury
7. Nazwa (rodzaj) towaru lub usługi
8. Miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług
9. Cena jednostkowa (netto) towaru lub usługi bez kwoty podatku VAT
10. Kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto
11. Wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku VAT (wartość sprzedaży netto)
12. Stawka podatku VAT albo stawka podatku (VAT) od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9 ustawy o VAT
13. Suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku
14. Kwota podatku VAT od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku VAT
15. Kwota należności ogółem

ISTOTNE:

Jeżeli wykonuje sprzedaż z zastosowaniem metody kasowej, WDT, eksport towarów lub innego typu transakcje – w rozdziale 1 dotyczącym faktur ustawodawca dodał inne elementy które muszą być zawarte na fakturze sprzedaży np. wyrażenie „metoda kasowa” albo „odwrotne obciążenie” itd.

Faktura bez NIP a odliczenie podatku VAT

Jak można zaobserwować – jednym z obowiązkowych elementów faktury jest numer identyfikacyjny zarówno sprzedawcy jak i nabywcy.

Co w takim razie gdy sprzedawca przekazał nam fakturę bez numeru NIP nabywcy?

Nawiązując do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czynnemu podatnikowi, VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Czynny podatnik VAT ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktury za zakupione do działalności towary lub usługi (także składniki majątku) jeżeli są one przeznaczone na sprzedaż opodatkowaną VAT.

Jeżeli powyższe zakupy są przeznaczone na:

  1. działalność opodatkowaną i zwolnioną wówczas wysokość odliczenia podatku VAT z faktur zakupu zależy od wielkości współczynnika proporcji VAT,
  2. działalność zwolnioną wówczas przedsiębiorca nabywca nie ma prawa w ogóle do odliczenia podatku VAT z faktur zakupu dotyczących tej działalności.

ISTOTNE:

Jeżeli przedsiębiorca – nabywca otrzyma fakturę za zakupione towary lub usługi przeznaczone na sprzedaż opodatkowaną VAT bez swojego numeru NIP to w pierwszej kolejności powinien poprosić o fakturę korygującą tę fakturę sprzedaży w której sprzedawca uzupełni swój numer NIP.

Niemniej jeżeli transakcja zakupu usługi lub towaru faktycznie się odbyła a pozostałe dane nabywcy są prawidłowe to nawet jeżeli na fakturze nie widnieje nr NIP nabywcy to może on odliczyć podatek VAT od takiej faktury.

Potwierdza to także stanowisko Dyrektora KIS wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 06.12.2022r. o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.445.2022.1.JK. Poniżej fragment stanowiska.

„(…) W analizowanej sprawie, jak wskazał Pan w opisie sprawy, faktury spełniają wszelkie wymogi formalne, zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami dotyczącymi czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania numeru NIP nabywcy na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa Pan – jako czynny, zarejestrowany podatnik VAT – towary od dostawcy zarejestrowanego w Polsce jako podatnik VAT czynny, a dostawy są dokonywane na terytorium kraju i służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego na otrzymanych fakturach, gdyż spełniony jest warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z dokonywaną przez Pana sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT. Jednocześnie nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 i pkt 4 ustawy. W konsekwencji, przy braku zaistnienia innych negatywnych przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy, przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez dostawcę, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. (…)”.

Opublikowane w

Utylizacja towarów – czy należy ewidencjonować w KPiR/ewidencji przychodów i VAT

Opublikowano: 2023-07-28

Przedsiębiorcy często ponoszą straty materiałowe i zmuszeni są do poddawania utylizacji części zakupionych towarów z uwagi na ich przeterminowanie, uszkodzenie, czy utratę wartości handlowej. W niniejszym wpisie przyglądamy się zagadnieniu opodatkowania i ewidencjonowania tego typu zdarzeń w urządzeniach księgowych podatnika. Zwrócimy również uwagę na konsekwencje utylizacji towarów na gruncie podatku PIT i VAT.

Utylizowany towar może być kosztem pod warunkiem racjonalnego działania podatnika

Analiza katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 23) prowadzi do wniosku, że straty w środkach obrotowych mogą obniżać dochód podatnika. Ta kategoria wydatków nie została wymieniona wprost we wspomnianym wyżej art. 23, co oznacza, że ustawodawca nie zabrania uznawać za koszt podatkowy wartości zutylizowanych towarów, czy materiałów.

