Opublikowane w

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne na czas zawieszenia działalności.

Przedsiębiorcy niejednokrotnie zmuszeni są do zawieszenia, a nawet likwidacji działalności gospodarczej, szczególnie w czasach spowolnienia gospodarczego. Czasowa lub stała rezygnacja z działalności powoduje ustanie tytułu do ubezpieczeń. Jeżeli przedsiębiorca nie posiada dodatkowo angażu (np. umowy o pracę/zlecenia), albo nie ma możliwości zgłoszenia się do ubezpieczenia zdrowotnego jako członek rodziny, wówczas rozwiązaniem może być dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne. W niniejszym artykule przedstawiamy kluczowe informacje z tego zakresu!

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne – warunki, zgłoszenie

Możliwość zgłoszenia się do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego wynika z art. 68 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zgodnie z powyższą regulacją, osoba może zgłosić się do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego pod warunkiem, że nie posiada innego tytułu do ubezpieczenia. Powyższe dotyczy także pracowników przebywających na urlopach bezpłatnych.

ISTOTNE:

Brak ubezpieczenia zdrowotnego, to bardzo duże ryzyko, które może doprowadzić do konieczności pokrycia kosztów leczenia w przypadku choroby, czy wypadku. Warto również pamiętać, że od dnia wygaśnięcia obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego, prawo do świadczeń istnieje jeszcze przez 30 dni.

Jeżeli osoba zamierza zgłosić się do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego i rzeczywiście nie posiada innego tytułu do ubezpieczeń, czy też nie ma możliwości podlegania pod ubezpieczenie zdrowotne jako członek rodziny, albo nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego dla bezrobotnych wówczas:

  • wystosowuje do właściwego ze względu na adres zamieszkania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, wniosek o objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym (dostępny na stronie internetowej NFZ),
  • uiszcza opłatę w wysokości 20%, 50%, 100%, 150% lub 200% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki, jeżeli przerwa w ubezpieczeniu zdrowotnym wynosiła odpowiednio od 3-12 miesięcy, powyżej roku do 2 lat, powyżej 2 lat do 5 lat, powyżej 5 do 10 lat lub powyżej 10 lat,
  • podpisuje umowę przygotowaną przez NFZ.

Zawarcie umowy z NFZ, to jeszcze nie koniec formalności, bowiem konieczne jest zgłoszenie tego faktu w ZUS, składanie do ZUS dokumentów rozliczeniowych oraz terminowe opłacanie składki. Kwestie z tym związane zostały omówione w kolejnym podrozdziale.

Zgłoszenie i rozliczenie w ZUS dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne wymaga zgłoszenia i rozliczenia w ZUS przy pomocy odpowiednich formularzy:

  • zgłoszenia należy dokonać w ciągu 7 dni od dnia wskazanego w umowie z NFZ na druku ZZA z kodem 24 10 X X. Przy dobrowolnym ubezpieczeniu zdrowotnym istnieje możliwość zgłoszenia członków rodziny. Zgłoszenia dokonuje się na druku ZCNA,
  • rozliczenia i opłacenia składki należy dokonywać comiesięcznie na formularzu DRA do 15-tego dnia kolejnego miesiąca. Oznacza, to, że deklaracje rozliczeniowe nie klonują się!

Powyższego można dokonać w oddziale ZUS, za pośrednictwem portalu PUE ZUS (ePłatnik), albo przy pomocy programu Płatnik.

ISTOTNE:

Korzystając z dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego należy pamiętać o terminowym opłacaniu składki. Umowa z NFZ wygasa po upływie miesiąca nieprzerwanej zaległości w opłacaniu składek lub w przypadku nieopłacenia w wyznaczonym terminie kolejnej raty opłaty.

Wysokość składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne

Podstawę wymiaru składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne stanowi kwota deklarowanego miesięcznego dochodu, nie niższa od kwoty odpowiadającej przeciętnemu wynagrodzeniu z poprzedniego kwartału. Wysokość przeciętnego wynagrodzenia za dany kwartał ogłaszana jest Obwieszczeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sprawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku.

Powyższe oznacza nic innego, niż zmienność kwoty stanowiącej podstawę do obliczenia dobrowolnej składki zdrowotnej. Przykładowo podstawę dla dobrowolnej składki zdrowotnej za miesiące październik-grudzień 2020r. stanowi przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw w trzecim kwartale 2020r. w kwocie 5 371,81 zł. Wysokość składki wynosi więc 483,46 zł (9% podstawy).

Składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne – czy można odliczyć od podatku?

Kończąc rozważania w zakresie dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego, warto nadmienić, że opłacone w danym roku składki można odliczyć od podatku w wysokości 7,75% podstawy. Występuje tutaj analogia do obowiązkowej składki zdrowotnej, bowiem przepisy podatkowe, a konkretnie ustawa o PIT, nie różnicuje składek obowiązkowych i dobrowolnych.

Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2016r. sygn. ILPB1/4511-1-145/16-2/PP, gdzie stwierdzono w szczególności, że „Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny, należy się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że ma on prawo do odliczenia od podatku dochodowego składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w zeznaniu rocznym, jeżeli osiągnie dochód w 2016 r. Przy czym należy zaznaczyć, że zgodnie z treścią wspomnianego wcześniej art. 27b ust. 2 ww. ustawy, kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą Wnioskodawca będzie mógł zmniejszyć podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Nadto, składka musi być opłacona w danym roku podatkowym i właściwie udokumentowana.”

ISTOTNE:

Ustawa o PIT nie precyzuje źródła przychodu, w ramach którego można odliczyć zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne. Oznacza, to, że osoba, która była zatrudniona np. w oparciu o umowę o pracę, może w ramach tego źródła przychodów odliczyć zapłacone składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne i uzyskać zwrot podatku.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowano: 2021-01-22

Opublikowane w

Zmiany w uldze abolicyjnej w 2021 roku

Osoby fizyczne pracujące w Polsce i za granicą mają obowiązek rozliczyć całość osiąganego dochodu w kraju swojej rezydencji podatkowej. Rozliczenie to może odbywać się na dwa sposoby. Wszystko zależne jest od tego w jakim kraju oprócz Polski pracuje dana osoba fizyczna bowiem każde państwo korzysta z jednej z dwóch metod rozliczenia dochodu (podatku) przez rezydenta innego kraju.

Wyrównanie różnic w wysokości zobowiązania podatkowego do zapłaty z tytułu pracy za granicą (i w Polsce) pomiędzy jedną i drugą metodą oferuje ulga abolicyjna.

Jednak w 2021r. niektóre kwestie związane z jej funkcjonowaniem uległy zmianie. Co to będzie oznaczać dla osób pracujących w Polsce i poza granicami RP?

Dochody osiągane w Polsce i za granicą

Jak wskazuje prawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zwanej dalej ustawą o PDOF osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł tych przychodów.

Nieograniczony obowiązek podatkowy

Podatnicy, którzy podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu są zobligowani do opodatkowania całości swoich dochodów osiąganych za granicą oraz na terytorium RP w Polsce.

Natomiast wysokość podatku jaką zapłacą z tytułu osiągania dochodów za granicą będzie zależało przede wszystkim od tego:

  1. Czy posiadają certyfikat rezydencji,
  2. Jakie proporcje opodatkowania przewiduje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Polską a innym krajem, w którym podatnik osiąga dochody,
  3. Jaką metodę unikania podwójnego opodatkowania stosuje kraj, w którym pracuje lub pracował polska osoba fizyczna.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przykładowo mogą przewidywać, iż:

  1. Całość dochodu będzie pod pewnymi warunkami opodatkowana w Polsce,
  2. Część dochodu będzie pod pewnymi warunkami opodatkowana w Polsce a część za granicą,
  3. Pozostałe rozwiązania.

