Opublikowane w

Rejestracja i terminy w unijnej i nieunijnej procedurze rozliczenia podatku VAT OSS.

Opublikowano: 2021-12-23

Procedura unijna i nieunijna VAT OSS to możliwość rozliczania podatku VAT poprzez administrację podatkową jednego państwa UE nawet wtedy, jeżeli sprzedaż następuje do kilku krajów UE jednocześnie.

Jednak korzystanie z tych procedur wymaga od podatnika wykonywania wielu obowiązków
w ściśle określonych terminach. Najważniejsze terminy zaprezentowano w niniejszej publikacji.

Słów kilka o rejestracji do unijnej i nieunijnej procedury VAT OSS

Zanim podatnik przystąpi do rejestracji do unijnej lub nieunijnej procedury VAT OSS musi ustalić właściwy kraj UE tzw. kraj identyfikacji UE. To właśnie za pomocą administracji podatkowej kraju UE identyfikacji podatnik:

  1. Dokona rejestracji do procedury VAT OSS,
  2. Złoży kwartalne deklaracje oraz korekty tych deklaracji rozliczające transakcje objęte procedurą VAT OSS,
  3. Zapłaci podatek rozliczony według procedury VAT OSS.

Zatem w pierwszej kolejności podatnik musi wiedzieć jaki kraj w jego przypadku będzie krajem identyfikacji UE. Pomocna w tym wypadku będzie poniższa tabela.

Procedura unijna Procedura nieunijna
Podatnik z siedzibą firmy lub stałym miejscem prowadzenia działalności w UE – może tylko wybrać kraj UE siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności Nie dotyczy
Podatnik z siedzibą firmy poza UE wybiera państwo identyfikacji UE z którego następuje wysyłka towarów (jeśli występuje kilka krajów, wówczas podatnik może wybrać jeden) Podatnik z siedzibą firmy poza UE ma swobodę w wyborze państwa UE identyfikacji
Podatnik z siedzibą firmy w kraju trzecim (poza UE) z którym UE podpisała umowę o wzajemnym rozliczaniu podatku VAT – wybiera państwo identyfikacji UE z którego następuje wysyłka towarów (jeśli występuje kilka krajów, wówczas podatnik może wybrać jeden) Podatnik z siedzibą firmy w kraju trzecim (poza UE) z którym UE podpisała umowę o wzajemnym rozliczaniu podatku VAT – ma swobodę w wyborze państwa UE identyfikacji

Każdy kraj członkowski UE (administracja podatkowa tego kraju) posiada stronę internetową na której znajdują się formularze zgłoszeniowe do unijnej i nieunijnej procedury VAT OSS, deklaracje rozliczeniowe VAT OSS wraz z podaniem urzędu, do którego należy je złożyć.

W przypadku Polski formularze rejestracyjne VIU-R (procedura unijna) oraz VIN-R (procedura nieunijna) jak i deklaracje rozliczeniowe tych procedur dostępne są pod poniższym linkiem:

LINK do dokumentów rejestracyjnych do procedury VAT OSS

Natomiast właściwym adresatem wysyłki powyższych dokumentów gdy Polska jest krajem identyfikacji jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. Naczelnik po otrzymaniu od podatnika zgłoszenia rejestracyjnego odeśle komunikat o przyjęciu lub odmowie rejestracji do procedury VAT OSS.

Jeżeli podatnik nie zainicjował jeszcze sprzedaży i wysłał zgłoszenie rejestracyjne np. 1 grudnia 2021r. to rozpoczęcie korzystania z procedury VAT OSS może nastąpić od pierwszego dnia kolejnego kwartału kalendarzowego, a więc od 1 stycznia 2022r. Jest jednak wyjątek.

ISTOTNE:

Jeżeli podatnik rozpoczął sprzedaż przed przykładową datą 1 stycznia 2022r. to będzie zobligowany zgłosić Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście rozpoczęcie sprzedaży w ramach procedury szczególnej VAT OSS w terminie do 10-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym po raz pierwszy dokonał sprzedaży towarów lub usług (objętych VAT OSS).

Numer identyfikacyjny

W procedurze unijnej numerem indentyfikacyjnym (podatkowym) na potrzeby przeprowadzania transakcji objętych procedurą VAT OSS będzie dokładnie ten sam numer NIP, który został już nadany podatnikowi w kraju UE, w którym rejestrował działalność – numer NIP.

Odmiennie jest w procedurze nieunijnej, w której państwo UE identyfikacji nada unikalny numer identyfikacyjny podatnikowi, który zarejestruje się w tym kraju do korzystania z nieunijnej procedury VAT OSS.

Deklaracja i ewidencja na potrzeby VAT OSS

Podatnik korzystający z unijnej lub nieunijnej procedury VAT OSS ma obowiązek prowadzenia miesięcznej ewidencji zawierającej transakcje kwalifikujące się do objęcia tą procedurą.

Dane jakie należy zawrzeć w tej ewidencji określone są w art. 63c Rozporządzenia Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. dostępnego pod poniższym linkiem:

Rozporządzenie Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. w formie PDF

ISTOTNE:

Ewidencję wraz z deklaracją oraz dokumentami potwierdzającymi transakcje objęte procedurą VAT OSS należy przechować przez okres 10 lat.

Może się zdarzyć, że administracja podatkowa jednego z państw UE zażąda okazania ewidencji, którą to podatnik będzie miał obowiązek ją elektronicznie udostępnić.

Poza obowiązkiem prowadzenia ewidencji podatnik korzystający z unijnej lub nieunijnej procedury VAT OSS jest zobligowany do składania drogą elektroniczną kwartalnej deklaracji za każdy kalendarzowy kwartał rozliczeniowy (niezależnej od deklaracji JPK_V7). Nawet jeżeli nie wystąpiły żadne transakcje a deklaracja będzie zawierała same zera.

Deklaracja dla nieunijnej procedury VAT OSS ma zawierać transakcje świadczenia usług na rzecz osób fizycznych z UE nieprowadzących działalności gospodarczej.

Deklaracja dla unijnej procedury VAT OSS ma zawierać transakcje świadczenia usług (poza państwem UE sprzedawcy) na rzecz osób fizycznych z UE nieprowadzących działalności gospodarczej, WSTO oraz krajowe dostawy towarów dokonane przez operatorów IE.

ISTOTNE:

Ostateczny termin złożenia kwartalnej deklaracji VIN-DO (nieunijnej) oraz VIU-DO (unijnej) to ostatni dzień miesiąca następnego po kwartale rozliczeniowym, czyli 30 kwiecień za 1 kwartał, 31 lipiec za 2 kwartał, 31 październik za 3 kwartał i 31 styczeń kolejnego roku za 4 kwartał. Ostateczny termin nie ulega przesunięciu nawet jeżeli jest to dzień ustawowo wolny.

Wystawianie faktur w procedurze VAT OSS

Dla lepszego zobrazowania obowiązku wystawiania faktur przedstawiono niezbędne informacje w poniższej tabeli.

Procedura unijna Procedura nieunijna
Dostawca nie jest zobligowany do wystawiania faktur sprzedaży Dostawca nie jest zobligowany do wystawiania faktur sprzedaży
Dostawca jest zobligowany do wystawienia faktury, jeżeli nie korzysta z procedury unijnej w przypadku realizacji transakcji WSTO Jeśli dostawca chce wystawić fakturę to obowiązują go uregulowania dotyczące wystawiania faktur właściwe dla państwa UE identyfikacji
W pozostałych przypadkach, jeżeli dostawca chce wystawić fakturę to obowiązują go uregulowania dotyczące wystawiania faktur właściwe dla państwa UE identyfikacji

Płatność podatku VAT w unijnej i nieunijnej procedurze VAT OSS

Płatność podatku VAT za kwartał rozliczeniowy z tytułu transakcji sprzedaży rozliczanej według procedur VAT OSS podatnik dokonuje w terminie składania deklaracji VIN-DO albo VIU-DO czyli najdalej w ostatnim dniu miesiąca następującego po kwartale rozliczeniowym (w przypadku płatności podatku VAT jeżeli ostatni dzień terminu płatności to dzień wolny, wówczas ostateczny termin płatności ulega przesunięciu na pierwszy dzień roboczy).

Jeżeli państwem identyfikacji jest Polska, wówczas adresatem płatności jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście. Właściwe konto urzędu można sprawdzić pod poniższym linkiem:

Konto dla wpłat podatku rozliczonego według procedury importu VAT IOSS

W tytule płatności obligatoryjnie podatnik wpisuje tzw. numer UNR (PL/PLYYYYYYYYYY/Q4.2021) na który składa się:

  • kod państwa UE identyfikacji np. PL,
  • numer identyfikacyjny np. PL9999999999,
  • miesiąc i rok, za który składana byłe deklaracja VII-DO np. Q4.2021.