Nie oznacza to jednak, że podatnicy w dowolny i nieracjonalny sposób mogą doprowadzać do niszczenia i poddawania utylizacji towarów, mając przy tym możliwość rozpoznawania kosztów w wysokości ceny zakupu nieprzydatnych towarów. W orzecznictwie podkreśla się m.in., że powstanie straty nie może być wynikiem zaniedbań podatnika, a efektem racjonalnego jego działania. Ponadto konieczne jest podejmowanie niezbędnych działań w celu uniknięcia powstania straty, a ewentualne straty należy właściwie udokumentować. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2008 r., sygn. akt II FSK 23/07 podkreślił, iż strata w środkach obrotowych będzie stanowiła koszt podatkowy „o ile będzie ona normalnym następstwem prowadzonej działalności w danej branży, a podatnikowi nie będzie można przypisać winy przy jej powstaniu, tj. wtedy gdy podatnik nie mógł przewidzieć powstania szkody, ani też jej zapobiec”.

Podsumowując aspekt możliwości zaliczenia do kosztów wartości zutylizowanych towarów, należy stwierdzić, że każdy przypadek winien zostać poddany indywidualnej ocenie przez pryzmat wymienionych powyżej kryteriów. W wątpliwych sytuacjach, w szczególności, gdy do czynienia mamy z towarami o dużej wartości, czy też nagminnie powtarzającym się procederem, warto rozważyć pozyskanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego we własnej sprawie. Ciężar udowodnienia zasadności utylizacji towarów będzie spoczywać na podatniku!

Ewidencjonowanie wartości utylizowanych towarów w KPiR/ewidencji przychodów

Jeżeli podatnik stoi na stanowisku, że straty materiałowe są wynikiem działań niezawinionych, a tym samym istnieje prawo do rozpoznania kosztu podatkowego w wartości zakupionych towarów, może on dokonać wyksięgowania wartości utylizowanych towarów w następujący sposób:

  • wartość likwidowanych towarów ze znakiem minus należy ująć w kolumnie 10 KPiR „zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu”,
  • wartość likwidowanych towarów należy ująć dodatkowo w kolumnie 10 „pozostałe wydatki” ze znakiem plus,
  • wartość zlikwidowanych towarów należy pominąć w spisie z natury i pomniejszyć tym samym wartość tego spisu (zutylizowane towary nie będą już widnieć „na stanie” magazynowym podatnika).

W okresie opodatkowania ryczałtem i prowadzenia ewidencji przychodów, utylizacja towarów będzie dla podatnika zdarzeniem neutralnym. Podatnik może jednak planować zmianę formy opodatkowania na zasady ogólne, a po zmianie zasad opodatkowania dokonać utylizacji towarów. Wówczas wartość likwidowanych środków obrotowych może zwiększyć koszty uzyskania przychodów podatnika i może zostać tym samym pominięta w spisie z natury. Powyższe potwierdza w szczególności interpretacja indywidualna sygn. ITPB1/4511-1210/15/WM z dnia 29 lutego 2016 roku, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Przekazanie towarów do utylizacji a podatek VAT

Analogiczne rozważania dla zdarzenia gospodarczego polegającego na utylizacji towarów należy poczynić na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli zniszczenie towarów spowodowane jest dla przykładu zaniedbaniem podatnika, wówczas konieczne stanie się skorygowanie odliczonego od zakupu podatku VAT.

Powyższe wynika z treści art. 91 ust. 7d ustawy o VAT, w myśl którego „W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana”.Co do zasady bowiem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje w przypadku, gdy nabywane towary/usługi zostaną wykorzystane do czynności opodatkowanych. Zawiniona przez podatnika strata sprawi, że towary/materiały nie zostaną wykorzystane do celów opodatkowanych, a tym samym wystąpi obowiązek sporządzenia korekty odliczonego podatku VAT.