Dwa sposoby rozliczania podatku od dochodów uzyskanych za granicą

Ustawodawca w art. 27g ustawy o PDOF wskazuje rodzaje dochodów, osiąganych za granicą przez osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, które umożliwiają skorzystanie z ulgi abolicyjnej. Są nimi dochody z:

  1. Umowy o pracę i umów pokrewnych,
  2. Umowy cywilnoprawnej,
  3. Działalności gospodarczej,
  4. Praw majątkowych (prawa autorskie i prawa pokrewne),
  5. Wykonywania tzw. wolnych zawodów (działalność artystyczna, literacka, naukowa, oświatowa, publicystyczna z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi).

Z każdym Państwem, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązuje jedna z dwóch metod rozliczania dochodu osiągniętego za granicą w Polsce. Metody te to:

  1. Metoda proporcjonalnego odliczenia – przy rozliczeniu rocznym wysokości podatkowego dochodowego dochód uzyskany w Polsce jak i za granicą podlega opodatkowaniu w Polsce, ale podatek zapłacony za granicą kwalifikuje się do odliczenia (tylko do wysokości podatku, który przypada proporcjonalnie na dochód osiągnięty za granicą) przy albo
  2. Metoda wyłączenia z progresją – przy rozliczeniu rocznym wysokości podatkowego dochodowego wyłączeniu podlega wysokość dochodu osiągniętego za granicą a zatem opodatkowany jest dochód osiągnięty wyłączenie w Polsce.

Metoda wyłączenia z progresją jest korzystniejsza od metody proporcjonalnego odliczenia
z uwagi na to, iż nie przewiduje opodatkowania w Polsce dochodu osiągniętego za granicą a użytego do rozliczenia rocznego podatku dochodowego w Polsce.

Z kolei w metodzie proporcjonalnego odliczenia można odliczyć podatek zapłacony za granicą, ale też nie w całości co spowoduje, że w tym wypadku podatek wystąpi i czyli będzie zawsze większy niż przy metodzie wyłączenia z progresją.

I w tych okolicznościach korzystne rozwiązanie przynosi ulga abolicyjna w odniesieniu do podatników, którzy muszą stosować metodę proporcjonalnego odliczenia.

Na czym polega zastosowanie ulgi abolicyjnej?

Ulga abolicyjna umożliwia osobom uzyskującym ww. rodzaje dochodów w innym państwie niż Polska (do rozliczenia których stosuje się metodę proporcjonalnego odliczenia) oraz w Polsce dokonania dodatkowego odliczenia od podatku powodującego brak obowiązku dopłaty podatku dochodowego w Polsce (w rozliczeniu rocznym) z tytułu pracy za granicą.

Krótko mówiąc ulga abolicyjna niwelowała podatek do zapłaty z tytułu pracy za granicą obliczony za pomocą metodą proporcjonalnego odliczenia a zatem podatek dochodowy nie wystąpił tak jak przy metodzie wyłączenia z progresją. Oczywiście mowa tu tylko o podatku dochodowym przypadającym proporcjonalnie do dochodu z pracy za granicą (nie o podatku przypadającym na polski dochód).

Co dalej z ulgą abolicyjną?

Od stycznia 2021r. ustawodawca wprowadza zmianę polegającą na tym, iż podatnicy, którzy osiągają ww. rodzaje dochodów za granicą, do których należy zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia, będą mogli odliczyć nie całą różnicę podatku zapłaconego za granicą (oczywiście ustalonego w proporcji do dochodu zagranicznego) a jedynie kwotę 1.360zł.

Od kiedy zmiana?

Generalnie zastosowanie zmian ma obowiązywać już w rozliczeniach składanych za 2020r. Należy jednak bardzo uważać, gdyż niektóre kraje, w których polski podatnik osiągał dochody, do których była stosowana metoda wyłączenia z progresją zmieniły ją w trakcie roku na metodę proporcjonalnego odliczenia.

Przykładowo od stycznia 2020r. metodę proporcjonalnego odliczenia polski podatnik zastosuje do rozliczenia dochodów osiąganych w takich krajach jak Litwa, Słowacja, Irlandia, Wielka Brytania, Finlandia, Nowa Zelandia, Izrael oraz Japonia.

Z kolei od stycznia 2021r. metodę proporcjonalnego odliczenia polski podatnika zastosuje do rozliczenia dochodów osiąganych w takich państwach jak Dania, Belgia, Portugalia, Norwegia oraz Kanada.

Tendencja zmian w ww. krajach w sprawie stosowanej do tej pory metody wyłączenia
z progresją do rozliczenia dochodów przez np. rezydentów z Polski w połączeniu z niekorzystną zmianą ograniczenia ulgi abolicyjnej tylko do kwoty 1.360zł spowoduje, iż wielu podatników może na stałe lub tymczasowo przenieść swój główny ośrodek interesów życiowych za granicę a zatem zrezygnować z mieszkania i pracy w Polsce.

Opublikowano: 2021-01-15

Opublikowane w

Nowy podatek cukrowy w 2021 roku.

Nowy podatek od cukru zwany też opłatą cukrową stanowi nową daninę nałożoną na podmioty wprowadzające na rynek krajowy napoje z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących.

Kogo będzie dotyczył? Jakich produktów? Jaka może być jego wysokość? Odpowiedzi na te
i wiele innych wątpliwości zamieszczono w niniejszej publikacji.

Jakich substancji słodzących dotyczy podatek od cukru?

Jak wskazuje prawodawca opłata cukrowa dotyczy wprowadzenia na rynek polski napojów
z dodatkiem:

  1. Cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa
    w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności,
  2. Kofeiny lub tauryny.

Prawodawca przez termin napój rozumie wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym o symbolach:

  1. PKWiU 10.32 – soki z owoców i warzyw, oraz
  2. PKWiU 10.89 – zupy i buliony oraz przetwory z nich, jaja bez skorupek oraz żółtka jaj, świeże lub zakonserwowane; jaja w skorupkach, zakonserwowane lub ugotowane; albumina jaja, drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe martwe mikroorganizmy jednokomórkowe; gotowe proszki do pieczenia, ekstrakty i soki z mięsa, ryb i bezkręgowców wodnych, soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe; środki zagęszczające i żelujące, pozostałe różne artykuły spożywcze, gdzie indziej niesklasyfikowane a także , oraz
  3. PKWiU dział 11 – napoje spirytusowe, wina (gronowe), pozostałe wyroby winiarskie, wermut i pozostałe wina aromatyzowane, piwo, słód, napoje bezalkoholowe, wody mineralne, i pozostałe wody butelkowane, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z ww. substancji słodzących z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Co oznacza wprowadzenie na rynek polski?

Wprowadzenie na rynek krajowy ww. napojów to po prostu sprzedaż tych napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty podatku cukrowego.

Co jest sprzedażą detaliczną na potrzeby identyfikacji podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku cukrowego?

Przez sprzedaż detaliczną na potrzeby opłaty cukrowej należy rozumieć odpłatne zbycie w Polsce w ramach prowadzenia działalności sprzedaży towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

  1. W lokalu przedsiębiorstwa,
  2. Poza lokalem przedsiębiorstwa

– oraz gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Kto zapłaci podatek od cukru?