Bez podania tego numeru urząd skarbowy nie zdoła właściwie zidentyfikować otrzymanej wpłaty podatku.

Opublikowane w

Polski Ład 2022 – składka zdrowotna na ryczałcie na przykładach

Opublikowano: 2021-12-17

Rewolucyjne zmiany w składce zdrowotnej, to jeden z najważniejszych aspektów tzw. „Polskiego Ładu”. Zryczałtowana składka zdrowotna identyczna dla wszystkich podatników i częściowo odliczana od podatku staje się przeszłością. Składka zdrowotna od stycznia 2022r. to składka bez możliwości odliczania od podatku, uzależniona od wysokości dochodów lub przychodów. Składka ta dla podatników rozliczających się na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym wynosić będzie odpowiednio 9% i 4,9% dochodu, natomiast podatnicy rozliczający się w oparciu o zryczałtowany podatek dochodowy, zapłacą składkę zryczałtowaną, uzależnioną od wysokości rocznych przychodów. Poniżej przedstawiamy zasady naliczania składki zdrowotnej dla podatników rozliczających podatek dochodowy w sposób zryczałtowany.

Trzy progi przychodowe i trzy różne wysokości składki zdrowotnej

Bazą do naliczania składki zdrowotnej jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Podstawą składki zdrowotnej na rok 2022 będzie więc przeciętne miesięczne wynagrodzenie za IV kwartał 2021r. (na dzień publikacji wpisu kwota ta jest nieznana. Posłużymy się wartością z IV kwartału 2020r. wynoszącą 5 656,51 zł). Składka wynosi 9% podstawy.

Roczna podstawa składki zdrowotnej dla podatników rozliczających się w oparciu o podatek zryczałtowany, uzależniona będzie od wysokości rocznych przychodów. Ustawodawca przewidział trzy progi przychodowe, determinujące wysokość składki zdrowotnej:

  • roczną podstawę składki zdrowotnej dla podatników osiągających roczne przychody nieprzekraczające 60 000 zł, stanowić będzie iloczyn liczby miesięcy w roku kalendarzowym podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu i kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – czyli ok. 305 zł miesięcznie,
  • roczną podstawę składki zdrowotnej dla podatników osiągających roczne przychody przekraczające 60 000 zł i nieprzekraczające 300 000 zł, stanowić będzie iloczyn liczby miesięcy w roku kalendarzowym podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu i kwoty odpowiadającej 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – czyli ok. 509 zł miesięcznie,
  • roczną podstawę składki zdrowotnej dla podatników osiągających roczne przychody przekraczające 300 000 zł, stanowić będzie iloczyn liczby miesięcy w roku kalendarzowym podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu i kwoty odpowiadającej 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia czyli ok. 916 zł miesięcznie.

Takie rozwiązanie sprawia, że podatnicy osiągający szczególnie wysokie przychody i operujący wysokimi marżami mogą istotnie zyskać decydując się na opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Kwestię zmiany formy opodatkowania przez pryzmat „Polskiego Ładu” poruszaliśmy już na naszym blogu: https://www.taxe.pl/blog/1313/polski-lad-2022-oplacalnosc-zmiany-formy-opodatkowania-na-przykladach/

ISTOTNE:

Przychody, o których mowa powyżej, są pomniejszane o kwoty opłaconych składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub odliczone od dochodu, na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

„Wpadnięcie” w wyższy próg oznacza wyższą składkę zdrowotną dla wszystkich miesięcy

Wielu przedsiębiorców może dojść do błędnych wniosków, iż po przekroczeniu progu przychodów, obligującego do opłacania wyższej składki zdrowotnej, danina ta będzie podwyższona jedynie za miesiące, w których przekroczono dany próg. Nic bardziej mylnego, bowiem pod uwagę należy wziąć roczny przychód, który determinuje składkę za wszystkie miesiące. Po zakończeniu roku konieczne będzie złożenie tzw. korekty rocznej i dopłacenie składki. Sytuacja ta została przedstawiona na poniższym przykładzie (dla uproszczenia pomijamy składki na ubezpieczenia społeczne odliczane od przychodów).

Przykład 1

Pan Jakub osiąga miesięczne przychody na poziomie 5 300 zł. Oznacza, to że za pierwsze 11 miesięcy opłacać będzie składkę zdrowotną w wysokości 305 zł (przychody narastająco za 11 miesięcy wyniosą 58 300 zł).

Za ostatni, 12-ty miesiąc Pan Jakub zapłaci składkę w wysokości 509 zł (przychody narastająco za 12 miesięcy wyniosą 63 600 zł).

Przekroczenie progu 60 000 zł nie oznacza, że Pan Jakub zapłaci wyższą składkę zdrowotną tylko w ostatnim miesiącu, bowiem roczną podstawę składki zdrowotnej dla podatników, których przychody przekraczają 60 000 zł i nie przekraczają 300 000 zł stanowi kwota stanowiąca iloczyn 100% przeciętnego wynagrodzenia i liczby miesięcy w roku kalendarzowym podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu. W przypadku Pana Jakuba składka roczna wyniesie 5 656,51 x 12 x 9%=6 109 zł. Pan Jakub wpłacił jedynie 3 864 zł (11 x 305 zł + 509 zł).

Oznacza to konieczność dopłaty w korekcie rocznej 2 245 zł.

Wysokość miesięcznej składki można zaplanować w oparciu o ubiegłoroczne przychody

Przedsiębiorcy, którzy nie chcą narażać się na konieczność jednorazowej dopłaty składki zdrowotnej tak jak Pan Jakub z powyższego przykładu, mogą już od pierwszego miesiąca opłacać wyższą składkę zdrowotną, jeżeli przewidują, że ich przychody przekroczą kwotę 60 000 zł lub 300 000 zł.

Warunkiem opłacania składki zdrowotnej na zasadzie prognozy jest:

  • prowadzenie przez cały poprzedni rok kalendarzowy działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, lub której przychody były opodatkowane na podstawie art. 27 (skala podatkowa), art. 30c (podatek liniowy) lub art. 30ca (podatek od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – IP BOX) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • przyjęcie jako miesięcznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne kwoty przychodów uzyskanych w poprzednim roku kalendarzowym pomniejszoną o kwotę opłaconych w poprzednim roku kalendarzowym składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub odliczone od dochodu,
  • stosowanie tak ustalonej miesięcznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne przez cały rok kalendarzowy.

Prognoza może spowodować, że po zakończeniu roku nadal zaistnieje konieczność dopłaty składek lub ich zwrotu. Sytuacja ta została zobrazowana na poniższym przykładzie

Przykład 2

Pan Jarosław za 2021r. osiągnął przychody z działalności opodatkowanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości 350 000 zł.

Pan Jarosław na podstawie prognozy za 2021r., w 2022r. opłacał składkę zdrowotną w wysokości 916 zł miesięcznie.

Za 2022r. przychody Pana Jarosława pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne wynosiły 250 000 zł.

Oznacza to, że Pan Jarosław nadpłacił składkę zdrowotną i ma prawo do jej zwrotu w korekcie rocznej, bowiem jego przychody za 2022r. nie przekroczyły kwoty 300 000 zł.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Polski Ład ograniczy korzyści z wprowadzania prywatnych składników majątku do działalności.

Opublikowano: 2021-12-09

Obszerny pakiet zmian podatkowych wprowadzonych do porządku prawnego tzw. „Polskim Ładem”, niesie za sobą istotne ograniczenia na gruncie optymalizacji zobowiązań publicznoprawnych przedsiębiorców. Od stycznia 2022r. zredukowano w szczególności, korzyści z wprowadzania prywatnych składników majątku do działalności gospodarczej. Poniżej przedstawiamy konsekwencje zmian w tym zakresie i korzyści z podjęcia pewnych decyzji na gruncie składników majątku jeszcze w tym roku!

Podatnik będzie zobowiązany do ustalenia wartości rynkowej wg której wprowadzi składniki majątku do działalności gospodarczej

Problematyka poruszona w niniejszym wpisie dotyczy składników majątku nabytych prywatnie, tj. przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które nie były wcześniej amortyzowane.

W stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2021r. podatnik prowadzący działalność gospodarczą mógł wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prywatne składniki majątku wg pierwotnej ceny nabycia. Sytuacja ta została zobrazowana na poniższym przykładzie.