Jeżeli jednak utrata przydatności towarów będzie wynikiem niezawinionych działań podatnika, przyjmuję się, że prawo do odliczenia podatku naliczonego od ich nabycia zostanie zachowane. Tym samym utylizacja tych towarów (i w efekcie brak wykorzystania do celów opodatkowanych), nie rodzić będzie obowiązku korekty podatku naliczonego. Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna sygn. IPTPP2/443-482/12-5/AW z dnia 7 września 2012 roku wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT, utylizacja towarów wymaga każdorazowo przeanalizowania w sposób obiektywny i zindywidualizowany stanu faktycznego, analogicznie jak w przypadku ustawy o PIT i aspektu kosztów uzyskania przychodów. Na gruncie podatku VAT także warto rozważyć wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej we własnej sprawie.

Autor- Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Przekroczenie w ciągu roku limitu jednorazowej amortyzacji

Opublikowano: 2023-07-21

Niemal każdy przedsiębiorca w pewnym momencie prowadzenia działalności decyduje się na zakup środka trwałego lub środków trwałych o rożnej wartości.

Bywa i tak, że przedsiębiorca ma w planach zakup kilku środków trwałych w jednym roku podatkowym. W takim wypadku musi przeanalizować czy wartość tych środków trwałych przekroczy roczny limit jednorazowej amortyzacji. Co po przekroczeniu?

Jednorazowa amortyzacja środków trwałych

Mali podatnicy oraz rozpoczynający w trakcie roku działalność gospodarczą mogą skorzystać z jednorazowej amortyzacji nabytych do firmy środków trwałych zaliczanych do grupy KŚT 3-8. Amortyzacja ta obejmuje zakup nowych jak i używanych środków trwałych o łącznej wartości (wszystkich nabytych środków trwałych) do 50.000 EUR rocznie. To jednak nie wszystko jeżeli chodzi o narzędzie jednorazowego ujęcia w koszty nabycia środka trwałego.

Oprócz powyższego zarówno mali, średni i duzi podatnicy mogą skorzystać z jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczanych do grupy KŚT 3-6 oraz 8. Jednakże amortyzacja ta obejmuje zakup jedynie fabrycznie nowych środków trwałych o łącznej wartości (wszystkich nabytych środków trwałych) do 100.000 zł rocznie. To jednak nie wszystko jeżeli chodzi o narzędzie jednorazowego ujęcia w koszty nabycia środka trwałego.

Jednorazowa amortyzacja środków trwałych w roku 2023
Do 100.000 zł w skali roku Do 50.000 EUR – 241.000 zł w skali roku
Mogą dokonywać jej mali, średni czy duzi podatnicy PIT czy CIT Mogą dokonywać jej mali podatnicy
PIT, CIT oraz rozpoczynający w trakcie roku działalność gospodarczą
Dotyczy zakupu wyłącznie fabrycznie nowych środków trwałych Dotyczy zakupu zarówno nowych środków trwałych jak i używanych środków trwałych
Środek trwały o wartości powyżej 10.000 zł
(łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10.000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3.500 zł)		 Środek trwały o wartości powyżej 10.000 zł
Dotyczy środków trwałych zaklasyfikowanych w grupie 3-6 oraz 8 KŚT Dotyczy środków trwałych zaklasyfikowanych w grupie 3-8 KŚT z wyłączeniem samochodów osobowych
Ujęcie w jednorazowo w kosztach w miesiącu wprowadzenia do ewidencji ŚT Ujęcie w jednorazowo w kosztach w miesiącu wprowadzenia do ewidencji ŚT
Obejmuje także wartości niematerialne
i prawne		 Nie obejmuje wartości niematerialnych i prawnych
Nie stanowi pomoc de minimis Stanowi pomoc de minimis

ISTOTNE:

Małym podatnikiem PIT lub CIT a więc na cele podatku dochodowego i także jednorazowej amortyzacji do sumy 50.000 EUR rocznie jest podatnik:

  1. u którego roczna suma przychodu ze sprzedaży towarów lub usług za poprzedni rok podatkowy nie była większa niż 2.000.000 EUR.

Małym podatnikiem w roku 2022 jest podatnik, u którego suma przychodów za rok 2021 nie przekroczyła kwoty 9.188.000 zł.

Natomiast małym podatnikiem w roku 2023 będzie podatnik, który nie przekroczył sumy przychodów z prowadzonej działalności za rok 2023 w kwocie 9.654.000 zł.

Z jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych do sumy 100.000 zł rocznie skorzysta każdy podatnik.