Obowiązek zapłaty podatku cukrowego następuje z dniem wprowadzenia napoju na polski rynek, a więc uwzględniając powyższe wyjaśnienia z dniem sprzedaży danego napoju.

Należy jednak pamiętać, iż termin rozliczenia i zapłaty podatku cukrowego będzie taki sam jak zapłaty podatku VAT (więcej o tym na końcu publikacji).

Zapłata podatku cukrowego dotyczy osoby fizycznej, prawnej oraz jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawne.

Obowiązek zapłaty podatku cukrowego będzie spoczywać na:

  1. Na podmiocie sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju albo
  2. Podmiocie sprzedającym napoje podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową (w tej sytuacji opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą) albo
  3. Tylko na zamawiającym, w przypadku, gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego (informację pisemną o zawarciu umowy producent składa do urzędu skarbowego jeszcze przed dniem obowiązku zapłaty).

Jaka będzie wysokość podatku cukrowego?

Na wysokość podatku cukrowego będą wpływać:

  1. Kwota 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
  2. Kwota 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

– w przeliczeniu na litr napoju.

Dla ilości cukru przekraczający ww. wielkości ustawa przewidziała odrębne ustalenie wysokości opłaty.

Zapłata podatku cukrowego do nie wszystko

Podatnicy zobligowani do obliczeni i zapłaty podatku cukrowego poza samym uregulowaniem podatku będą mieli obowiązek przekazać elektronicznie informację (deklarację, którą udostępni w odpowiednim terminie Minister Finansów) dotyczącą rozliczenia podatku cukrowego.

Informację tę prześlą elektronicznie do organu właściwego w sprawie poboru podatku cukrowego w terminie do 25 dnia miesiąca następnego po miesiącu powstania obowiązku zapłaty.

Uwaga na domiar podatku

Jeżeli podatnik nie opłaci podatku cukrowego w ww. terminie, wówczas właściwy organ skarbowy ustali (na podstawie wydanej decyzji) dodatkowe zobowiązanie podatkowe
w wysokości odpowiadającej 50% należnego podatku cukrowego do zapłaty za dany okres (ten, który przedsiębiorca wykaże w deklaracji podatku cukrowego).

Napoje nie podlegające opłacie cukrowej

Nie od wszystkich napojów zobowiązani podatnicy będą odprowadzać podatek cukrowy. Opłatę cukrowa nie będzie należna od napojów:

  1. Będących wyrobami medycznymi w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych,
  2. Będących suplementami diety w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 39 ustawy z dnia 26 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
  3. Będących żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego, preparatami do początkowego żywienia niemowląt, preparatami do dalszego żywienia niemowląt, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę,
  4. Będących wyrobami akcyzowymi w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym),
  5. W których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju,
  6. Będących roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 432/2012 z dnia 16 maja 2012 r. ustanawiającym wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci, w których zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju,
  7. Będących wyrobami, w których na pierwszym miejscu w wykazie składników znajduje się mleko albo jego przetwory, niezależnie od ich sklasyfikowania w PKWiU.

Opublikowano: 2021-01-12

Opublikowane w

Więcej podmiotów skorzysta z ryczałtu od 1 stycznia 2021 roku.

Nowelizacja przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, niesie za sobą wiele pozytywnych zmian dla podatników. Za sprawą Ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020r. poz. 2123), rozszerzono krąg podmiotów, które mogą opłacać podatek w formie ryczałtu. Na czym polegają zmiany? – o tym poniżej!

Wyższy limit przychodów uprawniających do skorzystania z ryczałtu. Limit na 2021 rok

Jedną z prostszych, a zarazem najbardziej wyrazistych zmian, które zdecydowanie rozszerzają krąg podmiotów, które mogą wybrać ryczałt jako formę opodatkowania swoich przychodów jest aż 8-krotne podwyższenie limitu przychodów.

Po nowelizacji, ryczałt od osiąganych przychodów mogą opłacać podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym:

  • uzyskali przychody z działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro,
  • uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000 000 euro,
  • prowadzący działalność samodzielnie lub w formie spółki, z której przychody były opodatkowane wyłącznie w formie karty podatkowej, lub za część roku były opodatkowane w formie karty podatkowej i za część roku na ogólnych zasadach, a łączne przychody w roku poprzedzającym rok podatkowy nie przekroczyły kwoty 2 000 000 euro

– poprzedni limit przychodów wynosił w powyższych przypadkach 250 000 euro.

Powyższe oznacza więc, że limit przychodów uprawniających do skorzystania z ryczałtu na rok 2021 wynosi 9 030 600 zł (kwota przeliczona wg średniego kursu NBP ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy).

Na marginesie warto dodać, że z dniem 1 stycznia 2021r. został również podniesiony limit przychodów uprawniający do kwartalnego wpłacania ryczałtu – z 25 000 euro do 200 000 euro.

Wyłączenia z ryczałtu mocno zredukowane – likwidacja załącznika nr 2

Kolejną niezwykle istotną a zarazem bardzo pozytywną zmianą w ryczałcie jest całkowite wykreślenie z treści ustawy załącznika nr 2. Przypomnijmy, że załącznik ten zawierał wykaz ponad 50-ciu usług, których świadczenie uniemożliwiało skorzystanie z tej formy opodatkowania. Mowa tutaj np. o usługach prawniczych, księgowych, doradztwa podatkowego, czy też architektonicznych.

Znowelizowana ustawa nadal zawiera klika ograniczeń, bowiem podatku w formie ryczałtu od przychodów nadal nie mogą opłacać przedsiębiorcy osiągający przychody w całości lub w części z tytułu:

  • prowadzenia aptek,
  • działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
  • działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Z ryczałtu nie skorzysta ponadto podatnik:

  • wytwarzający wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii,
  • podejmujący wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem lub w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków, albo samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka, jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach,
  • prowadzący działalność samodzielnie lub w formie spółki, który wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i uzyska z tej działalności przychody ze sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów lub ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym.

ISTOTNE:

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w brzmieniu od 1 stycznia 2021r. przewiduje jedynie sześć wyżej wymienionych ograniczeń, które uniemożliwiają stosowanie tej formy opodatkowania u osób fizycznych, albo spółek cywilnych lub spółek jawnych osób fizycznych.

Kiedy i jak zmienić formę opodatkowania na ryczałt?

Zmiana formy opodatkowania podatkiem dochodowym wymaga zachowania określonej procedury oraz terminu. Ryczałt można wybrać wyłącznie poprzez złożenie pisemnego oświadczenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik osiągnął pierwszy przychód, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego. Oświadczenie można złożyć również za pośrednictwem CEiDG. Dokonany wybór waży jest na kolejne lata podatkowe. Oznacza to, że podatnik nie musi rok rocznie składać takiego oświadczenia. Powyższą zasadę zobrazowano na poniższym przykładzie.

Przykład 1

Pan Jakub osiągnął pierwszy przychód z działalności gospodarczej w lutym.

Pan Jakub może zdecydować się na wybór zryczałtowanej formy opodatkowania do 20 marca.

Wyboru może dokonać poprzez pisemne zawiadomienie właściwego dla siebie urzędu skarbowego lub za pośrednictwem Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej dokonując aktualizacji wpisu w urzędzie lub elektronicznie przy pomocy portalu https://prod.ceidg.gov.pl/

Ryczałt nie musi być opłacalny – podsumowanie

Choć znowelizowana ustawa znacznie ułatwiła dostęp do ryczałtu, należy pamiętać, że wybór tej formy opodatkowania nie zawsze musi być opłacalny. Rozważając „prz

ejście” na ryczałt konieczne jest przeanalizowanie wysokości przychodów i kosztów przedsiębiorstwa, a co za tym idzie jego realne opodatkowanie.