Przykład 1

Pan Jakub 15.11.2021r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na handlu odzieżą. Pan Jakub postanowił wykorzystywać w niniejszej działalności gospodarczej prywatny samochód osobowy zakupiony w 2017 roku za 65 000 zł oraz komputer przenośny zakupiony w 2019 roku za 5 200 zł. Na okoliczność w/w zakupów Pan Jakub posiada faktury.

W stanie prawnym do 31.12.2021r. Pan Jakub będzie mógł wprowadzić do działalności gospodarczej składniki majątku po cenie nabycia, tzn. będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów 65 000 zł tytułem odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego oraz 5 200 zł jednorazowo lub w formie odpisów amortyzacyjnych od komputera przenośnego.

Nie ma znaczenia, fakt, iż samochód osobowy i komputer zostały zakupione kilka lat wcześniej i w chwili wprowadzenia do działalności gospodarczej ich wartość rynkowa jest zdecydowanie niższa od ceny zakupu.

W stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2022r. wprowadzenie prywatnych składników majątku po cenie nabycia nie będzie możliwe, bowiem zgodnie ze zmienionym art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, podatnik będzie zobligowany do rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów ceny rynkowej wprowadzanych składników majątku (pod warunkiem, że nie jest ona wyższa od ceny zakupu). Problematyka ta została przedstawiona na kolejnym przykładzie.

Przykład 2

Pan Jakub 15.11.2021r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na handlu odzieżą. Pan Jakub postanowił wykorzystywać w niniejszej działalności gospodarczej prywatny samochód osobowy zakupiony w 2017 roku za 65 000 zł, komputer przenośny zakupiony w 2019 roku za 5 200 zł oraz lokal użytkowy (budynek magazynowy) zakupiony w 2015 roku za 200 000 zł. Na okoliczność w/w zakupów Pan Jakub posiada faktury.

W stanie prawnym od 01.01.2022r. Pan Jakub będzie zobligowany wprowadzić do działalności gospodarczej składniki majątku po cenie rynkowej, jednak nie wyższej od ceny nabycia. Pan Jakub ustalił, że na dzień wprowadzenia samochodu osobowego i komputera do działalności ich wartość wynosić będzie odpowiednio 35 000 zł i 2 500 zł – te kwoty będzie mógł rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów. Z kolei wartość budynku magazynowego szacowana jest na 280 000 zł, jednak Pan Jakub nie rozliczy w tym przypadku ceny rynkowej budynku, ponieważ jest ona wyższa od ceny zakupu. Pan Jakub będzie więc amortyzować budynek, przyjmując za wartość początkową kwotę 200 000 zł.

Wyznaczenie ceny rynkowej to obowiązek i ryzyko podatnika

Implementacja omawianych zmian w przepisach, to nie tylko pozbawienie podatników korzystnych zasad rozliczania kosztów uzyskania wynikających z wprowadzania do działalności gospodarczej prywatnych składników majątku.

Na podatnikach spoczywać będzie dodatkowy obowiązek w postaci wyceny rynkowej środków trwałych i związanego z tym ryzyka kwestionowania jej przez organy podatkowe. Przepisy „Polskiego ładu” nie dają żadnych dodatkowych wskazówek, stąd należy przyjąć, że podatnik wycenia składniki majątku na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca.

W pewnych okolicznościach (w szczególności w przypadku znacznych wartości wnoszonych do przedsiębiorstwa składników majątku), warto posłużyć się opinią biegłego i zlecić wycenę rzeczoznawcy majątkowemu.

Warto pospieszyć się z decyzją przed końcem roku (także w kontekście innych niekorzystnych zmian przewidzianych w „Polskim Ładzie”)

Podsumowując poczynione w niniejszym wpisie rozważania, warto podkreślić, że wprowadzenie prywatnych składników majątku na dotychczasowych i bardzo korzystnych zasadach będzie możliwe tylko do końca roku.

Końcowo akcentujemy również, że niekorzystne zmiany wprowadzone w „Polskim Ładzie” wymagają rozważenia jeszcze w 2021r. innych zabiegów na gruncie optymalizacji zobowiązań przedsiębiorstwa. Warto pomyśleć przed końcem roku, w szczególności o:

  • wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych lokali mieszkalnych, dzięki czemu ich amortyzacja będzie możliwa jeszcze w 2022r. (przepisy przewidują całkowity zakaz amortyzacji lokali mieszkalnych od 2023r.),
  • wykupie z leasingu przed końcem roku składników majątku, w celu rozliczenia ich późniejszej sprzedaży na dotychczasowych korzystnych zasadach (sprzedaż po pół roku po tzw. wykupie prywatnym),
  • zakupie wyposażenia, czy innych środków trwałych w celu wygenerowania wyższych kosztów uzyskania przychodów przed przejściem na ryczałt (kwestię rozważenia zmiany formy opodatkowania w związku z „Polski Ładem” poruszaliśmy w jednym z poprzednich wpisów https://www.taxe.pl/blog/1313/polski-lad-2022-oplacalnosc-zmiany-formy-opodatkowania-na-przykladach/),
  • opłaceniu składki na ubezpieczenie zdrowotne za grudzień 2021r. jeszcze przed końcem roku w celu odliczenia jej od podatku na dotychczasowych zasadach.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Sprzedaż dokonywana przez operatorów interfejsów elektronicznych na przykładach.

Opublikowano: 2021-12-03

Wprowadzenie szczególnych procedur rozliczania podatku VAT od sprzedaży towarów konsumentom w UE, czyli VAT OSS oraz VAT IOSS nastąpiło równocześnie z określeniem podmiotu operatora interfejsu elektronicznego.

Nowy typ prawnie fikcyjnego dostawcy towarów ma za zadanie odciążyć niektórych sprzedawców w zakresie poboru podatku VAT a także umożliwić końcowym odbiorcom w Unii Europejskiej pełną informację o cenie wraz z kwotą podatku VAT do zapłaty już w momencie składania zamówienia.

Kim jest operator interfejsu elektronicznego?

Operator interfejsu elektronicznego zwany dalej operatorem to podatnik pośredniczący w transakcji sprzedaży pomiędzy właściwym dostawcą towarów a odbiorcą w UE. Operator występuje pod postacią podatnika będącego właścicielem elektronicznej platformy sprzedażowej, sklepu internetowego, platformy magazynowo – logistycznej, portalu aukcyjnego i wielu innych podobnych portali.

W jakich transakcjach uczestniczy operator interfejsu elektronicznego?

Operator uznany jest za prawnie fikcyjnego dostawcę towarów (na potrzeby transakcji sprzedaży) zostaje uznany jakby nabył od właściwego sprzedawcy towar i sprzedał go odbiorcy w UE jeżeli pośredniczy/ułatwia:

  1. Transakcję dostawy towarów w ramach WSTO o różnej wartości (wprowadzonych do obiegu w UE) dokonywanej przez sprzedawcę mającego siedzibę w państwie trzecim dla konsumenta lub innej osoby niebędącej podatnikiem mieszkającej na terytorium UE,
  2. Transakcję dostawy towarów na terytorium UE (wprowadzonych już do obiegu w UE) o różnej wartości dokonywanej przez sprzedawcę mającego siedzibę w państwie trzecim dla konsumenta lub innej osoby niebędącej podatnikiem mieszkającej na terytorium UE (dostawa krajowa),
  3. Transakcję SOTI – sprzedaży towarów importowanych z państw trzecich na terytorium UE, jeżeli wartość tych towarów (w przesyłkach) nie jest większa niż 150 EUR (sprzedawca może mieć siedzibę w UE jak i poza UE),

Operator uznany jest za prawnie fikcyjnego dostawcę towarów (za podmiot ułatwiający dostawę towarów) będzie zobowiązany do pobrania i rozliczenia podatku VAT od powyższych transakcji w których bierze bezpośredni lub pośredni udział (poprzez portal handlowy).

W jakich okolicznościach operator interfejsu elektronicznego nie będzie uznany za dostawcę towarów?

Operator nie zostanie uznany za podmiot ułatwiający dostawę towarów, jeżeli:

  1. Towary już wprowadzone do obiegu w UE są dostarczane do odbiorców w UE a sprzedawca (nie chodzi o operatora a o właściwego sprzedawcę) posiada siedzibę na terytorium UE,
  2. Wartość importowanych do Unii Europejskie towarów w ramach transakcji SOTI przekracza 150 EUR,

ISTOTNE:

Operator nie będzie prawnie uznany jako prawnie fikcyjny dostawca towarów (podmiot ułatwiający dostawę towarów) w przypadku, gdy nie bierze pośredniego lub bezpośredniego udziału w:

  • obsłudze zamawiania towaru przez nabywcę,
  • obsłudze potwierdzenia obciążenia nabywcy płatnością za zakupiony przez niego towar,
  • określeniu jakichkolwiek warunków mających dotyczyć danej dostawy towarów.