Natomiast z jednorazowej amortyzacji środków trwałych do sumy 50.000 EUR skorzysta:

  1. mały podatnik PIT, CIT,
  2. podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą natomiast jeżeli w kolejnym roku będzie spełniał kryterium małego podatnika PIT lub CIT to także będzie mógł kolejnym roku zastosować jednorazową amortyzację do 50.000 EUR.

Podatnik, który dokonuje jednorazowej amortyzacji środka trwałego w danym roku podatkowym ma prawo zamortyzować jednorazowo (ująć w koszty jednorazowo) część zakupionego środka trwałego. Nie ma obowiązku ująć jednorazowo 100% jego wartości.

Należy jednak mieć na uwadze to, iż do końca roku nie może już dokonywać w odniesieniu do tego środka trwałego żadnych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast w stosunku do pozostałej wartości środka trwałego licząc od kolejnego roku musi zastosować amortyzację liniową albo degresywną.

Wyczerpanie rocznego limitu jednorazowej amortyzacji

Wiele razy zdarza się, iż podatnicy na cele działalności decydują się na zakup kilku składników majątku. Skutkiem tego może być okoliczność, w której następuje przekroczenie limitu rocznej jednorazowej amortyzacji 50.000 EUR – 241.000 zł czy 100.000 zł.

Co w następnym roku?

W kolejnym roku pozostałą wartość środka trwałego, który w poprzednim roku był w części zamortyzowany jednorazowo – podatnik musi amortyzować już w czasie tzn.:

  1. stosując metodę liniową,
  2. stosując metodę degresywną.

ISTOTNE:

Podatnik nie może w kolejnym roku wybrać metodę amortyzacji środka trwałego amortyzowanego w ubiegłym roku jednorazową amortyzacją – według zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji.

Przykład 1

Mały podatnik PIT prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji, skanowaniu, obróbce graficznej banerów, prospektów i innych materiałów reklamowych. Podatnik nabył w roku 2023 w miesiącu czerwcu 2023r. – 3 nowe stoły skanująco – montażowe:

  1. stół A o wartości 95.000 zł,
  2. stół B o wartości 125.000 zł,
  3. stół C o wartości 70.000 zł.

Podatnik w miesiącu czerwcu ujął jednorazowo w koszty stół A oraz stół B. Natomiast stół C ujął częściowo jednorazowo w kwocie 21.000 zł czyli w pozostałej wartości limitu jednorazowej amortyzacji do 50.000 EUR czyli do 241.000 zł.

Od nowego 2024 roku podatnik w stosunku do stołu skanującego C w odniesieniu do pozostałej wartości 49.000 zł będzie musiał zastosować:

  1. metodę liniową albo
  2. metodę degresywną.

Przykład 2

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług fizjoterapii. Podatnik nabył w czerwcu 2023r. nowy, profesjonalny, wielofunkcyjny, stacjonarny stół do masażu o wartości 45.000 zł.

Podatnik w czerwcu 2023r. wprowadził go do ewidencji środków trwałych ale zdecydował, iż dokona częściowej amortyzacji jednorazowej.

Suma jednorazowej amortyzacji na jaką zdecydował się podatnik to kwota 25.000 zł. Pozostałą część podatnik chciałby zamortyzować w kolejnych latach.

Musi jednak pamiętać, iż dalsza część amortyzacji nastąpi dopiero od stycznia 2024r. i do wyboru w odniesieniu do pozostałej wartości 20.000 zł będzie miał:

  1. metodę liniową albo
  2. metodę degresywną.

Niezwykle ważną kwestią jest to, iż pozostałą wartość środka trwałego podatnik nie może zamortyzować jednorazowo.

W sytuacji, gdy podatnik dokonał jednorazowej amortyzacji do 50.000 EUR w stosunku do zakupionego środka trwałego to nie może do pozostałej części zastosować jednorazowej amortyzacji do sumy 100.000 zł. Nie może także w stosunku do pozostałej części w ogóle zastosować jednorazowej amortyzacji.

Natomiast może w jednym roku podatkowym zamortyzować jednorazowo do 50.000 EUR jeden środek trwały i zamortyzować jednorazowo inny (nowy) środek trwały do limitu 100.000 zł.