Na przykład przedsiębiorstwa świadczące usługi prawne, księgowe, czy doradztwa podatkowego, które do końca 2020 roku były wykluczone z ryczałtu, mogą nie być zainteresowane wyborem tej formy opodatkowania. Przewidziana dla nich stawka wynosząca 15% może de facto prowadzić do wyższych obciążeń podatkowych, zwłaszcza w przypadku przedsiębiorców ponoszących znaczne koszty wynagrodzeń, czy usług obcych.

Zmiana formy opodatkowania powinna więc zostać poprzedzona szczegółowymi kalkulacjami opłacalności tego działania!

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowano: 2021-01-06

Opublikowane w

Dodatkowe postojowe i zwolnienie z ZUS w ramach tarczy 6.0

W połowie grudnia weszła w życie tarcza antykryzysowa 6.0, zwana również „tarczą branżową”. Kolejne propozycje w ramach programów antykryzysowych wprowadziła Ustawa z dnia 9 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020r., poz. 2255). W niniejszej publikacji przeanalizujemy pomoc, o którą można ubiegać się w ZUS tj. postojowe i zwolnienie ze składek.

Dwa rodzaje zwolnień z ZUS – wnioski do 15 stycznia i 31 stycznia!

Najnowsza nowelizacja przepisów tarczy antykryzysowej przewiduje dodatkowe możliwości zwolnienia przedsiębiorców ze składek ZUS:

  • za miesiące lipiec-wrzesień 2020 dla określonych branż – zwolnienie to już wprowadzono wcześniej, jednak tarczą 6.0 rozszerzono krąg przedsiębiorców uprawnionych do skorzystania z tego zwolnienia,
  • za miesiąc listopad 2020 również dla określonych branż – z tym, że jest to zupełnie nowa forma zwolnienia ze składek.

Poniżej przedstawiamy szczegóły w zakresie warunków i możliwości skorzystania z powyższych zwolnień w opłacaniu składek. Należy jednak podkreślić, że nie warto zwlekać, bowiem czas na złożenie wniosków na okoliczność pierwszego zwolnienia upływa 15 stycznia, natomiast drugiego 31 stycznia!

  1. Rozszerzenie zwolnienia ze składek ZUS za lipiec-wrzesień 2020

Jak wspomniano wcześniej, niniejsze zwolnienie zostało rozszerzone o kolejne branże, które mogą ubiegać się o tę formę pomocy. Należą do nich przedsiębiorcy, którzy na dzień złożenia wniosku o zwolnienie ze składek ZUS prowadzili przeważającą działalność sklasyfikowaną wg następujących kodów PKD: 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z,59.14.Z, 59.20.Z, 71.11.Z, 79.12.Z, 90.03.Z, 90.04.Z, 93.11.Z. Rozszerzone zwolnienie dotyczy również przedsiębiorców świadczących usługi na rzecz muzeów w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2020 r. poz. 902) oznaczonych kodem 79.90.A, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.59, 85.60.Z, oraz przedsiębiorców prowadzących muzea w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach niebędące instytucją kultury, o zakończonym procesie organizacji muzeum i wpisanym do wykazu muzeów, o którym mowa w art. 5b ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach.

Aby skorzystać ze zwolnienia konieczne jest złożenie wniosku RDZ-B elektronicznie za pośrednictwem portalu PUE ZUS. Co istotne termin na złożenie wniosku mija 15 stycznia 2021r. dla podmiotów prowadzących działalność sklasyfikowaną PKD 55.10.Z oraz 79.12.Z. Dla pozostałych branż termin ten upłynął 30 listopada 2020r., a więc jeszcze przed wejściem w życie przepisów tarczy 6.0. Jest to ewidentny błąd ustawodawcy i należy spodziewać się, że określi on inny termin składania wniosków w związku z niniejszym zwolnieniem.

Aby skorzystać z omawianego zwolnienia płatnik składek musi spełnić dodatkowo następujące warunki:

  • być zgłoszony jako płatnik składek do dnia 30 czerwca 2020r.,
  • osiągnąć przychód z działalności w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany w pierwszym miesiącu kalendarzowym, za który składany jest wniosek o zwolnienie z opłacania tych składek, niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019r.,
  • przesłać deklaracje rozliczeniowe za okresy objęte zwolnieniem do 31 października 2020r.
  1. Zwolnienie ze składek ZUS za listopad 2020 – nowość

Kolejną formą pomocy w ramach tarczy 6.0 jest zwolnienie ze składek ZUS za listopad 2020r. Tutaj również należy badać przeważający kod PKD, z tym, że na dzień 30 września 2020r. Niniejsze zwolnienie ze składek dotyczy następujących branż, sklasyfikowanych w PKD47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.32.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 79.90.C, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z.

Wnioski RDZ-B6 należy składać do 31 stycznia 2021r., a płatnik składek musi spełnić następujące warunki:

  • być zgłoszony jako płatnik składek do dnia 30 czerwca 2020r.,
  • osiągnąć przychód z działalności w rozumieniu przepisów podatkowych za listopad 2020r. co najmniej o 40% niższy w stosunku do przychodu uzyskanego w listopadzie 2019r.,
  • przesłać deklaracje rozliczeniowe za listopad 2020r. do 31 grudnia 2020r.

Dwa rodzaje dodatkowych świadczeń postojowych dla przedsiębiorców

Szósta wersja tarczy antykryzysowej stwarza możliwość otrzymania dodatkowych świadczeń postojowych w następujących formach:

  • rozszerzenie dodatkowego świadczenia postojowego o kolejne branże,
  • nowe, jednorazowe świadczenie postojowe dla określonych branż.

Płatnicy mogą wnioskować zarówno o jedno jak i o drugie świadczenie postojowe najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym zostanie zniesiony stan epidemii. Dodatkowe świadczenia postojowe przysługują płatnikom, którzy pobierali wcześniej „zwykłe” świadczenie (złożyła już wcześniej wniosek RSP-D lub RSP-DB).

  1. Rozszerzenie dodatkowego świadczenia postojowego o kolejne branże

Pierwszą „opcją” na dodatkowe świadczenie postojowe jest pomoc dla kolejnych branż, które na dzień złożenia wniosku prowadzą przeważającą działalność sklasyfikowaną PKD 55.10.Z, 79.12.Z oraz 93.11Z (tarcza 6.0 rozszerzyła świadczenie o te trzy branże).

O świadczenie mogą wnioskować przedsiębiorcy, których przychód z działalności uzyskany w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, był niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019r. W celu uzyskania świadczenia należy złożyć elektronicznie wniosek RSP-DD.

  1. Dodatkowe jednorazowe świadczenie postojowe – nowość

Drugą „opcją” na dodatkowe świadczenie postojowe jest zupełnie nowe świadczenie, która również skierowane jest do przedsiębiorstw, których przeważająca działalność na dzień 30 września 2020r. sklasyfikowana była wg następujących PKD 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 79.90.C, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 96.01.Z, 96.04.Z

O świadczenie mogą wnioskować przedsiębiorcy, których przychód z działalności uzyskany w październiku albo listopadzie 2020r. był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie 2019r. W celu uzyskania świadczenia należy złożyć elektronicznie wniosek RSP-DD6.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowano: 2021-01-04

Opublikowane w

Przedłużenie niektórych preferencji podatkowych, wspomagających działalność gospodarczą w czasie epidemii w 2021 roku

Ministerstwo Finansów w kwietniu 2020r. pracowało nad rozwiązaniami prawnymi przeciwdziałającymi rozprzestrzeniającej się pandemii Covid-19. Poza narzędziami tarczy antykryzysowej były to różnego rodzaju odliczenia od dochodu, przekazania darowizn oraz brak obowiązku wykonywania niektórych pomniejszeń kosztów czy zwiększeń dochodu.