Przykład 1

Sprzedawca z siedzibą firmy w Polsce sprzedaje koszule konsumentom w Polsce (do wartości 150 EUR). Sprzedaż odbywa się za pomocą platformy sprzedażowej a towar jest wysyłany z USA do Polski (import odbywa się w Niemczech a następnie towar trafia do klienta z Polski). Operator nie jest zarejestrowany do procedury importu VAT IOSS, a więc rozliczenie w VAT importu odbywa się według procedury standardowej. Dana transakcja od strony operatora wygląda w poniższy sposób:

  1. Sprzedaż towarów przez polskiego przedsiębiorcę na rzecz operatora,
  2. SOTI – wysyłka towarów następuje z USA do jednego z państwa członkowskich UE.

Miejsce opodatkowania to USA, czyli miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcie wysyłki, a więc dostawa nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT natomiast druga dostawa będzie opodatkowana w państwie UE przeznaczenia importu. (Operator nie jest zarejestrowany do procedury importu VAT IOSS).

Przykład 2

Operator z siedzibą firmy w Polsce współpracuje z dostawcą Towarów z Rosji. Dostawca ten sprzedaje towary do konsumentów z UE przy pomocy platformy sprzedażowej prowadzonej przez operatora z Polski. Towar jest wysyłany z magazynu zlokalizowanego na Słowacji. operatorem, który udostępnia mu platformę sprzedażową dla klientów z Czech. Operator występuje tutaj w roli podmiotu ułatwiającego dostawę towarów od sprzedawcy z Rosji do konsumentów z całego obszaru UE.

Dana transakcja od strony operatora będzie rozdzielona na:

  1. Zakup towarów przez operatora z Polski od firmy (dostawcy towarów) z Rosji, opodatkowanie VAT nastąpi według miejsca położenia magazynu, a więc na Słowacji
  2. WSTO – wysyłka towarów z jednego państwa członkowskiego do konsumentów z innego państwa członkowskiego (rozliczenie VAT w zależności od rejestracji operatora do procedury VAT OSS lub nie, odpowiedź poniżej).

Operator może zarejestrować się do unijnej procedury VAT OSS, wtedy VAT od powyższej transakcji rozliczy za pomocą administracji skarbowej w Polsce według stawek właściwych ze względu na kraj UE dostarczenia towarów.

Bez rejestracji do unijnej procedury VAT OSS operator będzie musiał zarejestrować się do VAT w każdym państwie UE do którego będą wysyłane dane towary.

Przykład 3

Konsument z UE zamawia towar, który oferowany jest przez operatora nr 1 na jego portalu sprzedażowym. Jednak, gdy chciał kupić ten towar został przekierowany na portal sprzedażowy operatora nr 2 na którym faktycznie dokonał zakupu danego towaru.

Mimo, iż konsument z UE korzystał z obu platform to operatorem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT (uznanego za podmiot ułatwiający dostawę towarów) będzie operator nr 2 z uwagi na to, że operator nr 1 w żaden sposób nie uczestniczył w danej transakcji (bezpośrednio lub pośrednio) a jednie przekierował klienta do operatora nr 2.

Opublikowane w

Polski Ład 2022 – opłacalność zmiany formy opodatkowania na przykładach.

Opublikowano: 2021-11-26

Polski Ład, to dla wielu przedsiębiorców istotne obciążenia fiskalne, których zniwelowanie będzie oznaczać konieczność zmiany formy opodatkowania w celu zachowania konkurencyjności i rentowności przedsiębiorstwa. W niniejszym wpisie przedstawiamy ramowo najważniejsze zmiany w obliczaniu składki zdrowotnej, które realnie przybierają postać nie składki, a dodatkowego podatku. Część przedsiębiorców powinno rozważyć zmianę formy opodatkowania, a nawet przekształcenie przedsiębiorstwa. Ile można zyskać, a ile stracić? – o tym poniżej!

Zamieszanie wokół składki zdrowotnej jako bodziec do optymalizacji

Zrozumienie omawianej materii opiera się na zupełnie nowych zasadach naliczania składki zdrowotnej bez możliwości odliczenia jej od podatku. Dotychczasowa zryczałtowana składka zdrowotna (381,81 zł w 2021 roku), identyczna dla wszystkich przedsiębiorców, od 1 stycznia 2022r. będzie uzależniona od formy opodatkowania:

  • przedsiębiorcy rozliczający się na skali podatkowej zapłacą składkę zdrowotną w wysokości 9% dochodu, jednak nie mniej niż 9% minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu 1 stycznia danego roku (w 2022 roku minimalne wynagrodzenie wyniesie 3010 zł. Minimalna składka zdrowotna wyniesie więc 270,90 zł). Straty na składce zdrowotnej będzie można zrekompensować ulgą dla klasy średniej,
  • przedsiębiorcy rozliczający się podatkiem liniowym zapłacą składkę zdrowotną w wysokości 4,9% dochodu, jednak nie mniej niż 9% minimalnego wynagrodzenia za pracę (analogicznie jak wyżej). Liniowcy jednak nie skorzystają z ulgi dla klasy średniej,
  • przedsiębiorcy opłacający podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zapłacą składkę zdrowotną uzależnioną od wysokości rocznych przychodów. Dla rocznych przychodów do 60 000 zł, składka wyniesie 9% od kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Z uwagi na to, że przeciętne wynagrodzenie za IV kwartał 2021r. nie jest jeszcze znane, posłużymy się wartością z ubiegłego roku wynoszącą 5 656,51 zł. Dla pierwszego progu przychodów składka zdrowotna wynosiłaby więc ok. 305 zł. Dla drugiego progu przychodów od 60 000 zł do 300 000 zł, składka wynosiłaby 9% przeciętnego wynagrodzenia, czyli ok. 509 zł. Z kolei dla rocznych przychodów powyżej 300 000 zł, składka wynosiłaby 9% od 180% przeciętnego wynagrodzenia, czyli ok. 917 zł.

W świetle tak drastycznych zmian w zakresie składki zdrowotnej, poniżej prezentujemy przykłady obrazujące możliwe korzyści płynące ze zmiany formy opodatkowania, poczynając od przedsiębiorców zarabiających mniej, a na przedsiębiorcach o znacznych dochodach kończąc.

Powrót z ryczałtu na skalę podatkową w pewnych okolicznościach może okazać się bardziej opłacalny

Skala podatkowa w Polskim Ładzie istotnie uległa zmianie na kilku płaszczyznach. Przede wszystkim uległ zwiększeniu próg podatkowy do 120 000 zł, zwiększyła się kwota zmniejszająca podatek do 5100 zł oraz wprowadzono ulgę dla klasy średniej, rekompensującą brak możliwości odliczenia od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne. Ulga dla klasy średniej będzie miała zastosowanie dla podatników osiągających dochody wynoszące co najmniej 68 412 zł, a nieprzekraczające 133 692 zł.

Podatnicy osiągający stosunkowo niskie dochodu z działalności gospodarczej, którzy wcześniej wybrali ryczałt od przychodów ewidencjonowanych mogą relatywnie dużo stracić w relacji do nowej skali podatkowej. Problem ten przedstawiono na poniższym przykładzie (dla uproszczenia obliczeń pomijamy składki na ubezpieczenie społeczne odliczane od przychodu/dochodu).

Przykład 1

Pan Bartłomiej prowadzi warsztat samochodowy i opłaca ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%. W skali roku osiąga przychody w wysokości 50 000 zł oraz koszty na poziomie 12 000 zł.

Po zmianie przepisów Pan Bartłomiej zapłaci ryczałt w wysokości 4 250 zł (50 000 x 8,5%) oraz składkę zdrowotną w kwocie 3 660 zł (12 miesięcy x 305 zł). W sumie obciążenia wyniosą 7 910 zł.

Zmieniona przez Polski Ład skala podatkowa sprawi, że Pan Bartłomiej zapłaciłby jedynie 1 360 zł podatku PIT od dochodu (38 000 x 17% – 5 100 zł) oraz składkę zdrowotną w kwocie 3 420 zł (9% x 38 000 zł), czyli w sumie 4 780 zł.

Produkcja i usługi na stosunkowo wysokiej marży może bardziej opłacać się na ryczałcie

Podatnicy, którzy do tej pory latami opodatkowywali swoje dochody podatkiem liniowym, powinni rozważyć zasadność stosowania tej formy opodatkowania w Polskim Ładzie. Mowa tutaj szczególnie o podatnikach uzyskujących stosunkowo wysokie marże.

W naszych rozważaniach pomijamy kwestię związaną z przekształceniami przedsiębiorstwa, a koncentrujemy się na alternatywnej formie opodatkowania tj. na ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych. Rezygnacja z podatku liniowego uchroni przedsiębiorców od dodatkowego podatku w formie składki zdrowotnej wynoszącej 4,9% dochodu. Potencjalne korzyści z takiego zabiegu przedstawiono na poniższym przykładzie.

Przykład 2

Pan Dawid produkuje wyroby tekstylne i osiąga w skali roku przychody wynoszące 6 000 000 zł, koszty 4 000 000 zł, dochód 2 000 000 zł.

Po zmianie przepisów Pan Dawid zapłaci podatek liniowy 19% w kwocie 380 000 zł (19% x 2 000 000 zł), a dodatkowym obciążeniem będzie składka zdrowotna w kwocie 98 000 zł (4,9% x 2 000 000 zł). Łączne obciążenie wynosi więc 478 000 zł.

Przy zastosowaniu stawki ryczałtu 5,5%, Pan Dawid zapłaci podatek w kwocie 330 000 zł (5,5% x 6 000 000 zł) oraz składkę zdrowotną w kwocie 11 004 zł (12 miesięcy x 917 zł). Łączne obciążenia wyniesie więc 341 004 zł.

Dodatkowym zyskiem Pana Dawida będzie jeszcze brak daniny solidarnościowej (4% od 1 000 000 zł). Danina solidarnościowa nie dotyczy podatników, którzy stosują ryczałt!

Decydując się na wybór podatku ryczałtowego należy szczegółowo przeanalizować wysokość stawki podatku. W szczególnych sytuacjach konieczne może stać się wystosowanie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej np. jeżeli podatnik ma wątpliwości, czy wykonywane czynności mają charakter działalności wytwórczej, czy jednak usługowej. Wątpliwości w tym zakresie wyjaśnił m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2021r. sygn. 0115-kdit1.4011.450.2021.2.MK, gdzie organ uznał w szczególności, że „Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz treść wniosku, stwierdzić należy, że Wnioskodawca wykonując wyroby na zlecenie osób prawnych nie prowadzi działalności wytwórczej w tym zakresie, ponieważ produkowane przez Niego przedmioty mają cechy indywidualnie określone przez zamawiającego – są narzędziami dla konkretnych zleceniodawców. W konsekwencji do przychodów ze sprzedaży tych produktów nie znajduje zastosowania 5,5% stawka ryczałtu. Stawką ryczałtu właściwą do opodatkowania tych przychodów jest stawka 8,5%, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ww. ustawy.”

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

SLIM VAT-2 – wybór opodatkowania VAT nieruchomości w akcie notarialnym.

Opublikowano: 2021-11-18

Z dniem 1 października 2021r. obowiązuje pakiet uproszczeń w podatku od towarów i usług zwany powszechnie SLIM VAT 2. Na łamach naszego bloga poruszaliśmy już wcześniej ramowo jego założenia (szerzej tutaj: https://www.taxe.pl/blog/1223/slim-vat-2-nowe-propozycje-uproszczen-w-podatku-vat/). W niniejszym wpisie przybliżymy szczegółowo jedno z zaimplementowanych uproszczeń w postaci wyboru opodatkowania VAT nieruchomości bezpośrednio w akcie notarialnym. Na czym polega wybór opodatkowania VAT nieruchomości oraz jak SLIM VAT 2 przyczynił się do uproszczenia tej procedury? – o tym poniżej!

Na czym polega wybór opodatkowania VAT nieruchomości?

Dostawa budynku, budowli lub ich części w pewnych okolicznościach podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak bardzo często korzysta ze zwolnienia. Powyższe normuje art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdzie zwalnia się od podatku wymienione wyżej formy nieruchomości, chyba że:

  • dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  • pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Wyjaśnienia wymaga w szczególności termin „pierwsze zasiedlenie”, który ustawodawca doprecyzował w słowniczku ustawy o VAT (art. 2 pkt 14). Przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

ISTOTNE:

Jeżeli mamy do czynienia z sytuacją, w której wybudowano budynek i oddano go do używania, a następnie od tego momentu upłynął 2-letni czasookres (przy jednoczesnym założeniu, że w międzyczasie nie dokonywano ulepszeń o równowartości co najmniej 30% wartości początkowej), wówczas dostawa budynku, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

Podatnicy pod pewnymi warunkami mogą zrezygnować ze zwolnienia ustawowego i po spełnieniu określonych przesłanek „dobrowolnie i na życzenie” opodatkować podatkiem VAT dostawę nieruchomości.

Dotychczasowa forma rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania VAT budowli, budynku lub ich części i związane z tym problemy praktyczne

Obowiązujące regulacje do 30 września 2021r., tj. przed wprowadzeniem SLIM VAT 2, przewidywały wyłącznie jeden sposób, dzięki któremu podatnik mógł dobrowolnie „oVATować” sprzedaż budowli, budynku lub ich części. Rezygnacja ze zwolnienia z podatku VAT dostawy wskazanych wyżej obiektów uwarunkowana była złożeniem stosownego oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy przed dniem dokonania dostawy. Możliwość składania takiego oświadczenia istnieje również w stanie prawnym od 1 października 2021r. – SLIM VAT 2 nie likwiduje dotychczasowej formy rezygnowania ze zwolnienia z VAT dostawy budynku budowli lub ich części.

Oświadczenie, o którym mowa powyżej składne jest pod warunkiem, że:

  • jest zgodną wolą zarówno dostawcy, jak i nabywcy (na oświadczeniu podpisują się obie strony transakcji),
  • nabywca i dostawca zarejestrowani są jako podatnicy VAT czynni.

Dodatkowo oświadczenie zawiera:

  • imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,
  • planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części,
  • adres budynku, budowli lub ich części.

Nietrudno wyobrazić sobie sytuację, w której omawiane oświadczenie składane jest np. dzień po zakupie nieruchomości. Niejednokrotnie podatnicy z tego tytułu wdawali się w spory z fikusem, a sprawy kończyły swój bieg w sądzie administracyjnym. Praktyka gospodarcza wymusiła wprowadzenie w SLIM VAT 2 odpowiedniego uproszczenia, tj. możliwości złożenia omawianego oświadczenia bezpośrednio w akcie notarialnym bez konieczności kreowania dodatkowego dokumentu.

SLIM VAT 2 – możliwość wyboru opodatkowania VAT nieruchomości w akcie notarialnym

Od października 2021r. oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania VAT budynku, budowli lub ich części można składać w akcie notarialnym, dokumentującym przeniesienie własności nieruchomości. Nie ma zatem konieczności tworzenia dodatkowego dokumentu i doręczania go naczelnikowi urzędu skarbowego.

Co również istotne, oświadczenie składane bezpośrednio w akcie notarialnym powinno zawierać wszystkie wymienione w poprzednim podrozdziale elementy, oczywiście poza datą planowanej dostawy.

Dzięki rozwiązaniu wprowadzonemu w SLIM VAT 2 podatnicy unikną m.in. problemu, w którym oświadczenie w dotychczasowej formie mogłoby zostać złożone po dostawie nieruchomości, a więc niezgodnie z przepisami.

Końcowo podkreślić należy raz jeszcze, że SLIM VAT 2 nie likwiduje dotychczasowej formy rezygnacji ze zwolnienie z podatku VAT dostawy budynku, budowli lub ich części. W dalszym ciągu przed dostawą można złożyć oświadczenie w tradycyjnej formie naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy. Uproszczenie w SLIM VAT 2 jest jedynie alternatywą dla dotychczasowego rozwiązania.

Dlaczego podatnicy wybierają opodatkowanie VAT nieruchomości?

Kończąc rozważania w zakresie przedmiotowej materii warto wspomnieć zaletę dla rezygnacji ze zwolnienia z podatku VAT dostawy budynku, budowli lub ich części. Złożenie stosownego oświadczenia, czy to w formie odrębnego pisma do organu podatkowego, czy też bezpośrednio w akcie notarialnym niesie za sobą określone korzyści zarówno dla nabywcy oraz w pewnych okolicznościach również dla sprzedawcy.

Składając omawiane w niniejszym wpisie oświadczenie, nabywca uniknie podatku PCC od transakcji liczonych nierzadko w milionach zł. Z kolei sprzedawca opodatkowując dobrowolnie dostawę wskazanych wyżej nieruchomości może uchronić się od obowiązku korekty podatku naliczonego, odliczonego przy zakupie nieruchomości (tzw. korekta 10-letnia).