Wiele z tych rozwiązań będzie obowiązywać także w roku 2021r. Poniżej przedstawiono najpopularniejsze z nich.

Zwolnienie z opodatkowania dodatkowego świadczenia postojowego

Jeszcze w 2020r. przedsiębiorcy, którzy otrzymali świadczenie postojowe nie byli zobligowani do włączenia go do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednak kwestia dodatkowego świadczenia postojowego wyglądała przez jakiś czas zupełnie odmiennie.

Przedsiębiorcy, którzy otrzymali dodatkowe świadczenie postojowe jeszcze do końca listopada 2020r. mieli obowiązek włączyć go do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Aktualnie od 1 grudnia 2020r. oraz w roku kolejnym, a więc w 2021r. zwolnieniu
z opodatkowania podatkiem dochodowym podlega zarówno świadczenie postojowe (bez zmian) jak i dodatkowe świadczenie postojowe.

Dalsza dodatkowa możliwość jednorazowej amortyzacji środków trwałych

W 2020r. prawodawca zezwolił podatnikom na dokonywanie jednorazowej amortyzacji
w stosunku do nabycia środków trwałych, które miały służyć wytworzeniu towarów przeznaczonych na walkę z epidemią Covid-19.

W 2021r. aż do miesiąca odwołania stanu epidemii Covid-19 preferencja ta zostanie zachowana.

Przedłużony brak konieczności korekty w PIT u dłużników z tytułu niezapłaconych faktur

W roku 2020 z uwagi na trwającą epidemię Covid-19 dozwolono na brak korekty z tytułu nieopłaconych faktur na rzecz dostawcy towarów i usług.

Nabywca nie musiał pomniejszać kosztów w swoich księgach z tytułu z nieopłaconej faktury (powyżej 90 dni od terminu płatności) in minus, jeżeli poniósł straty z powodu panującej epidemii Covid-19.

Powyższa możliwość została ustanowiona także na kolejny 2021r., ale pod warunkiem, iż:

  1. W danym roku podatkowym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu Covid-19,
  2. Podatnik osiągnął przychody niższe o co najmniej 50% odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w roku poprzedzającym rok podatkowy – w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów,
  3. Podatnik poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu Covid-19 odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym.

Preferencja z tytułu skorzystania z ulgi na złe długi w PIT dla wierzycieli

Podatnicy, którzy nie otrzymali zapłaty należności za wystawioną fakturę sprzedaży będę mogli nadal skorzystać z preferencji z ulgi na złe długi w roku podatkowym, w którym będzie obowiązywał stan epidemii Covid-19.

Preferencja ta polega na możliwości pomniejszenia dochodu, gdy kontrahent nie opłaci faktury sprzedaży.

Zatem w przypadku nieotrzymania należności wierzyciel dokona zmniejszenia dochodu najwcześniej w okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym, w którym upłynęło 30 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Zmniejszenie to będzie aktywne do końca okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.

Darowizny na przeciwdziałanie epidemii Covid-19

Przedłużona została na rok 2021r. a dokładnie do końca miesiąca, w którym zostanie odwołany stan epidemii Covid-19 możliwość odliczenia od dochodu darowizn przekazanych na przeciwdziałanie Covid-19 dla:

  1. Podmiotów wykonujących działalność leczniczą, wpisanym do wykazu podmiotów leczniczych,
  2. Agencji Rezerw Materiałowych z przeznaczeniem na cele wykonywania zadań ustawowych,
  3. Centralnej Bazie Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych z przeznaczeniem na cele wykonywania działalności statutowej,
  4. Domom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, noclegowniom, schroniskom dla osób bezdomnych, w tym z usługami opiekuńczymi, ośrodkom wsparcia, rodzinnym domom pomocy oraz domom pomocy społecznej,
  5. Funduszowi Przeciwdziałania Covid-19.

Ponadto, jeżeli darowizna została przekazana od dnia:

  • 1 października 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. – odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 200% wartości darowizny,
  • 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 marca 2021 r. – odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 150% wartości darowizny,
  • 1 kwietnia 2021 r. do końca miesiąca, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19 – odliczeniu podlega kwota odpowiadająca wartości darowizny.

Opublikowano: 2020-12-31

Opublikowane w

Zaostrzenie zasad amortyzacji w 2021 roku.

Nowelizacja przepisów podatkowych na rok 2021r. niesie za sobą wiele niekorzystnych zmian dla podatników. Za sprawą Ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020r. poz. 2123), ograniczona została możliwość optymalizacji amortyzacji używanych środków trwałych. Na czym polegają zmiany? – o tym poniżej!

Amortyzacja wg indywidualnych stawek mniej korzystna od 1 stycznia 2021r.

Amortyzacja środków trwałych może przebiegać w oparciu o jedną z ustawowych metod, do których należy metoda liniowa, degresywna, czy metoda indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Zmiany zasad amortyzacji obejmują ostatnią wymienioną metodę indywidualnych stawek amortyzacyjnych, która wyróżnia się następującymi cechami:

  • pozwala na szybsze zamortyzowanie, czyli rozliczenie w kosztach podatkowych wydatków na używane środki trwałe,
  • okres amortyzacji determinuje wartość i dotychczasowy okres używania, a nie sztywno określona stawka.

Powszechnie, metoda ta stosowana jest przy amortyzacji samochodów osobowych, bowiem wg metody indywidualnych stawek, minimalny okres amortyzacji środków transportu wynosi 30 miesięcy, czyli 2,5 roku (amortyzacja metodą liniową trwałaby 5 lat – stawka amortyzacyjna 20%). Ponadto, niezwykle korzystne podatkowo jest stosowanie tej metody w przypadku amortyzacji starszych budynków mieszkalnych, gdzie minimalny okres amortyzacji wynosi 10 lat (amortyzacja metodą liniową trwałaby ok. 66 lat – stawka amortyzacyjna 1,5%).

Aby korzystać z dobrodziejstw tej metody wystarczy udowodnić, że środki trwałe były używane przez co najmniej 6 miesięcy w przypadku środków trwałych zaliczonych do grup 3-6 i 8 KŚT oraz środków transportu lub co najmniej 60 miesięcy w przypadku budynków innych niż niemieszkalne. W tym aspekcie ustawodawca zaimplementował niekorzystne dla podatników zmiany, które wraz z ich konsekwencjami omawiamy poniżej!

Zmiana definicji używanego środka trwałego od 1 stycznia 2021r.

Punktem wyjścia do omówienia praktycznych konsekwencji wprowadzonych zmian jest porównanie dotychczasowej i obowiązującej od 1 stycznia 2021r. definicji używanego środka trwałego, której wypełnienie umożliwia stosowanie preferencyjnej metody indywidualnych stawek amortyzacyjnych. W celu pełnego zobrazowania zmian w przepisach posłużymy się poniższą tabelą.