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Dobrowolna i obowiązkowa pełna księgowość osoby fizycznej a limit na rok 2022.

Opublikowano: 2021-11-12

W dniu 1 października 2021r. Narodowy Bank Polski opublikował kurs złotego, według którego dokonamy przeliczenia ważnych limitów podatkowych na 2022 rok. Jednym z najbardziej istotnych limitów, które należy na bieżąco monitorować zarówno po stronie służb finansowo-księgowych jak i samego przedsiębiorcy jest limit przychodów obligujący do przejścia na pełną księgowość. W niniejszym wpisie omawiamy kwestię dobrowolnej i obowiązkowej pełnej księgowości u osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, czy też w formie spółki osób fizycznych (jawnej lub cywilnej).

Znamy limit przychodów obligujący do przejścia na pełną księgowość w 2022 roku

Osoby rozliczające się za pomocą tzw. księgowości uproszczonej (podatkowa księga przychodów i rozchodów lub ewidencja przychodów) po przekroczeniu obrotów 2 000 000 euro w danym roku zobligowane są do przejścia od kolejnego roku na pełną księgowość i ewidencjonowanie operacji gospodarczych zgodnie z ustawą o rachunkowości. Prowadzenie pełnej księgowości wiąże się m.in. z koniecznością stworzenia polityki rachunkowości, zakładowego planu kont, szczegółowego ewidencjonowania operacji gospodarczych (m.in. kasa i bank) oraz corocznego sporządzania sprawozdania finansowego. Co również niezwykle istotne, zlecenie prowadzenia ksiąg profesjonalnemu podmiotowi wiąże się z koniecznością ponoszenia kilkukrotnie wyższych kosztów niż w przypadku księgowości uproszczonej. Mówiąc krócej, prowadzenie pełnej księgowości wiąże się z koniecznością zwiększonego zaangażowania przez przedsiębiorcę czasu i środków finansowych.

Kwotę 2 000 000 euro stanowiącą limit przychodów dla prowadzenia pełnej księgowości na dany rok podatkowy przelicza się wg kurs średniego NBP ogłaszanego na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego. Oznacza to, że limit na 2022 rok należy przeliczyć wg średniego kursu NBP z dnia 1 października 2021r. (4,5941) i wynosi on 9 188 200 zł.

Limit przychodów osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą i dodatkowo np. w formie spółki jawnej ustala się odrębnie dla każdej działalności. Oznacza to, iż przychodów uzyskiwanych w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej i spółki nie sumuje się na potrzeby ustalania limitu na pełną księgowość.

Jakie przychody wliczają się do limitu na pełną księgowość? – uwaga na rozbieżności w przepisach!

Obowiązki w zakresie prowadzenia przez podatników księgi przychodów i rozchodów oraz pełnej księgowości wynikają z ustawy o PIT (art. 24a). Kwestię limitu na pełną księgowość i sposób jego wyznaczania wynika również z ustawy o rachunkowości. Zestawienie regulacji z ustawy o PIT i ustawy o rachunkowości może rodzić pewne wątpliwości interpretacyjne.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 przepisy ustawy o rachunkowości stosuję się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz z 2019 r. poz. 1495), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Literalne brzmienie przywołanego wyżej przepisu nakazuje wliczać do limitu działalność operacyjną przedsiębiorstwa tj. sprzedaż towarów/usług oraz operacje finansowe, do których zalicza się w szczególności przychody odsetkowe, różnice kursowe, czy operacje na aktywach finansowych (akcje, udziały, dłużne papiery wartościowe). Z kolei wyliczany w ten sposób limit nie uwzględniałby pozostałych przychodów operacyjnych, do których zalicza się np. sprzedaż środków trwałych. Kierowanie się regulacją z ustawy o rachunkowości byłoby błędem.

Ustalając limit na pełną księgowość należy kierować się zasadami zawartymi w ustawie o PIT, gdzie w art. 24a ust. 4 zapisano, że Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Z kolei w art. 14 ustawy o PIT zawarto katalog przychodów z działalności gospodarczej, który jest bardzo szeroki. Obejmuje on w szczególności przychody ze sprzedaży środków trwałych, otrzymane odszkodowania, czy kary umowne, świadczenia otrzymane w naturze i nieodpłatne świadczenia, wartość należności umorzonych i przedawnionych. Przychodem z działalności gospodarczej, który należy uwzględnić przy limicie na pełną księgowość są również subwencje i dotacje, w tym również te zwolnione z podatku (uwaga na subwencje z PFR). Powyższe potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2018r. sygn. 0112-KDIL3-3.4011.317.2018.1.AA, gdzie organ podkreślił w szczególności, że Przepis art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii ustalenia poziomu przychodu powodującego obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych odsyła do art. 14 tej ustawy. Jak wykazał Wnioskodawca, środki finansowe uzyskane z tytułu otrzymanej dotacji podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego. (…) W ustawie nie zawarto rozróżnienia dla celów poziomu przychodu powodującego obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych na przychody podlegające opodatkowaniu oraz na przychody zwolnione od opodatkowania, tym samym do limitu należy zaliczyć również dotacje, o których mowa we wniosku.

ISTOTNE:

Ustalając kwotę limitu obligującego do założenia ksiąg handlowych należy wziąć pod uwagę wszelkie przychody z działalności gospodarczej wymienione w art. 14 ustawy o PIT, w tym również zwolnione z opodatkowania.

Księgi handlowe można również założyć fakultatywnie

Osoba fizyczna, spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska może prowadzić księgi rachunkowe, również w przypadku, gdy przychody z działalności gospodarczej nie przekraczają kwoty 2 000 000 euro. Powyższe oznacza, że wyżej wymienione podmioty mogą dobrowolnie prowadzić księgi podatkowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości.

W tej sytuacji należy dodatkowo poinformować organ podatkowy o tym fakcie, zaznaczając odpowiednią pozycję w rocznym zeznaniu podatkowym, składanym za okres, w którym księgi rachunkowe były prowadzone. Pozycja z informacją o prowadzeniu ksiąg rachunkowych znajduje się w części zeznania PIT-36 lub PIT-36L oznaczonego jako „informacje dodatkowe”. Jeżeli księgi prowadziła spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska, informację składają wszyscy wspólnicy.

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Istotne zmiany w uldze na złe długi

Opublikowano: 2021-11-05

Ulga na złe długi jest szczególnym narzędziem, z którego chętnie korzystają sprzedawcy – wierzyciele. Warunki jej zastosowania są powszechnie znane.

Z dniem 1 października 2021r. Ministerstwo Finansów nie tylko zmieniło niektóre zasady jej stosowania, ale również dodało zupełnie nowe. Jak dokładnie wygląda specyfika stosowania ulgi na złe długi teraz i po zmianach przepisów ustawy o VAT?

Co to jest ulga na złe długi

Podatnik – sprzedawca ma prawo dokonać w pliku JPK_V7 korekty (in minus) w wysokości nie opłaconej przez odbiorcę – części lub całości faktury sprzedaży (w kwocie netto czyli podstawy opodatkowania i podatku VAT).

Korekta ta obejmuje tylko krajowe dostawy towarów lub usług.

Podatnik – sprzedawca dokona korekty tylko wtedy, gdy nieściągalność należności z wynikającej z faktury sprzedaży została uprawdopodobniona.

Nieściągalność należności uważa się za uprawdopodobnioną, jeżeli nie została ona uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Korekta ta nosi nazwę korekty z tytułu ulgi na złe długi.

ISTOTNE:

Korekta nieopłaconej wartości faktury (podstawy opodatkowania i podatku VAT) może być ujęta w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność należności została uznana za uprawdopodobnioną.

Jednak tylko jeżeli do dnia złożenia przez sprzedawcę JPK_V7 za ten okres dłużnik nie uregulował lub nie zbył tej należności w jakiejkolwiek formie.

Aktualne warunki skorzystania z ulgi na złe długi

Podatnik – sprzedawca ma uprawienie skorzystania z ulgi na złe długi w powyżej przedstawionych okolicznościach. Dodatkowo musi wypełnić łącznie wszystkie poniżej przedstawione warunki:

  1. Dostawa towaru lub świadczenie usług dokonana jest na rzecz czynnego podatnika – odbiorcy VAT
  2. Dostawa towaru lub świadczenie usług dokonana jest na rzecz podatnika – odbiorcy, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
  3. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej (JPK_V7), w której dokonuje się korekty ulgi na złe długi sprzedawca (wierzyciel) i dłużnik są czynnymi podatnikami VAT,
  4. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej (JPK_V7), w której dokonuje się korekty ulgi na złe długi – dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
  5. Od daty wystawienia faktury dokumentującej należność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Zmiany w uwarunkowaniach skorzystania z ulgi na złe długi po stronie sprzedawcy – wierzyciela

Zmiany w uwarunkowaniach skorzystania z ulgi na złe długi po stronie sprzedawcy – wierzyciela zostały przez prawodawcę dokonane w punktach 3, 4 oraz 5.

Warunki skorzystania przez sprzedawcę z ulgi na złe długi są zatem następujące:

  1. Dostawa towaru lub świadczenie usług dokonana jest na rzecz czynnego podatnika – odbiorcy VAT
  2. Dostawa towaru lub świadczenie usług dokonana jest na rzecz podatnika – odbiorcy, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
  3. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej (JPK_V7), w której dokonuje się korekty ulgi na złe długi sprzedawca (wierzyciel) i dłużnik są czynnymi podatnikami VAT,
  4. Od daty wystawienia faktury dokumentującej należność nie upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Ustawodawca umożliwił więc sprzedawcy skorzystanie z ulgi na złe długi wobec dłużnika, który znajduje się w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji co wcześniej było zabronione.

Oprócz tego wydłużył z 2 do 3 lat maksymalny okres dokonania korekty z tytułu ulgi na złe długi.

ISTOTNE:

Sporą nowością będzie też możliwość dokonania korekty z tytułu ulgi na złe długi w odniesieniu do dłużnika niebędącego podatnikiem VAT (np. konsument).

Korektę z tytułu ulgi na złe długi wierzyciel – sprzedawca dokona wobec powyższego dłużnika, jeżeli:

  • ogłoszono upadłość konsumencką lub
  • wierzytelność wpisano do rejestru długów krajowych lub
  • wierzytelność potwierdzono prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowano na drogę postępowania egzekucyjnego.

Zmiany w obowiązku dokonania korekty z tytułu ulgi na złe długi po stronie dłużnika

Podatnik – sprzedawca ma możliwość, ale dłużnik ma obowiązek dokonania korekty (w JPK_V7) in minus podstawy opodatkowania i podatku VAT, jeżeli nie opłacił faktury zakupu w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności.

Aktualnie korekty tej dłużnik nie ma obowiązku wykonać, jeżeli w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest on w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Według nowego stanu prawnego w powyższych sytuacjach dłużnik już będzie miał obowiązek wykonać korektę in minus podstawy opodatkowania i podatku VAT naliczonego w JPK_V7 z tytułu nieopłaconej w części lub w całości faktury zakupu.

Opublikowane w

Raporty z kasy fiskalnej bez GTU i TP od lipca 2021, zmiany w raportowaniu faktur uproszczonych.

Opublikowano: 2021-10-29

Znaczące zmiany w zakresie JPK od 1 października 2020r. spowodowały mnożące się problemy na gruncie raportowania transakcji w ramach rozliczeń VAT. Mowa tutaj o obowiązku raportowania w JPK określonych transakcji (kody procedur, dokumentów i transakcji związanych z dostawą określonych grup asortymentowych towarów i usług – GTU). Nowe przepisy przysporzyły podatnikom na tyle dużo kłopotów, że problematyczne stało się nawet ewidencjonowanie raportów z kas fiskalnych. W niniejszym wpisie przedstawiamy istotną zmianę doprecyzowująca w tym zakresie!

Nowelizacja rozporządzenia dot. ewidencji JPK od lipca 2021r.

Tytułem wprowadzenia warto jeszcze zaakcentować, że zmiany na gruncie ewidencjonowania w JPK dotyczą nie tylko raportowania na gruncie dokumentów emitowanych przez kasy fiskalne. Zmiany w Rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, doprecyzowują m.in. stosowanie oznaczeń GTU, wykazywanie faktur korygujących in minus po stronie nabywcy (oznaczenie WEW), oraz uchylają pewne obowiązki, m.in. dotyczące oznaczania transakcji objętych obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności (likwidacja oznaczenia MPP w JPK).

W dalszej części niniejszego wpisu koncentrujemy się na problematyce ewidencjonowania dokumentów emitowanych przez kasy fiskalne, tj. raporty zbiorcze i faktury uproszczone.

Dotychczasowe problemy z ewidencjonowaniem raportów miesięcznych i faktur uproszonych

Wprowadzone przez ustawodawcę zmiany na gruncie raportowania w JPK faktur uproszczonych, tj. paragonów z NIP nabywcy, przysporzyły podatnikom na tyle duże wątpliwości, że Ministerstwo Finansów zdecydowało się na wydanie objaśnień podatkowych w tej sprawie (Objaśnienia podatkowe z dnia 16 października 2020r., dot. uznania paragonów fiskalnych za faktury uproszczone). Problem dotyczył obowiązku odrębnego wykazywania w JPK_V7 tego typu dokumentów. W przywołanym wyżej rozporządzeniu zwolniono więc podatników z obowiązku wykazywania poszczególnych faktur uproszczonych początkowo do końca 2020r., a następnie termin ten przedłużono do 30 czerwca 2021r.

Z kolei w zakresie ewidencjonowania zbiorczych raportów z kasy fiskalnej nie było do końca jasne, czy stosować oznaczenia GTU. W tej kwestii Ministerstwo Finansów zajęło stanowisko, iż oznaczeń GTU w takim przypadku nie należy stosować. Ponadto wątpliwości pojawiały się również na gruncie oznaczeń dot. procedur, a w szczególności oznaczenia TP (transakcja z podmiotem powiązanym). Choć kontrolowanie, czy wystawiono paragon fiskalny np. dla teścia, czy brata wydaje się działaniem nieracjonalnym, to według wielu źródeł, w tym również Krajowej Informacji Skarbowej do 30.06.2021r. należało stosować oznaczenie TP, przy ewidencjonowaniu zbiorczego raportu z kasy fiskalnej w JPK_V7.

Zbiorcze raporty z kasy fiskalnej w JPK bez wątpliwości od lipca 2021r.

Z problematyką ewidencjonowania zbiorczych raportów z kasy fiskalnej, ustawodawca uporał się dopiero w 2021r. Od dnia 1 lipca 2021r. w przywołanym na początku niniejszego wpisu rozporządzeniu dodano dwa precyzyjne zapisy:

  • pierwszy wyklucza w jasny sposób oznaczanie kodami GTU zbiorczych raportów z kasy fiskalnej (§ 10 ust. 3a omawianego rozporządzenia),
  • drugi wyklucza obowiązek oznaczania raportów fiskalnych kodami procedur, w szczególności symbolem TP, zbiorczych raportów z kasy fiskalnej (§ 10 ust. 4a omawianego rozporządzenia).

ISTOTNE:

Brak obowiązku stosowania kodów GTU i kodów procedur dotyczy wyłącznie zbiorczych raportów z kasy fiskalnej oznaczanych symbolem RO. Faktury do paragonu, ewidencjonowane w JPK symbolem FP, powinny zawierać kody GTU oraz kody procedur analogicznie jak każda inna faktura.

Faktury uproszczone w JPK bez wątpliwości od lipca 2021r.

Fakturą uproszczoną jest paragon fiskalny z NIP nabywcy, jeżeli kwota tego paragonu/faktury uproszczonej nie przekracza 450 zł, albo kwoty 100 euro. Dokumentów spełniających definicję faktury uproszczonej nie należy wykazywać odrębnie w JPK_V7, jeżeli zostały one ujęte w zbiorczym raporcie z kasy fiskalnej. Powyższe wynika z § 10 ust. 1 pkt 1 oraz § 10 ust. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług.

Aby prawidłowo wystawiać i zaewidencjonować w JPK_V7 faktury uproszczone, należy dodatkowo sięgnąć do objaśnień podatkowych dot. uznania paragonów fiskalnych za faktury uproszczone. Zgodnie z zawartymi tam wskazówkami:

  • do faktur uproszczonych nie należy wystawiać dodatkowych faktur, w tym faktur zbiorczych – organ podatkowy możne uznać, że doszło do wystawienia dwóch odrębnych faktur: pierwsza uproszczona, która powinna być ujęta w zbiorczym raporcie z kasy fiskalnej, druga standardowa, która powinna być ujęta odrębnie w ewidencji JPK_V7 (wystawianie faktur do paragonów z NIP uznanych za faktury uproszczone może być ryzykowne dla sprzedawcy – podwójna faktura=podwójny podatek do zapłaty),
  • do faktur uproszczonych wykazywanych w zbiorczych raportach z kasy fiskalnej, wystawia się faktury korygujące poza systemem kasy fiskalnej. Fakturę korygującą do faktury uproszczonej należy już wykazać odrębnie w JPK_V7 wraz ze wszystkimi oznaczeniami (GTU, kody procedur).