Definicja obowiązująca do 31.12.2020r. Definicja obowiązująca od 01.01.2021r.
Środki trwałe z grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środki transportu uważa się za używane jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy Środki trwałe z grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środki transportu uważa się za używane jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 6 miesięcy
budynki (lokale) i budowle, inne niż niemieszkalne uważa się za używane jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy budynki (lokale) i budowle, inne niż niemieszkalne uważa się za używane jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 60 miesięcy

Z pozoru kosmetyczna zmiana niesie za sobą istotne ograniczenie dla optymalizacji amortyzacji używanych środków trwałych wykupionych z leasingu. Praktyczne aspekty tego problemu omawiamy w kolejnym podrozdziale.

Amortyzacja środków trwałych wykupionych z leasingu a nowe regulacje

Zaprezentowane wyżej zamiany legislacyjne w zakresie amortyzacji metodą indywidualnych stawek amortyzacyjnych, niosą za sobą negatywne zmiany dla podatników leasingujących środki trwałe.

Przedsiębiorcy, którzy zdecydują się na leasing nowego samochodu lub używanego, który nie był wykorzystywany przez inny podmiot co najmniej 6 miesięcy, czy też leasing nieruchomości, która nie była wykorzystywana przez inny podmiot co najmniej 60 miesięcy, po zakończeniu leasingu i wykupie nie skorzystają z metody indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Omawiana kwestia została zaprezentowana na poniższym przykładzie.

Przykład 1

Pan Andrzej zawarł umowę leasingu operacyjnego na fabrycznie nowy samochód osobowy. Kwota wykupu wynosi 70 000 zł.

W stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2020r. Pan Andrzej mógłby skorzystać z metody indywidualnych stawek amortyzacyjnych i zastosować 30-sto miesięczny okres amortyzacji (stawka 40%, odpis roczny 28 000 zł). Wystarczy, że samochód był po prostu używany przez co najmniej 6 miesięcy.

W stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2021r. skorzystanie z metody indywidualnych stawek nie będzie możliwe, bowiem nie został spełniony warunek 6-cio miesięcznego używania składnika majątku przez inny podmiot – samochód użytkował wyłącznie Pan Andrzej. W tej sytuacji jedyną opcją stanie się stosowanie metody linowej, a odpisy realizowane będą przez 5 lat (stawka 20%, odpis roczny 14 000 zł).

ISTOTNE:

Decydując się na zawarcie umowy leasingu należy dokładnie przemyśleć jego parametry, w szczególności kwotę wykupu. W obecnej sytuacji wyższe raty oraz niższa kwota wykupu może okazać się korzystniejsza z punktu widzenia kosztów podatkowych.

Nowe regulacje stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji po dniu 31 grudnia 2020r.

Manipulacja wysokością stawek amortyzacyjnych – nowe obostrzenia

Zmiana definicji używanego środka trwałego, stosowana na potrzeby metody indywidualnych stawek amortyzacyjnych to niestety nie jedyne ograniczenie na gruncie amortyzacji.

Ustawodawca zablokował podatnikom kolejną formę optymalizacji podatkowej na gruncie amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych w postaci zakazu obniżania stawek amortyzacyjnych w przypadku podatników, których przychody podlegają:

  • zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym – w okresie korzystania z takiego zwolnienia,
  • opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatkiem tonażowym lub zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji, o którym mowa w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych – w okresie tego opodatkowania.

Powyższe oznacza, że podatnik który np. zechce skorzystać z opodatkowania przychodów ryczałtem, nie będzie mógł obniżyć stawek amortyzacyjnych w celu „zaoszczędzenia” kosztów na lata, w których będzie opodatkowywać dochody na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowano: 2020-12-29

Opublikowane w

Obowiązkowe kasy online w 2021r.

W kilku branżach kasy fiskalne online, czyli urządzenia połączone z systemem teleinformatycznym, stały się codziennością z początkiem 2020r. Docelowo kolejny etap implementacji kas online nastąpić miał w połowie 2020r., jednak z powodu pandemii, ustawodawca zdecydował się przesunąć uchwalone terminy (Rozporządzenie Ministra Finansów z dn. 10 czerwca 2020r. Dz. U. z 2020r. poz. 1059). Warto więc zasygnalizować zbliżający się wielkimi krokami obowiązek, tym bardziej, że uchybienia w tym zakresie mogą podatników kosztować utratę ulgi na zakup nowych kas.

Kasy online – obowiązek od stycznia 2021r. Należy się spieszyć aby nie stracić ulgi na zakup nowej kasy!

Począwszy od 1 lipca 2020r. kasy fiskalne online powinny zostać zainstalowane u kolejnej grupy podatników. Przywołane wyżej rozporządzenie przesunęło jednak powyższy termin na 1 stycznia 2021r. Dotyczy to:

  • świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
  • sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Oznacza to, że podmioty działające w wyżej wymienionych branżach powinny zakupić i zafiskalizować kasy online jeszcze w 2020r. aby, już 1 stycznia 2021r. rozpocząć prowadzenie ewidencji przy użyciu kasy online. Umożliwi to skorzystanie z ulgi na zakup kas fiskalnych! Nie ma znaczenia, że podatnik np. zachoruje i nie zdoła zafiskalizować kasy 1 stycznia lub wcześniej. W takim przypadku utraci prawo do ulgi, która wynosi 90% wartości kasy, jednak nie więcej 700 zł. Niniejszą sytuację zaprezentowano na poniższym przykładzie.

Przykład 1

Pan Janusz, który prowadzi restaurację, w grudniu 2020r. zachorował – zwolnienie lekarskie zostało wystawione do 10 stycznia 2021r.

W tej sytuacji Pan Janusz powinien zorganizować zakup kasy jeszcze w grudniu, tak aby od 1 stycznia mógł rozpocząć ewidencjonowanie sprzedaży przy pomocy kasy online.

Zakup kasy fiskalnej online po 1 stycznia 2021r. uniemożliwi skorzystanie z ulgi na zakup kasy.

ISTOTNE:

Jeżeli podatnik używa kilku kas do prowadzenia ewidencji, wówczas czas na zakup pozostałych urządzeń wnosi aż pół roku. Na zakup dodatkowych kas w tym terminie również przysługuje ulga!

Ulga na zakup kas fiskalnych online – Minister Finansów wydał objaśnienia

Podatnicy zainteresowani skorzystaniem z ulgi na zakup kasy mogą sięgnąć również do objaśnień podatkowych z dnia 11.07.2019r. w sprawie ulgi na zakup kas rejestrujących online.

W przytoczonych wyżej objaśnieniach zaakcentowano m.in., że:

  • z ulgi mogą skorzystać tylko podatnicy, który zostali zobligowani do wymiany kas lub nabywają pierwszą kasę fiskalną,
  • warunkiem skorzystania z ulgi na zakup kasy online jest rozpoczęcie sprzedaży przy użyciu nowej kasy – nie wystarczy sam zakup,
  • można tego dokonać przed ustawowym terminem i odliczyć ulgę w deklaracji (JPK) za miesiąc, w którym podatnik rozpoczął prowadzenie ewidencji,

stąd płynie wniosek, że nie warto czekać z wymianą kasy online, aby nie utracić prawa do ulgi. Omawiane kwestie zostały zobrazowane na poniższym przykładzie.

Przykład 2

Pan Janusz, który prowadzi restaurację, został ustawowo zobligowany do rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy online od 1 stycznia 2021r.

Pan Janusz zakupił i rozpoczął prowadzenie ewidencji przy użyciu kasy online jeszcze w listopadzie, stąd w rozliczeniu za listopad może odliczyć przysługującą mu ulgę na zakup kasy.

ISTOTNE:

Ulga na zakup kasy przysługuje zarówno podatnikom czynnym, rozliczającym ulgę w deklaracji podatkowej jak i zwolnionym. Ci ostatni otrzymają ulgę na rachunek bankowy lub w SKOK.

Kasy online – obowiązek od lipca 2021r.

Dla ostatniej już grupy podmiotów, która została zobligowana do wymiany kas fiskalnych na kasy online przesunięto termin wykonania tego obowiązku na 1 lipca 2021r. (pierwotnie 1 stycznia 2021r.). Dotyczy to świadczenia:

  • fryzjerskich,
  • kosmetycznych i kosmetologicznych,
  • budowlanych,
  • w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
  • prawniczych,
  • związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej – wyłącznie w zakresie wstępu.

– wymienieni powyżej podatnicy, na których został nałożony obowiązek wymiany kas fiskalnych również mają prawo do skorzystania z ulgi na jej zakup!

W 2021r. podatnicy dokonają pierwszych przeglądów kas online – można stracić ulgę i dodatkowo zapłacić sankcję

Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną istotną kwestię związaną z kasami online oraz ulgą na ich zakup, a mianowicie obowiązkiem dokonania terminowego przeglądu urządzenia.

W ustawie o VAT oraz rozporządzeniach wykonawczych wydanych na jej podstawie unormowano szczegółowo kwestie związane z serwisem kas i sankcjami w tym zakresie:

  • po pierwsze w ustawie o VAT (art. 111 ust. 6ka) upoważniono naczelnika urzędu skarbowego do nakładania w drodze decyzji, sankcji w kwocie 300 zł w przypadku, gdy podatnik nie podda kasy fiskalnej przeglądowi technicznemu w obowiązujących terminach,
  • po drugie w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika (§ 5) zapisano, że w przypadku niepoddania w obowiązujących terminach, kas rejestrujących obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy serwis, podatnik zobowiązany jest do zwrotu otrzymanej lub odliczonej ulgi.

ISTOTNE:

Obowiązkowego przeglądu kasy fiskalnej należy dokonać nie rzadziej niż co 2 lata. Zatem podatnicy, na których nałożono obowiązek stosowania kas online od 1 stycznia 2020r. (m.in. warsztaty samochodowe) w 2021r. powinni zadbać o terminowe wykonanie obowiązku. W przypadku nowych kas, 2-letni termin liczony jest od dnia dokonania fiskalizacji, która w zdecydowanej większości miała miejsce jeszcze w 2019r.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowano: 2020-12-22

Opublikowane w

Mały ZUS Plus – zgłoszenie tylko w styczniu!

Przedsiębiorcy w pewnych okolicznościach mogą zostać zmuszeni do poszukiwania oszczędności, zwłaszcza w okresie spowolnienia gospodarczego. Warto rozważyć skorzystanie ze stosunkowo nowej ulgi, która może przyczynić się do zmniejszenia obciążeń składkowych. Jest to tzw. „mały ZUS plus” (MZP). Poniżej przedstawiamy kluczowe informacje w zakresie terminów oraz warunków jakie należy spełnić, aby z owej ulgi skorzystać.

Jakie warunki należy spełnić, aby skorzystać z ulgi?

Nie każdy może skorzystać z niższych składek w ramach MZP, ponieważ ulga skierowana jest co do zasady do przedsiębiorców działających na mniejszą skalę, tj. osiągających przychody nieprzekraczające 120 000 zł w poprzednim roku. Mówiąc krócej, jeżeli przychody w poprzednim roku nie przekroczyły 120 000 zł, to w kolejnym roku można korzystać z ulgi.

Istnieje jeszcze kilka innych ograniczeń. Korzystanie z ulgi jest niemożliwe w przypadku płatników:

  • rozliczających się w poprzednim roku za pomocą karty podatkowej będących jednocześnie podatnikiem zwolnionym z VAT,
  • prowadzących w poprzednim roku kalendarzowym działalność gospodarczą przez mniej niż 60 dni,
  • spełniających warunki do zastosowania tzw. ZUS preferencyjnego, czyli płatników którzy np. nie wyczerpali 24-miesięcznego okresu preferencyjnego oskładkowania,
  • prowadzących działalność jako: 1) osoba wykonująca wolny zawód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, której przychody są przychodami z działalności gosp. w rozumieniu ustawy o PIT, 2) albo jako twórca lub artysta, 3) albo jako wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wspólnik spółki komandytowej, jawnej lub partnerskiej, 4) albo jako osoba prowadząca publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe,
  • wykonujących pozarolniczą działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia pozarolniczej działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej,
  • ustalających podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w ramach MZP przez 36 miesięcy kalendarzowych w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Do powyższych limitów wlicza się, jako pełny miesiąc, każdy miesiąc kalendarzowy, w którym osoba odpowiednio ustalała podstawę składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zgodnie z zasadami MZP lub prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą przez co najmniej jeden dzień kalendarzowy – oznacza to, że MZP można stosować maksymalnie przez 36 miesięcy w ciągu kolejnych 60 miesięcy!

Terminowe zgłoszenie warunkiem skorzystania z ulgi

Kwestią nadrzędną, obok warunków jakie należy spełnić, jest dokonanie terminowego zgłoszenia do ulgi „mały ZUS plus”. Należy w tej sytuacji dokonać wyrejestrowania na druku ZWUA i zgłoszenia na druku ZUA z kodem 05 90 lub 05 92 (kod dotyczy osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy) w terminie:

  • do końca stycznia, jeżeli płatnik nabywa prawo do ulgi w styczniu danego roku (przykład nr 1),
  • w ciągu 7 dni – w pozostałych przypadkach (tabela nr 1).

Przykład 1

Pan Wojciech w 2020r. nie spełniał warunków do skorzystania z ulgi „mały ZUS plus” (przychody w ubiegłym roku przekroczyły 120 000 zł).

W styczniu 2021r. Pan Wojciech spełni warunki niezbędne do korzystania z MZP, w tym warunek przychodowy (przychody za rok 2020r. wyniosły 95 000 zł).

Pan Wojciech w terminie do 31 stycznia powinien złożyć wyrejestrowanie ZWUA i zgłoszenie na druku ZUA od 1 stycznia 2021r.

Tabela 1 Zgłoszenie do ulgi „mały ZUS plus” w ciągu 7 dni

Dzień od którego należy liczyć 7 dni Dodatkowe uwagi i wyjaśnienia
Zaprzestanie wykonywania usług dla byłego pracodawcy Zaprzestanie wykonywania usług dla byłego pracodawcy daje możliwość skorzystania z MZP
Zakończenie okresu „ulgi na start” Dotyczy płatników którzy wyczerpali 6 miesięczny okres „ulgi na start” i jednocześnie nie spełniają warunków do skorzystania z tzw. preferencyjnych składek ZUS przez kolejne 24 miesiące
Zakończenie okresu składek preferencyjnych Dotyczy płatników którzy wyczerpali 24 miesięczny okres preferencyjnych składek ZUS
Wznowienie działalności gospodarczej Dotyczy płatników którzy zawiesili działalność gospodarczą oraz płatników którzy dokonali jej wykreślenia z rejestru, a następnie ponownie ją aktywowali

ISTOTNE:

Brak terminowego zgłoszenia do ulgi „mały ZUS plus”, uniemożliwi skorzystanie z niej w całym roku kalendarzowym!

Ile można zaoszczędzić korzystając z ulgi?

Rozpoczynając rozważania w kontekście oszczędności na składkach ZUS należy wyraźnie zaakcentować, iż niższe składki ubezpieczeniowe wiążą się z niższymi świadczeniami ze strony ZUS tj. emerytura, renta, czy świadczenia chorobowe/wypadkowe – „oszczędności” dotyczą zasadniczo składek na ubezpieczenia społeczne od których zależy wysokość tych świadczeń.