Autor: Łukasz Kluczyński

Opublikowane w

Rozliczenie najmu w działalności gospodarczej i poza nią.

Opublikowano: 2021-10-22

Zakup mieszkania to obecnie popularna forma lokowania nadwyżek finansowych. Aktualnie wynajem można rozliczyć na kilka sposobów, choć niewykluczone, że nowelizacja przepisów w ramach tzw. „Polskiego ładu” istotnie ograniczy możliwości optymalizacji dochodów z najmu. W niniejszym wpisie przedstawiamy w jaki sposób można rozliczyć dochody z wynajmu oraz zaakcentujemy możliwe zmiany w tym zakresie!

Podatnik decyduje o wyborze źródła przychodów w ramach którego rozliczy przychody z najmu

Wiele kontrowersji wzbudzała kwestia wyboru źródła przychodów, w ramach którego podatnicy rozliczali najem, bowiem można go opodatkować na kilka sposobów:

  • najem prywatny opodatkowany ryczałtem (rozliczany w PIT-28),
  • najem prywatny opodatkowany w ramach źródła przychodów najem lub dzierżawa (rozliczany na PIT-36 w części E, wiersz 6),
  • najem w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym (rozliczany razem z innymi dochodami z działalności gospodarczej na PIT-36 lub PIT-36L).

Wątpliwości koncentrowały się m.in. wokół tego, kiedy najem stanowi działalność gospodarczą, a kiedy jest tzw. najmem prywatnym. Podkreślić w tym miejscu należy, iż aktualnie obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zawierają kryteriów, którymi należy kierować się wybierając źródło przychodów np. kryterium ilości mieszkań. Choć jak zaznaczono powyżej, przepisy nie wprowadzają jakichkolwiek warunków wedle których, podatnicy winni klasyfikować przychody z najmu, to fiskus niejednokrotnie wydawał niekorzystne decyzje dla podatników, w szczególności dla tych, którzy wynajmowali większą ilość lokali. Przykładowo podatnicy wynajmujący kilka nieruchomości byli zmuszani przez organ podatkowy do zmiany źródła przychodów z najmu prywatnego na działalność gospodarczą.

Wątpliwości w powyższym zakresie zostały rozwiane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2021r., sygn. I FPS 1/21 w składzie siedmiu sędziów. Skład orzekający stwierdził w szczególności, że Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. (tj. najem lub dzierżawa – przypis autora), chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

ISTOTNE:

Zasadniczo przychody z najmu rozliczać należy w ramach źródła przychodów „najem lub dzierżawa”. Jeżeli jednak podatnik podejmie decyzję o wprowadzeniu danego mieszkania/lokalu do działalności gospodarczej, wówczas w ramach tego źródła przychodów należy opodatkowywać dochody z najmu.

Oczywiście nie zawsze subiektywna ocena podatnika w zakresie wyboru źródła przychodu, w ramach którego opodatkowuje najem, będzie właściwa. W innej sytuacji będzie podatnik wynajmujący poza działalnością gospodarczą np. 50 lokali i aktywnie działający na rynku nieruchomości niż podatnik, który wynajmuje pasywnie 5 lokali jako forma ulokowania nadwyżek finansowych. O ile w przypadku tego pierwszego występują uzasadnione przesłanki, aby stwierdzić, że mamy do czynienia ze zorganizowaną działalnością gospodarczą, o tyle w przypadku tego drugiego już nie, chyba, że zdecyduje się on na wprowadzenie nieruchomości do majątku firmowego i rozliczanie przychodów z najmu w ramach działalności gospodarczej.

Najem prywatny na ryczałcie – popularny, lecz nie zawsze korzystny

Zdecydowanie najbardziej popularną formą opodatkowania przychodów z najmu prywatnego jest ryczałt ewidencjonowany. Przypomnijmy, iż stawka podatkowa wynosi 8,5% przychodów do 100 000 zł. Nadwyżka przychodów powyżej 100 000 opodatkowana jest stawką 12,5%. Opodatkowanie najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych ma tę zaletę, iż jest to stosunkowo nieskomplikowana forma rozliczenia podatkowego, jednak bardzo często okazuje się, że opodatkowanie najmu na zasadach ogólnych lub w działalności gospodarczej spowoduje, że podatnik zapłaci dużo niższy podatek lub nie zapłaci go wcale.

Opodatkowanie najmu na zasadach ogólnych w ramach źródła przychodów „najem lub dzierżawa”, czy też w ramach działalności gospodarczej wiąże się z koniecznością opodatkowania dochodów skalą podatkową, czy też podatkiem linowym 19%. Podstawowym atutem takiej formy rozliczenia dochodów z najmu jest możliwość rozliczenia kosztów, do których zalicza się amortyzacja nieruchomości, która może wynieść nawet 10% rocznie (indywidualna stawka amortyzacyjna), czy też nakłady na remonty i wyposażenie, a nawet odsetki od kredytu.

ISTOTNE:

Pakiet zmian podatkowych w ramach „Polskiego ładu” może doprowadzić do zlikwidowania amortyzacji lokalów mieszkalnych oraz do konieczności opodatkowania najmu prywatnego ryczałtem tj. bez możliwości rozpoznawania przychodów i kosztów na zasadach ogólnych. Skutkiem powyższego będzie konieczność opodatkowania całego najmu rozliczanego poza działalnością gospodarczą ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Rozliczenie najmu w ramach działalności gospodarczej może okazać się korzystniejsze

Opodatkowanie najmu w ramach działalności gospodarczej może okazać się korzystniejsze niż opodatkowanie na zasadach ogólnych w ramach źródła „najem lub dzierżawa”, jeżeli przychody z najmu minus szeroko rozumiane koszty (amortyzacja, odsetki, remonty) wygenerują stratę, którą można zrekompensować z inną działalnością operacyjną przedsiębiorstwa. Omawiana kwestia została zobrazowana na poniższym przykładzie.

Przykład 1

Pan Andrzej prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych opodatkowaną podatkiem liniowym 19%, z której osiąga średniomiesięczny dochód na poziomie 10 000 zł.

Pan Andrzej posiada dodatkowo lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność, którego wartość bez udziału w gruncie wynosi 350 000 zł, dla którego można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną wynoszącą 10%. Miesięczny przychód z najmu (odstępne) wynosi 1500 zł. Pan Andrzej spłaca dodatkowo kredyt na niniejsze mieszkanie.

Zgodnie z obowiązującymi w 2021r. przepisami najem ten można opodatkować na trzy sposoby:

  1. W ramach najmu prywatnego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Miesięczny podatek wyniesie 128 zł.
  2. W ramach najmu prywatnego na zasadach ogólnych. Miesięczny podatek wyniesie 0 zł. Podatkowo najem wygeneruje stratę: 1500 (przychód) – 2916,67 zł (miesięczny odpis amortyzacyjny) – 700 zł (odsetki od kredytu) – 200 zł (dla uproszczenie przyjmujemy średniomiesięczne koszty remontów w tej kwocie). Strata wyniesie 2316,67 zł.
  3. W ramach działalności gospodarczej po wprowadzeniu mieszkania do majątku firmowego. Strata podatkowa z wynajmu w kwocie 2316,67 może zostać skompensowana z dochodem podstawowej działalności operacyjnej i tym samym obniżyć miesięczne zobowiązania podatkowe Pana Andrzeja.

Końcowo należy jeszcze zaakcentować, że wejście w życie przepisów „Polskiego ładu” i potencjalny zakaz amortyzacji lokali mieszkalnych połączony ze składką zdrowotną uzależnioną od dochodu bez możliwości odliczenia od podatku, wymagać będzie przeanalizowania obecnych i przyszłych inwestycji pod kątem opłacalności podatkowej. W pewnych okolicznościach może okazać się, że dla podatników ponoszących wysokie koszty odsetkowe finansowania kredytem oraz wysokie koszty remontów w dalszym ciągu wynajem nieruchomości w ramach działalności gospodarczej będzie podatkowo opłacalny. Z kolei w przypadku podatników, których jedynym zasadniczym kosztem jest amortyzacja, niewykluczone, że jedynym racjonalnym rozwiązaniem będzie opodatkowanie przychodów z najmu ryczałtem.

Autor: Łukasz Kluczyński