Niemniej jednak wielu przedsiębiorców decyduje się skorzystać z ulgi, mając na względzie wiele czynników, takich jak zwiększenie cash flow, czy teżprzetrwanie kryzysu, tym bardziej, że dysproporcja pomiędzy najniższymi składkami przedsiębiorcy niekorzystającego z ulg, a najniższą możliwą podstawą składek przy zgłoszeniu do MZP może wynieść nawet nieco ponad 800 zł.

Minimalna podstawa wymiaru składek w przypadku omawianej ulgi nie może być niższa niż 30 % minimalnego wynagrodzenia za pracę. Oblicza się ją w oparciu o średnioroczny dochód pomnożony przez współczynnik 0,5. Średnioroczny dochód wyznacza się z kolei poprzez podzielenie rocznego dochodu przez liczbę dni prowadzenia działalności w danym roku i pomnożenie wyniku przez 30 (dla ryczałtowców, czy też podatników VAT opodatkowanych kartą podatkową, dochód który należy przyjąć do obliczeń, to przychody x 0,5). Sposób wyznaczenia podstawy składek oraz ich wysokość przedstawiono na poniższym przykładzie. Na marginesie dodać należy, że ZUS udostępnia kalkulator składkowy, dzięki któremu w stosunkowo prosty sposób można obliczyć podstawę składek ZUS.

Przykład 3

Pan Jan w 2020r. opodatkowywał swoje przychody ryczałtem, które wyniosły 52 000 zł (działalność była prowadzona przez cały rok).

W pierwszej kolejności należy wyznaczyć średnioroczny dochód, który obliczamy następująco (52 000 x 0,5)/365 x 30 = 2 136,98 zł

UWAGA: dochód przy ryczałcie na potrzeby ulgi obliczany jest jako połowa przychodu!

Następnie obliczamy podstawę składek ubezpieczeniowych mnożąc otrzymany wynik przez 0,5, czyli 2 136,98 zł x 0,5 = 1 068,49 zł

Składki ZUS społeczne (wraz ze składką chorobową) od wyznaczonej powyżej podstawy wyniosą 338,07 zł.

ISTOTNE:

Korzystając z ulgi mały ZUS plus należy dodatkowo pamiętać o złożeniu dokumentów rozliczeniowych (DRA i DRA 2).

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowano: 2020-12-18

Opublikowane w

Faktura uproszczona teraz i w 2021 roku

Faktura uproszczona stosowana jest przez sprzedawców już od bardzo dawna. Jednak
w 2020r. zmianie uległa interpretacja tych faktur do paragonów o wartości do 450zł brutto lub równowartości 100 euro.

Jakie są zasady kwalifikacji i wystawiania faktur uproszczonych? Co z ewidencją tych faktur w nowym pliku JPK_V7 teraz i w 2021r.? Na te i inne pytania odpowiedziano w niniejszej publikacji.

Faktura uproszczona do sumy 450 zł

Każdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą może wystawić fakturę uproszczoną sprzedaży dokumentującą zbycie towarów lub usług. Jednak maksymalna wartość faktury uproszczonej sprzedaży wynosi 450zł brutto albo równowartość 100 euro.

Faktura uproszczona do sumy 450zł brutto lub 100 euro może być więc:

  1. Zwykłą fakturą uproszczoną niestanowiącą paragonu,
  2. Paragonem z numerem NIP nabywcy.

Zatem przedsiębiorca może wystawić fakturę uproszczoną nie będącą fakturą standardową ani paragonem z numerem NIP nabywcy.

Może też wystawić paragon z numerem NIP nabywcy. Obydwa dokumenty nie mogą przekraczać wartości 450zł brutto.

Faktura standardowa do sumy 450 zł

Resort Finansów wskazuje, że gdy nabywca chce uzyskać fakturę standardową za transakcje nieprzekraczającą kwoty 450zł brutto, powinien wtedy poprosić o tę fakturę jeszcze zanim sprzedawca wystawi paragon sprzedaży (dokona rejestracji paragonu na kasie fiskalnej).

Paragon powyżej sumy 450 zł

Paragon o wartości powyżej 450zł brutto (lub 100 euro) niezależnie czy z numerem NIP nabywcy czy nie, to już nie jest faktura uproszczona.

Jednakże paragon o wartości powyżej 450zł brutto (lub 100 euro) bez numeru NIP nabywcy nie będzie mógł stanowić podstawy do wystawienia faktury standardowej (jeżeli nabywca o nią poprosi).

Jeżeli natomiast na takim paragonie widnieje numer NIP nabywcy, to będzie on podstawą do wystawienia faktury standardowej.

Elementy faktury uproszczonej prezentuje poniższa tabelka.

1. Data wystawienia
2. Numer faktury
3. Numer NIP sprzedawcy
4. Numer NIP nabywcy
5. A. Data wystawienia faktury oraz
B. Data sprzedaży towarów, wykonania usługi (jeżeli jest inna niż data wystawienia)
6. Wyszczególnienie towarów i usług (nazwa, rodzaj bez jednostki miary i ilości)
7. Ewentualne rabaty i obniżki cenowe (otrzymane zaliczki lub wpłaty należności)
8. Suma wartości każdej kategorii towaru i usługi oraz suma należności łącznie

Nie zawsze można wystawić fakturę uproszczoną

Podatnicy powinni wiedzieć, iż są przypadki, w których podatnik nie może w ogóle wystawiać faktury uproszczonej sprzedaży (także paragonu do 450zł z numerem NIP nabywcy stanowiącego fakturę uproszczoną).

Przypadki wykluczające wystawienie faktury uproszczonej przedstawia poniższa tabela.

1. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
2. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju
3. Sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju
4. Sprzedaż towarów poza terytorium kraju na rzecz odbiorców z UE, gdzie nabywca rozlicza podatek VAT
5. Sprzedaż usług na rzecz odbiorców z UE, gdzie nabywca rozlicza podatek VAT
6. Sprzedaż dla osób prywatnych nieprowadzących działalności gospodarczej udokumentowanych fakturą standardową

Paragon z NIP nabywcy bez faktury standardowej

Paragon sprzedaży z kasy rejestrującej z numerem NIP nabywcy do sumy 450zł brutto (lub 100 euro) stanowi fakturę uproszczoną.

Zatem jak objaśnia Ministerstwo Finansów sprzedawca nie może wystawić do niego faktury standardowej sprzedaży z uwagi na to, iż faktura uproszczona jest traktowana według zasad obowiązujących dla faktury standardowej. Nabywca rejestruje ją w księgach swojej firmy na takich samych zasadach jaka fakturę standardową i odlicza od niej podatek VAT także według tych samych reguł.

Faktura uproszczona w ewidencji VAT do końca 2020r. i w 2021r.

Ministerstwo finansów informuje, iż także w 2021r. zasady funkcjonowania faktur uproszczonych nie ulegną zmianie poza jednym.

Do końca 2020r. podatnik sprzedawca nie ma obowiązku odrębnie w ewidencji VAT (JPK_V7) wykazywać paragonów fiskalnych z numerem NIP nabywcy do sumy 450zł brutto.

Jednak od stycznia 2021r. wszyscy czynny podatnicy VAT wystawiający tego typu paragony będą już zobligowani do ich wykazania w ewidencji VAT – nowym JPK_V7 jako odrębną pozycję, a więc tak jak standardową fakturę.

Opublikowano: 2020-12-15